-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Maori
-
-
1
|1 Crônicas 25:1|
¶ Na Rawiri hoki, ratou ko nga rangatira ope, i wehe mo te mahi etahi o nga tama a Ahapa, a Hemana, a Ierutunu, hei poropiti i runga i te hapa, i te hatere, i te himipora. Na, ko te tokomaha o nga kaimahi, me ta ratou mahi koia tenei:
-
2
|1 Crônicas 25:2|
No nga tama a Ahapa, ko Takuru, ko Hohepa, ko Netania, ko Atarera; ko te kaiwhakamahi mo nga tama a Ahapa, ko Ahapa; rite tahi ki ta te kingi tikanga tana poropiti.
-
3
|1 Crônicas 25:3|
Ko a Ierutunu: ko nga tama a Ierutunu; ko Keraria, ko Teri, ko Ihaia, ko Hahapia, ko Matitia, tokoono: ko to ratou papa ko Ierutunu to ratou kaiwhakamahi. I poropiti ia i runga i te hapa, i whakawhetai, i whakamoemiti ki a Ihowa.
-
4
|1 Crônicas 25:4|
Ko a Hemana: ko nga tama a Hemana; ko Pukia, ko Matania, ko Utiere, ko Hepuere, ko Terimoto, ko Hanania, ko Hanani, ko Eriata, ko Kirarati, ko Romamatietere, ko Iohopekaha, ko Maroti, ko Hotiri, ko Mahatioto.
-
5
|1 Crônicas 25:5|
Ko enei katoa he tama na Hemana matakite a te kingi, mo nga mea a te Atua, hei hapai i te haona. Na homai ana e te Atua ki a Hemana kotahi tekau ma wha nga tama, tokotoru nga tamahine.
-
6
|1 Crônicas 25:6|
Ko enei katoa he mea whakamahi na to ratou papa ki te waiata i te whare o Ihowa i runga i nga himipora, i te hatere, i te hapa, hei mahi ki te whare o te Atua, hei pera ano me ta te kingi i ki ai ki a Ahapa, ki a Ierutunu, ki a Hemana.
-
7
|1 Crônicas 25:7|
Na, ko te tokomaha o ratou, o o ratou teina, i whakaakona ki nga waiata a Ihowa, ko te hunga mohio katoa, e rua rau e waru tekau ma waru.
-
8
|1 Crônicas 25:8|
¶ I maka rota ano ratou mo ta ratou e tiaki ai, te iti, te rahi, te kaiwhakaako raua ko te akonga.
-
9
|1 Crônicas 25:9|
Na ko te putanga o te rota tuatahi no Ahapa, ki a Hohepa: o te tuarua no Keraria; tekau ma rua ratou ko ona teina, ko ana tama.
-
10
|1 Crônicas 25:10|
O te tuatoru no Takuru: tekau ma rua ratou ko ana tama, ko ona teina.
-
-
Sugestões
Clique para ler Números 28-30
21 de fevereiro LAB 418
EM VIGOR
Números 28-30
A leitura de hoje trata do mesmo assunto do inÃcio ao fim: as ofertas. Naquele tempo, o tipo de ofertas era bem diferente, mas é importante entendermos os princÃpios que estão por trás do ato de ofertar atualmente.
A palavra oferta é traduzida como o ato de trazer alguma coisa como oferenda ao Senhor. Nos tempos bÃblicos existiam dois tipos de ofertas:
1º) Ofertas prescritas por lei – eram aquelas que os judeus traziam regularmente para o Senhor, tais como a oferta do holocausto, de manjares, oferta pacÃfica, pelo pecado e pela culpa. É claro que a prática delas não está ordenada para nós, cristãos, no sentido da apresentação literal delas. Mas o significado espiritual ainda é válido, porque quando ofertamos ao Senhor, fazemos isso na convicção de que todas essas bênçãos, que são a paz, comunhão com Deus, ausência de sentimento de culpa, purificação e vida abundante, são realidades presentes em nossas vidas. E é aà que se encaixa o outro tipo de ofertas.
2º) Ofertas voluntárias – eram apresentadas como uma expressão de gratidão a Deus. O povo era convidado a ofertar voluntariamente. Quando se empenharam na construção do tabernáculo no Monte Sinai, trouxeram liberalmente as ofertas com todos os materiais necessários para aquela obra. O povo contribuiu com tanta abundância, que Moisés chegou a pedir que parassem de trazê-las. Em uma reforma espiritual e religiosa promovida pelo sumo sacerdote Joiada, o povo ofertou para custear os reparos que precisavam ser feitos no templo. Todos contribuÃram generosamente, semelhante ao que aconteceu no reinado de Ezequias.
No Novo Testamento, também há várias referências à s ofertas. Muitas delas estão relacionadas ao próprio ministério de Jesus. Lembra da história da viúva pobre que ofertou tudo que tinha? Ela foi louvada pelo Senhor por causa disso. Teve também a mulher do vaso de alabastro, que derramou o unguento carÃssimo nos pés de Cristo. Ela foi criticada por algumas pessoas, mas Jesus valorizou o ato de fé que ela demonstrou.
Mas, com certeza, o maior exemplo de ofertas voluntárias que temos no Novo Testamento está nos atos da Igreja Primitiva. Vemos que os crentes chegaram a vender as propriedades para depositar o dinheiro ao apostolado. Eles ofertavam de um jeito que não mediam esforços. As igrejas da Macedônia, por exemplo, contribuÃam com alegria, até quando eles estavam passando pelas necessidades da pobreza, dando acima do que podiam para poder aumentar a oferta de socorro aos cristãos da Judéia.
Esses exemplos bÃblicos são para nós. Devemos ter a mesma atitude e voluntariedade para com a manutenção da Obra de Deus. O ato de ofertar é uma prática que ainda deve continuar em vigor.
Valdeci Júnior
Fátima Silva