-
-
Kutsal İncil -
-
22
|Amós 5:22|
Yakmalık ve tahıl sunularınızı
Bana sunsanız bile kabul etmeyeceğim,
Besili hayvanlarınızdan sunacağınız
Esenlik sunularına dönüp bakmayacağım.
-
23
|Amós 5:23|
Uzak tutun benden ezgilerinizin gürültüsünü,
Çenklerinizin sesini dinlemeyeceğim.
-
24
|Amós 5:24|
Bunun yerine adalet su gibi,
Doğruluk ırmak gibi sürekli aksın.
-
25
|Amós 5:25|
‹‹Ey İsrail halkı, çölde kırk yıl boyunca
Bana mı kurbanlar, sunular sundunuz?
-
26
|Amós 5:26|
Gerçekte kralınız Sakkutu, putunuz Kayvanı,
Kendiniz için yaptığınız ilahın yıldızını taşıdınız. ‹‹Gerçekte kralınızın çadırını, putlarınızın kaidesini››. Sakkut ve Kayvan İsrailde tapılan ilahlardı. Asur ilahları olduğu sanılıyor.
-
27
|Amós 5:27|
Bu yüzden sizi Şam'ın ötesine süreceğim.››
RAB böyle diyor, O'nun adı Her Şeye Egemen Tanrı'dır.
-
1
|Amós 6:1|
Vay başına Siyondaki kaygısızların,
Samiriye Dağında kendilerini güvende sananların,
İsrail halkının başvurduğu
Önder ulusun tanınmış insanlarının!
-
2
|Amós 6:2|
Kalne Kentine gidin de görün,
Oradan büyük Hamaya geçin,
Filistlilerin Gat Kentine inin,
Sizin bu krallıklarınızdan daha mı iyiler?
Toprakları sizinkinden daha mı geniş?
-
3
|Amós 6:3|
Ey sizler, kötü günü uzak sanan,
Zorbalık tahtını yaklaştıranlar.
-
4
|Amós 6:4|
Ey sizler, fildişi süslü yataklara uzananlar,
Sedirlere serilenler,
Seçme kuzular, besili buzağılar yiyenler,
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva