-
-
Maori
-
-
16
|Rute 3:16|
A, no tona taenga ki tona hungawai, ka mea tera, Kei te pehea koe, e taku tamahine? Na korerotia ana e ia ki a ia nga mea katoa i mea ai taua tangata ki a ia.
-
17
|Rute 3:17|
I mea ano ia, Ko enei mehua parei e ono i homai e ia ki ahau; i mea hoki ki ahau, Kei haere kau koe ki tou hungawai.
-
18
|Rute 3:18|
Na ka mea tera, Ata noho, e taku tamahine, kia mohiotia ra ano e koe te tukunga iho o tenei mea: e kore hoki e mutu ta taua tangata, kia oti ra ano tenei mea i a ia aianei.
-
1
|Rute 4:1|
¶ Na ka haere a Poaha ki te kuwaha, a noho ana i reira; na ko te whanaunga tata i korerotia ra e Poaha e haere ana. Katahi tera ka mea atu, E! ko koe tonu ia! peka mai nei ki konei noho ai. Na ka peka atu ia, a noho ana.
-
2
|Rute 4:2|
Na ka tikina e ia etahi tangata o nga kaumatua o te pa, kotahi tekau, a ka mea, E noho ki konei. Na noho ana ratou.
-
3
|Rute 4:3|
Na ka mea ia ki taua whanaunga tata, E hokona ana e Naomi, i haere mai nei i te whenua o Moapa, te wahi o te mara i to tatou tuakana, i a Erimereke:
-
4
|Rute 4:4|
Na ka whakaaro ahau, me whakaatu ki a koe, me te ki atu, Mau e hoko i te aroaro o nga tangata e noho nei, i te aroaro ano hoki o nga kaumatua o toku iwi. Ki te hokona e koe, hokona: a ki te kahore e hokona, korerotia mai ki ahau, kia mohio ai aha u: kahore hoki he tangata hei hoko, ko koe anake, a ko ahau to muri i a koe. Na ka mea tera, Maku e hoko.
-
5
|Rute 4:5|
Katahi a Poaha ka mea, A te ra e hoko ai koe i te mara i te ringa o Naomi, e hoko ana hoki koe i a Rutu, i taua Moapi, i te wahine a te tupapaku, hei whakaara ingoa ake mo te tupapaku ki tona wahi tupu.
-
6
|Rute 4:6|
Na ka mea taua whanaunga tata, E kore e taea te hoko e ahau maku; kei he toku kainga tupu: mau taku hokonga e hoko; e kore hoki e taea te hoko e ahau.
-
7
|Rute 4:7|
Na, i mua ko te tikanga tenei i roto i a Iharaira mo nga hoko mai ano, mo nga whakawhiti, hei whakau mo nga mea katoa; unuhia ai e tetahi tona hu a ka hoatu ki tona hoa: a hei kaiwhakaatu tena i roto i a Iharaira.
-
-
Sugestões
Clique para ler Marcos 4-6
14 de outubro LAB 653
QUEM ERA MARCOS?
Marcos 01-03
Sobrinho de Barnabé, Marcos era filho de Maria, uma dama de Jerusalém cujos recursos econômicos eram folgados e cuja casa era o lugar de reunião e encontro da igreja primitiva (Atos 12:12). Desde o começo, Marcos foi criado no próprio centro da comunidade cristã.
Quando Paulo e Barnabé saíram em sua primeira viagem missionária, levaram a Marcos consigo para que lhes servisse de ajudante e secretário (Atos 12:25). Esta viagem foi muito desafortunada para Marcos. Quando chegaram a Perge, Paulo propôs abandonar a costa e dirigir-se para o interior, até chegar à meseta central da Ásia Menor; mas Marcos abandonou a expedição neste ponto e voltou para sua casa (Atos 13:13).
Por que ele retornou? Algumas hipóteses:
a) Por medo de enfrentar o que todo mundo sabia era um dos caminhos mais perigosos que havia naquela época, infectado de bandoleiros e assaltantes.
b) Porque cada vez se fazia mais evidente que o chefe da expedição era Paulo, e Marcos pôde haver-se sentido incômodo ao ver que seu tio passava a segundo plano.
c) Ou talvez, porque não estava de acordo com o tipo de trabalho missionário que Paulo fazia.
Paulo e Barnabé concluíram sua primeira viagem missionária e começaram a fazer planos para uma segunda viagem. Desta vez, Barnabé desejava levar Marcos. Mas Paulo negou-se a contar com um homem que os tinha abandonado na Panfília (Atos 15:37-40). Isso foi tão sério, a ponto de Paulo e Barnabé se separarem. Pelo que sabemos, nunca voltaram a trabalhar juntos.
Durante alguns anos, Marcos desaparece da história. Segundo a tradição, teria viajado ao Egito fundando ali a igreja de Alexandria. Realidade ou não, o que sabemos é que quando Marcos volta a aparecer, o faz da maneira mais surpreendente. Da prisão romana, quando Paulo escreveu aos Colossenses, Marcos estava no cárcere com ele (Colossenses 4:10). Em outra nas Cartas da prisão, Filemom, Paulo menciona a Marcos na lista de seus colaboradores.
Quando Paulo estava esperando a morte, perto do fim, escreveu a Timóteo, seu homem de maior confiança, pedindo-lhe levasse Marcos até ele, porque, para Paulo, Marcos lhe era útil ao ministério (2 Timóteo 4:11). Esta última opinião de Paulo sobre Marcos é muito diferente daquela quando o acusou de tê-los defraudado. Não sabemos o que pode ter acontecido nesse ínterim, mas evidentemente Marcos conseguiu conquistar um título do tipo “o homem que soube redimir-se”.
O único colaborador que Paulo quis, quando se aproximava o fim de seu ministério, foi Marcos. Sempre há uma segunda chance! Hoje, a sua chance é a de começar a ler Marcos. Aproveite!
Assim como Paulo contava com Marcos, Jesus conta com você.
Valdeci Júnior
Fátima Silva