-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Suomen Raamattuopisto (1776)
-
-
1
|Apocalipse 21:1|
Ja minä näin uuden taivaan ja uuden maan, sillä ensimäinen taivas ja ensimäinen maa katosi, ja ei meri silleen ole.
-
2
|Apocalipse 21:2|
Ja minä Johannes näin pyhän kaupungin, uuden Jerusalemin, astuvan alas taivaasta, Jumalalta valmistetun, niinkuin morsiamen kaunistetun hänen miehellensä.
-
3
|Apocalipse 21:3|
Ja kuulin suuren äänen taivaasta sanovan: katso Jumalan maja ihmisten seassa, ja hän on asuva heidän kanssansa, ja he tulevat hänen kansaksensa, ja itse Jumala on oleva heidän kanssansa ja heidän Jumalansa.
-
4
|Apocalipse 21:4|
Ja Jumala on pyyhkivä pois kaikki kyyneleet heidän silmistänsä, ja ei kuolemaa pidä silleen oleman, eikä itkua, eikä parkua, eikä kipua pidä silleen oleman; sillä ne entiset poismenivät.
-
5
|Apocalipse 21:5|
Ja se, joka istuimella istui, sanoi: katso, minä uudistan kaikki. Ja sanoi minulle: kirjoita! sillä nämä sanat ovat totiset ja vahvat.
-
6
|Apocalipse 21:6|
Ja hän sanoi minulle: Se on tapahtunut. Minä olen A ja O, alku ja loppu. Minä annan janoovalle elämän veden lähteestä lahjaksi.
-
7
|Apocalipse 21:7|
Joka voittaa, sen pitää kaikki nämät perimän, ja minä olen hänen Jumalansa, ja hänen pitää oleman minun poikani.
-
8
|Apocalipse 21:8|
Mutta pelkureille ja uskottomille, ja hirmuisille, ja murhaajille, ja salavuoteisille, ja velhoille, ja epäjumalisille, ja kaikille valehtelioille pitää osa oleman siinä järvessä, joka tulesta ja tulikivestä palaa, joka on toinen kuolema.
-
9
|Apocalipse 21:9|
Ja minun tyköni tuli yksi seitsemästä enkelistä, joilla oli seitsemän maljaa täynnä seitsentä viimeistä vitsausta, ja puhui minun kanssani, sanoen: tule, minä osoitan sinulle morsiamen, Karitsan emännän.
-
10
|Apocalipse 21:10|
Ja hän vei minun hengessä suurelle ja korkialle vuorelle, ja osoitti minulle suuren kaupungin, pyhän Jerusalemin, astuvan alas taivaasta Jumalalta,
-
-
Sugestões
Clique para ler 2 Crônicas 34-36
21 de maio LAB 507
O TEMPO É AGORA, LEIA!
2Crônicas 34-36
Nas nossas reflexões de ontem sobre o reino de Judá, paramos nos últimos dias do rei Ezequias. Como rei da nação da época, estava enfrentando a invasão dos assírios. Mas, graças a Deus, tanto ele quanto toda a sociedade de Jerusalém foram poupados, e os assírios voltaram derrotados.
Depois daquela vitória surpreendente, Ezequias virou herói. Porém, seu problema foi que, como muitos outros que vieram antes dele e que também foram bem-sucedidos, não se deu bem com a riqueza, o poder e o prestígio. Ele acabou se estragando por bobeira.
Corremos muito mais riscos nos tempos de prosperidade que nas crises, porque o maior dos prejuízos pode ser deixar o sucesso subir à cabeça. Esse foi o problema de Ezequias, que pôde ser visto de forma muito clara na visita dos embaixadores babilônicos. Infelizmente, essas fraquezas espirituais dele tiveram consequências devastadoras para a nação que ele governava. Após sua morte, seu filho Manassés subiu ao trono. Ele governou por 55 anos. Foi ímpio, mau, pecador, sofreu castigos, se arrependeu, voltou para o Senhor, morreu, deixou um filho chamado Amon governando, que só conseguiu governar por 2 anos e morreu assassinado. Então, o filho de Amon, neto de Manassés, bisneto de Ezequias, chamado Josias, se tornou o rei dos judeus com apenas 8 anos de idade.
Josias fez muitas reformas importantes. Numa delas, na reforma do templo, eles acharam um manuscrito do Pentateuco, a Bíblia da época que, inclusive, estava perdida. O livro Profetas e Reis, pág. 393, detalha melhor essa história. Diz assim: “O manuscrito por tanto tempo perdido foi achado no templo por Hilquias, o sumo sacerdote, quando o edifício estava sob intensivos reparos, em harmonia com o plano do rei Josias para a preservação da estrutura sagrada...
“Josias ficou profundamente impressionado ao ouvir pela primeira vez a leitura das exortações e advertências registradas neste antigo manuscrito. Nunca dantes compreendera ele tão profundamente a clareza com que Deus havia posto perante Israel ‘a vida e a morte, a bênção e a maldição’ (Deuteronômio 30:19); e quão repetidamente foram eles admoestados a escolher o caminho da vida, para que se tornassem um louvor na Terra, uma bênção a todas as nações. ‘Esforçai-vos, e animai-vos; não temais’, Israel tinha sido exortado por intermédio de Moisés, ‘nem vos espanteis diante deles; porque o Senhor teu Deus é o que vai contigo. Não te deixarei nem te desampararei’.” Deuteronômio 31:6.
E a grande lição é: se você tirar tempo para, na reforma da sua vida, se aprofundar no conhecimento da Palavra de Deus, terá sua vida transformada. Então, por que não fazer a leitura bíblica de hoje?
Valdeci Júnior
Fátima Silva