-
-
Hebrew Stuttgart Bible without vowels (OT) / Greek Textus Receptus (NT) -
-
11
|Ester 1:11|
להביא את ושׂתי המלכה לפני המלך בכתר מלכות להראות העמים והשׁרים את יפיה כי טובת מראה היא
-
12
|Ester 1:12|
ותמאן המלכה ושׂתי לבוא בדבר המלך אשׂר ביד הסריסים ויקצף המלך מאד וחמתו בערה בו
-
13
|Ester 1:13|
ויאמר המלך לחכמים ידעי העתים כי כן דבר המלך לפני כל ידעי דת ודין
-
14
|Ester 1:14|
והקרב אליו כרשׂנא שׂתר אדמתא תרשׂישׂ מרס מרסנא ממוכן שׂבעת שׁרי פרס ומדי ראי פני המלך הישׂבים ראשׂנה במלכות
-
15
|Ester 1:15|
כדת מה לעשׁות במלכה ושׂתי על אשׂר לא עשׁתה את מאמר המלך אחשׂורושׂ ביד הסריסים
-
16
|Ester 1:16|
ויאמר מומכן לפני המלך והשׁרים לא על המלך לבדו עותה ושׂתי המלכה כי על כל השׁרים ועל כל העמים אשׂר בכל מדינות המלך אחשׂורושׂ
-
17
|Ester 1:17|
כי יצא דבר המלכה על כל הנשׂים להבזות בעליהן בעיניהן באמרם המלך אחשׂורושׂ אמר להביא את ושׂתי המלכה לפניו ולא באה
-
18
|Ester 1:18|
והיום הזה תאמרנה שׁרות פרס ומדי אשׂר שׂמעו את דבר המלכה לכל שׁרי המלך וכדי בזיון וקצף
-
19
|Ester 1:19|
אם על המלך טוב יצא דבר מלכות מלפניו ויכתב בדתי פרס ומדי ולא יעבור אשׂר לא תבוא ושׂתי לפני המלך אחשׂורושׂ ומלכותה יתן המלך לרעותה הטובה ממנה
-
20
|Ester 1:20|
ונשׂמע פתגם המלך אשׂר יעשׁה בכל מלכותו כי רבה היא וכל הנשׂים יתנו יקר לבעליהן למגדול ועד קטן
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva