-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint -
-
1
|Juízes 12:1|
και εβοησεν ανηρ εφραιμ και παρηλθαν εις βορραν και ειπαν προς ιεφθαε δια τι παρηλθες παραταξασθαι εν υιοις αμμων και ημας ου κεκληκας πορευθηναι μετα σου τον οικον σου εμπρησομεν επι σε εν πυρι
-
2
|Juízes 12:2|
και ειπεν ιεφθαε προς αυτους ανηρ μαχητης ημην εγω και ο λαος μου και οι υιοι αμμων σφοδρα και εβοησα υμας και ουκ εσωσατε με εκ χειρος αυτων
-
3
|Juízes 12:3|
και ειδον οτι ουκ ει σωτηρ και εθηκα την ψυχην μου εν χειρι μου και παρηλθον προς υιους αμμων και εδωκεν αυτους κυριος εν χειρι μου και εις τι ανεβητε επ' εμε εν τη ημερα ταυτη παραταξασθαι εν εμοι
-
4
|Juízes 12:4|
και συνεστρεψεν ιεφθαε τους παντας ανδρας γαλααδ και παρεταξατο τω εφραιμ και επαταξαν ανδρες γαλααδ τον εφραιμ οτι ειπαν οι διασωζομενοι του εφραιμ υμεις γαλααδ εν μεσω του εφραιμ και εν μεσω του μανασση
-
5
|Juízes 12:5|
και προκατελαβετο γαλααδ τας διαβασεις του ιορδανου του εφραιμ και ειπαν αυτοις οι διασωζομενοι εφραιμ διαβωμεν και ειπαν αυτοις οι ανδρες γαλααδ μη εφραθιτης ει και ειπεν ου
-
6
|Juízes 12:6|
και ειπαν αυτω ειπον δη σταχυς και ου κατευθυνεν του λαλησαι ουτως και επελαβοντο αυτου και εθυσαν αυτον προς τας διαβασεις του ιορδανου και επεσαν εν τω καιρω εκεινω απο εφραιμ τεσσαρακοντα δυο χιλιαδες
-
7
|Juízes 12:7|
και εκρινεν ιεφθαε τον ισραηλ εξηκοντα ετη και απεθανεν ιεφθαε ο γαλααδιτης και εταφη εν πολει αυτου εν γαλααδ
-
8
|Juízes 12:8|
και εκρινεν μετ' αυτον τον ισραηλ αβαισαν απο βαιθλεεμ
-
9
|Juízes 12:9|
και ησαν αυτω τριακοντα υιοι και τριακοντα θυγατερες ας εξαπεστειλεν εξω και τριακοντα θυγατερας εισηνεγκεν τοις υιοις αυτου εξωθεν και εκρινεν τον ισραηλ επτα ετη
-
10
|Juízes 12:10|
και απεθανεν αβαισαν και εταφη εν βαιθλεεμ
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva