-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Suomen Raamattuopisto (1776)
-
-
1
|Neemias 2:1|
Ja tapahtui kuningas Artahsastan kahdentenakymmenentenä vuonna, Nisanin kuulla, kuin viina oli hänen edessänsä, ja että minä otin viinan ja annoin kuninkaalle; mutta en minä ollut (ennen) murheellinen hänen edessänsä.
-
2
|Neemias 2:2|
Niin kuningas sanoi minulle: miksi niin pahoin katsot, ja et kuitenkaan kipeä ole? Ei se muu ole, mutta murhe on sinun sydämessäs. Ja minä pelkäsin sangen kovin.
-
3
|Neemias 2:3|
Niin minä sanoin kuninkaalle: eläköön kuningas ijankaikkisesti! Eikö kasvoni mahda olla murheelliset, kuin se kaupunki, jossa isäni hautaushuone on, kylmillä on, ja sen portit ovat tulella kulutetut?
-
4
|Neemias 2:4|
Niin sanoi kuningas minulle: mitäs siis anot? Niin minä rukoilin Taivaan Jumalaa,
-
5
|Neemias 2:5|
Ja sanoin kuninkaalle: jos kelpaa kuninkaalle, ja jos palvelias on sinun edessäs kelvollinen: ettäs lähettäisit minut Juudaan, isäni hautauskaupunkiin, rakentamaan sitä.
-
6
|Neemias 2:6|
Niin sanoi kuningas minulle ja kuningatar, joka hänen vieressänsä istui: kuinka kauvan sinä matkassa olet, ja koska sinä palajat? Ja se kelpasi kuninkaalle, ja hän lähetti minun, kuin minä ajan hänelle määrännyt olin.
-
7
|Neemias 2:7|
Ja minä sanoin kuninkaalle: jos kuninkaan tahto niin on, niin annettakoon minulle kirjat päämiesten tykö toisella puolella virtaa, että he vievät minun ylitse, siihenasti kuin minä tulen Juudaan,
-
8
|Neemias 2:8|
Ja kirjan Asaphille, joka on kuninkaan metsänvartia, että hän lähettää minulle hirsiä salin porttein vuolteiksi, kuin on huoneen tykönä, ja kaupungin muuriin ja siihen huoneesen, johon minä menen. Ja kuningas antoi minulle niinkuin Jumalani hyvä käsi oli minun ylitseni.
-
9
|Neemias 2:9|
Ja kuin minä tulin sille puolelle virtaa päämiesten tykö, niin minä annoin heille kuninkaan kirjan; kuningas lähetti myös minun kanssani sodanpäämiehiä ja hevosmiehiä.
-
10
|Neemias 2:10|
Mutta kuin Sanballat Horonilainen ja palvelia Tobia Ammonilainen sen kuulivat, panivat he pahaksensa sangen kovin, että joku ihminen tuli, joka Israelin lasten parasta katsoi.
-
-
Sugestões
Clique para ler 2 Crônicas 1-4
10 de maio LAB 496
ESCULTURA: PODE OU NÃO PODE?
2Crônicas 01-04
Hoje estou a todo vapor, com todo o ânimo, porque estamos começando a ler mais um livro da BÃblia. Na realidade, é uma continuação do livro de Crônicas. Ontem, quando terminamos de estudar o primeiro desses livros, eu estava falando sobre Salomão, e hoje também continua.
Na nossa leitura bÃblica, vemos que quando Salomão está construindo o templo, ele manda fazer dois querubins esculpidos para colocar dentro do templo. Daà alguém pode pensar que ele estava desobedecendo a Deus, mas não estava. Em Êxodo 27, o próprio Deus tinha mandado esculpir querubins para colocar dentro do santuário.
Então, surge outra pergunta: como Deus manda esculpir esses dois anjos se, nos Dez Mandamentos, Ele já tinha falado para não fazer imagem de escultura? Será que isso é uma contradição bÃblica? Para entendermos esse detalhe, precisamos entender o sentido do texto do mandamento.
Se observarmos bem os quatro primeiro mandamentos, eles estão relacionados à adoração, o culto que o ser humano presta. Todo ser humano adora alguma coisa. E aà que está o perigo. O único motivo de adoração correto é Deus e é para isso que ele chama a atenção no segundo mandamento, também. Quando diz para não fazer imagens de escultura, precisamos entender o porquê do pedido. Quando Deus diz para que não nos curvemos diante das imagens e não adoremos uma escultura, ou qualquer coisa que não seja o Senhor Deus, o ponto-chave é a adoração.
Se observarmos bem, podemos notar que, no santuário e no templo, ninguém se ajoelhava diante de um querubim esculpido para beijar, orar ou implorar alguma coisa. Ninguém usava alguma escultura para adorar ou fazer petições a ela e não a Deus. Esses querubins esculpidos eram apenas ilustrações e obras de arte. Não eram objetos para ser adorados como o mandamento condenaria.
Na realidade, Deus nunca condenou a habilidade artÃstica de pintar, bordar e até esculpir. O que Deus condena não é um desenho, um entalhe ou pintura. Ele condena quando colocamos alguma coisa no lugar de Deus em nossa vida. O Senhor ama o belo. Ele quer que Seus filhos olhem ao redor e em tudo lembrem-se dEle. O que Ele não pode tolerar é Seu povo aceitar alguém ou algo que não seja Jesus como Seu Salvador pessoal. Isso seria o que caracterizaria uma idolatria. E era essa a preocupação de Deus nos quatro primeiro mandamentos da lei.
E aqui cabe uma grande lição para nós: existe alguma coisa ocupando espaço entre você e Deus? Cuidado para que não haja, no seu coração, algo mais importante que Ele.
Coloque-O em primeiro lugar na sua vida sempre!
Valdeci Júnior
Fátima Silva