-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Esperanto -
-
1
|Deuteronômio 20:1|
Kiam vi iros milite kontraux vian malamikon kaj vi vidos cxevalojn kaj cxarojn kaj pli multe da homoj ol cxe vi, ne timu ilin; cxar kun vi estas la Eternulo, via Dio, kiu elkondukis vin el la lando Egipta.
-
2
|Deuteronômio 20:2|
Kaj kiam vi alproksimigxos al la batalo, tiam elpasxu la pastro kaj parolu al la popolo;
-
3
|Deuteronômio 20:3|
kaj li diru al ili:Auxdu, ho Izrael! vi iras nun en batalon kontraux viajn malamikojn; ne malfortigxu via koro, ne timu, ne konfuzigxu, kaj ne tremu antaux ili;
-
4
|Deuteronômio 20:4|
cxar la Eternulo, via Dio, iras kun vi, por batali pro vi kontraux viaj malamikoj kaj por helpi vin.
-
5
|Deuteronômio 20:5|
Kaj la kontrolistoj parolu al la popolo, dirante:Kiu konstruis novan domon kaj ne inauxguris gxin, tiu iru kaj revenu al sia domo, cxar eble li mortos en la batalo kaj alia homo gxin inauxguros;
-
6
|Deuteronômio 20:6|
kaj kiu plantis vinbergxardenon kaj ne gxuis gxiajn fruktojn, tiu iru kaj revenu al sia domo, cxar eble li mortos en la batalo kaj alia homo gxuos gxiajn fruktojn;
-
7
|Deuteronômio 20:7|
kaj kiu fiancxigxis kun virino kaj ne prenis sxin, tiu iru kaj revenu al sia domo, cxar eble li mortos en la batalo kaj alia viro sxin prenos.
-
8
|Deuteronômio 20:8|
Kaj plue la kontrolistoj parolu al la popolo, kaj diru:Kiu estas timema kaj senkuragxa, tiu iru kaj revenu al sia domo, por ke li ne senkuragxigu la koron de siaj fratoj, kiel lia koro estas.
-
9
|Deuteronômio 20:9|
Kaj kiam la kontrolistoj finos paroli al la popolo, tiam oni starigu militestrojn super la popolo.
-
10
|Deuteronômio 20:10|
Kiam vi aliros al urbo, por batali kontraux gxi, tiam proponu al gxi pacon.
-
-
Sugestões

Clique para ler Filipenses 1-4
03 de Dezembro LAB 703
SOMOS INDIVÍDUOS INTERDEPENDENTES
Efésios 04-06
Ao estudar Efésios, você pode pedir a ajuda de Deus para compreender o conceito profundo de que os papéis da sociedade não tornam as pessoas mais ou menos importantes. Os papéis na sociedade são a maneira do Senhor dar a cada um de nós, diferentes oportunidades para servirmos uns aos outros em amor. Ao fazer a leitura de hoje, tente resumir, em duas ou três frases, os ensinos mais importantes que conseguir encontrar na mesma. Você pode fazer isso concentrando-se exatamente no paradoxo crítico de que embora os papeis da sociedade não definam a importância da pessoa, no cristianismo são vistos como oportunidade para servir aos outros.
Por exemplo. Se um casal, embora cristão, adota a noção pagã de liderança, de que maneira resolverá seus conflitos? Se outro casal, também cristão, aceita o conceito cristão, tendo Jesus como modelo, terá suas resoluções de conflitos iguais às do primeiro casal? Em que consistirão as diferenças? É aí que entram os conceitos profundos dos papéis de cada pessoa no interrelacionamento cristão, expressados na preocupação do parágrafo acima. Isto é um desafio muito grande, para cada um de nós. E é por isto que precisamos da armadura de Deus.
Para que você fixe bem, em sua mente, o que a leitura bíblica de hoje pode ensinar, você pode fazer um exercício. A “lição de casa” é: resuma, brevemente, a armadura de Deus, numa folha de papel. Ela é muito importante. É através dela que somos capacitados a reconhecer as armadilhas que Satanás trama com a finalidade de desintegrar nossa a comunhão que temos uns com os outros e também a unidade da igreja. A explicação disto tudo, você está podendo ler no livro de Efésios. Ao terminar de fazer o resumo, então volte e destaque qual peça da armadura é mais importante para você, e ao final, escreva um parágrafo justificando a razão. Que parte da armadura é mais importante para você? Por quê?
Isto é muito pessoal. Assim como a armadura de Saul não serviu em Davi, a experiência de relacionamento com Deus de cada um de nós não veste o irmão. Deus nos fez, embora semelhantes, personalizados. E como um Pai que tudo entende, nos ama, nos aceita, nos redime, e nos conduz, de acordo com o nosso jeito pessoal de ser. É claro que o nosso jeito de ser precisa ser modelado por Ele. Mas cada um de sua forma, com sua própria experiência com Deus.
Apesar disso, não deixamos de ser comunidade. Vivemos interdependentemente numa troca mútua de compartilhar experiências necessárias à nossa própria existência. Dependemos da família, da comunidade, da sociedade e da igreja.
Valdeci Júnior
Fátima Silva