-
-
Suomen Raamattuopisto (1776) -
-
3
|Eclesiastes 2:3|
Minä mietin mielessäni virkistää ruumistani viinillä - kuitenkin niin, että sydämeni harrastaisi viisautta - ja noudattaa tyhmyyttä, kunnes saisin nähdä, mikä olisi ihmislapsille hyvä, heidän tehdäksensä sitä taivaan alla lyhyinä elämänsä päivinä.
-
4
|Eclesiastes 2:4|
Minä tein suuria töitä: rakensin itselleni taloja, istutin itselleni viinitarhoja.
-
5
|Eclesiastes 2:5|
Minä laitoin itselleni puutarhoja ja puistoja ja istutin niihin kaikkinaisia hedelmäpuita.
-
6
|Eclesiastes 2:6|
Minä tein itselleni vesilammikoita kastellakseni niistä metsiköitä, joissa puita kasvoi.
-
7
|Eclesiastes 2:7|
Minä ostin orjia ja orjattaria, ja kotona syntyneitäkin minulla oli; myös oli minulla karjaa, raavaita ja lampaita, paljon enemmän kuin kenelläkään niistä, jotka olivat olleet ennen minua Jerusalemissa.
-
8
|Eclesiastes 2:8|
Minä kokosin itselleni myöskin hopeata ja kultaa ja kuninkaitten ja maakuntien aarteita ja hankin itselleni laulajia ja laulajattaria ja ihmislasten iloja, vaimon, jopa vaimoja.
-
9
|Eclesiastes 2:9|
Minä tulin suureksi ja yhä suuremmaksi, yli kaikkien, jotka olivat olleet ennen minua Jerusalemissa. Sen ohessa pysyi minussa viisauteni.
-
10
|Eclesiastes 2:10|
Enkä minä pidättänyt silmiäni mistään, mitä ne pyysivät, enkä kieltänyt sydämeltäni mitään iloa, sillä minun sydämeni iloitsi kaikesta vaivannäöstäni, ja se oli minun osani kaikesta vaivannäöstäni.
-
11
|Eclesiastes 2:11|
Mutta kun minä käänsin huomioni kaikkiin töihin, joita minun käteni olivat tehneet, ja vaivannäköön, jolla olin vaivannut itseäni niitä tehdessäni, niin katso: se oli kaikki turhuutta ja tuulen tavoittelua; eikä ole hyötyä mistään auringon alla.
-
12
|Eclesiastes 2:12|
Kun minä käännyin katsomaan viisautta ja mielettömyyttä ja tyhmyyttä - sillä mitä taitaa ihminen, joka tulee kuninkaan jälkeen, muuta kuin tehdä, mitä jo ennen on tehty? -
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Coríntios 8-10
22 de novembro LAB 692
O AMOR VERDADEIRO...
Coríntios 05-07
Começamos hoje, falando da imoralidade sexual: uma das maiores perversões do amor. E terminamos com o comentando sobre o casamento: uma das maiores representações do amor.
Em um relacionamento a dois, surgirão momentos de insatisfação emocional, como se os sentimentos do início da relação tivessem acabado: “Será que não gosto mais dele(a)?” “O que há de errado?” Tais momentos também fazem parte de um relacionamento, e é a partir daí que escolhemos amar. Por isso, os sentimentos não são o guia mais seguro. Os princípios do amor verdadeiro devem estar em ação.
O amor verdadeiro...
...leva-nos a amarmos a nós mesmos - “Ame o seu próximo como a si mesmo” (Mateus 22:39). “De todos os julgamentos que fazemos, nenhum é tão importante quanto o que fazemos sobre nós mesmos” (Nathaniel Branden, escritor-psicólogo). A auto-estima que inclui confiança e respeito próprios nos capacita a lidar com os desafios da vida, sem deixar de ser feliz. A pessoa que tem uma boa auto-estima procura entender e dominar os problemas que surgem; respeitar e defender seus interesses e necessidades. Quanto melhor estiver a nossa auto-estima, mais conseguiremos ter relações saudáveis com respeito e boa vontade.
...envolve compromisso. Por inexperiência e imaturidade, muita gente faz promessas românticas que nunca serão cumpridas. Sem comprometimento, o amor verdadeiro não pode ser desenvolvido. O casamento é muito importante; é necessário que se prepare muito bem antes de se comprometer para sempre.
...é incondicional. Só num clima de amor incondicional, que conseguimos relaxar as defesas e permitir que se desenvolva intimidade. Amar sem querer nada em troca não é natural para o ser humano, mas devemos lutar por isso. Não há nada que apele mais ao coração que amor e aceitação incondicionais.
...vem de Deus. Se Deus é a origem do amor, quanto mais buscarmos conhecê-Lo, mais capacitados estaremos para amar nosso cônjuge.
...perdoa. Um médico afirmou que “ao Jesus dizer que devemos perdoar até 70X7, estava pensando em salvar, também, nossos corpos da síndrome de colite, da doença das coronárias, da hipertensão arterial, etc.”. Ninguém é perfeito, mas quando se perdoa, o amor é fortalecido.
...respeita a individualidade. Quando amamos alguém de verdade, deixamos esse alguém ser ele mesmo, sem tomar conta do espaço dele. Não é preciso dominar o outro: respeite sua liberdade de pensamento e de decisões. Permita-lhe desenvolver seu potencial e sua identidade própria.
...é doador. Sua maior preocupação deve ser a de servir. Felizes são os que se preocupam mais em dar que em receber. O amor procura favorecer outros, saindo do seu caminho, para dar, fazer, ajudar, aliviar, partilhar.
Mesmo quando os outros falham conosco, podemos escolher amar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva