-
-
Maori
-
-
1
|Esdras 2:1|
¶ Na ko nga tama enei o te kawanatanga i maunu atu nei i roto i nga whakarau, i te hunga i whakahekea, i era i whakahekea e Nepukaneha kingi o Papurona ki Papurona, a i hoki nei ki Hiruharama, ki Hura, ki tona pa, ki tona pa;
-
2
|Esdras 2:2|
I haere tahi nei me Herupapera; ko Hehua, ko Nehemia, ko Heraia, ko Reeraia, ko Mororekai, ko Pirihana, ko Mitipara, ko Pikiwai, ko Rehumu, ko Paana. Ko te tokomaha o nga tangata o te iwi o Iharaira:
-
3
|Esdras 2:3|
Ko nga tama a Paroho, e rua mano kotahi rau e whitu tekau ma rua.
-
4
|Esdras 2:4|
Ko nga tama a Hepatia, e toru rau e whitu tekau ma rua.
-
5
|Esdras 2:5|
Ko nga tama a Araha, e whitu rau e whitu tekau ma rima.
-
6
|Esdras 2:6|
Ko nga tama a Pahata Moapa, no nga tama a Hehua, a Ioapa, e rua mano e waru rau kotahi tekau ma rua.
-
7
|Esdras 2:7|
Ko nga tama a Erama, kotahi mano e rua rau e rima tekau ma wha.
-
8
|Esdras 2:8|
Ko nga tama a Tatu, e iwa rau e wha tekau ma rima.
-
9
|Esdras 2:9|
Ko nga tama a Takai, e whitu rau e ono tekau.
-
10
|Esdras 2:10|
Ko nga tama a Pani, e ono rau e wha tekau ma rua.
-
-
Sugestões
Clique para ler Deuteronômio 29-31
06 de março LAB 431
HUM?
Deuteronômio 29-31
Desde que me entendo por gente, minha família segue a Deus. Cresci, desde pequeno, indo à igreja todos os finais de semana, participando da escolinha bíblica para os menores, fazendo culto familiar em casa todos os dias, vendo meus pais pregarem o evangelho, assistindo a conversas bíblicas. Sendo assim, acostumei-me a respirar esse ar evangélico, a conversar sobre coisas da igreja, da Bíblia e sobre Deus.
E você sabe que toda criança é cheia de perguntas, né? Aquelas com as quais a criança bombardeia o adulto. “Por que isso? Por que aquilo?”
Isso é normal, pois a criança não veio ao mundo sabendo das coisas. Quando se depara com um monte de novidades, ela quer entender. Agora, uma criança que é criada em uma casa onde se fala de Deus, constantemente, muitas das perguntas também serão relacionadas a Deus. “Pai, por que eu tenho que chamar a Deus de pai também?” “Mãe, por que Jesus não frequentava a escola?” “Como a gente vai ser quando chegar no Céu?” E, por aí vai... Não sei se é porque eu deixava meus pais, tios, líderes da igreja, pessoas mais velhas, professores, todo mundo tonto com tantas perguntas, que muitas vezes eu ouvi a mesma resposta: “Deuteronômio 29:29.”
Você já viu o que está escrito lá? “As coisas encobertas pertencem ao Senhor, o nosso Deus, mas as reveladas pertencem a nós, e aos nossos filhos, para sempre, para que sigamos todas as palavras desta lei.” Ou seja, o que não está encoberto, a nós pertence, mas o que está encoberto, ao Senhor pertence. E ponto final. Isso queria dizer que, se não tinha explicação para alguma coisa, era porque Deus não queria dizer, e isso era um segredo dEle, o qual a gente não devia perscrutar. Então, eu pensava: Está bem. Se Deus quer assim, vou discutir o quê?
Com o passar do tempo, à medida que fui crescendo, estudando e ampliando minha visão de mundo e meu acervo de informações, descobri algo que não sabia se era muito triste ou muito bom: tinha muita coisa que antes eu não pensava que estaria revelada, mas que na realidade estava sim. Na prática, já tinha perguntado sobre tal assunto e tinha recebido a resposta “Deuteronômio 29:29”, isto é, só Deus sabe, não temos como saber. Mas descobri que tinha como saber. O que eu não sabia antes era por pura ignorância.
Então, Deuteronômio 29:29 estava com problemas? Não! O problema era usá-lo de maneira errada. Não devemos nos conformar com a ignorância. Aprendi que esse verso não pode servir como uma desculpa esfarrapada para a ociosidade da pesquisa. Não escudemos nossa ignorância!
Valdeci Júnior
Fátima Silva