-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint
-
-
1
|Juízes 17:1|
και εγενετο ανηρ απο ορους εφραιμ και ονομα αυτω μιχαιας
-
2
|Juízes 17:2|
και ειπεν τη μητρι αυτου οι χιλιοι και εκατον ους ελαβες αργυριου σεαυτη και με ηρασω και προσειπας εν ωσι μου ιδου το αργυριον παρ' εμοι εγω ελαβον αυτο και ειπεν η μητηρ αυτου ευλογητος ο υιος μου τω κυριω
-
3
|Juízes 17:3|
και απεδωκεν τους χιλιους και εκατον του αργυριου τη μητρι αυτου και ειπεν η μητηρ αυτου αγιαζουσα ηγιακα το αργυριον τω κυριω εκ χειρος μου τω υιω μου του ποιησαι γλυπτον και χωνευτον και νυν αποδωσω σοι αυτο
-
4
|Juízes 17:4|
και απεδωκεν το αργυριον τη μητρι αυτου και ελαβεν η μητηρ αυτου διακοσιους αργυριου και εδωκεν αυτο αργυροκοπω και εποιησεν αυτο γλυπτον και χωνευτον και εγενηθη εν οικω μιχαια
-
5
|Juízes 17:5|
και ο οικος μιχαια αυτω οικος θεου και εποιησεν εφωδ και θαραφιν και επληρωσεν την χειρα απο ενος υιων αυτου και εγενετο αυτω εις ιερεα
-
6
|Juízes 17:6|
εν δε ταις ημεραις εκειναις ουκ ην βασιλευς εν ισραηλ ανηρ το ευθες εν οφθαλμοις αυτου εποιει
-
7
|Juízes 17:7|
και εγενηθη νεανιας εκ βηθλεεμ δημου ιουδα και αυτος λευιτης και ουτος παρωκει εκει
-
8
|Juízes 17:8|
και επορευθη ο ανηρ απο βηθλεεμ της πολεως ιουδα παροικησαι εν ω εαν ευρη τοπω και ηλθεν εως ορους εφραιμ και εως οικου μιχαια του ποιησαι οδον αυτου
-
9
|Juízes 17:9|
και ειπεν αυτω μιχαιας ποθεν ερχη και ειπεν προς αυτον λευιτης ειμι απο βαιθλεεμ ιουδα και εγω πορευομαι παροικησαι εν ω εαν ευρω τοπω
-
10
|Juízes 17:10|
και ειπεν αυτω μιχαιας καθου μετ' εμου και γινου μοι εις πατερα και εις ιερεα και εγω δωσω σοι δεκα αργυριου εις ημεραν και στολην ιματιων και τα προς ζωην σου και επορευθη ο λευιτης
-
-
Sugestões
Clique para ler Deuteronômio 29-31
06 de março LAB 431
HUM?
Deuteronômio 29-31
Desde que me entendo por gente, minha família segue a Deus. Cresci, desde pequeno, indo à igreja todos os finais de semana, participando da escolinha bíblica para os menores, fazendo culto familiar em casa todos os dias, vendo meus pais pregarem o evangelho, assistindo a conversas bíblicas. Sendo assim, acostumei-me a respirar esse ar evangélico, a conversar sobre coisas da igreja, da Bíblia e sobre Deus.
E você sabe que toda criança é cheia de perguntas, né? Aquelas com as quais a criança bombardeia o adulto. “Por que isso? Por que aquilo?”
Isso é normal, pois a criança não veio ao mundo sabendo das coisas. Quando se depara com um monte de novidades, ela quer entender. Agora, uma criança que é criada em uma casa onde se fala de Deus, constantemente, muitas das perguntas também serão relacionadas a Deus. “Pai, por que eu tenho que chamar a Deus de pai também?” “Mãe, por que Jesus não frequentava a escola?” “Como a gente vai ser quando chegar no Céu?” E, por aí vai... Não sei se é porque eu deixava meus pais, tios, líderes da igreja, pessoas mais velhas, professores, todo mundo tonto com tantas perguntas, que muitas vezes eu ouvi a mesma resposta: “Deuteronômio 29:29.”
Você já viu o que está escrito lá? “As coisas encobertas pertencem ao Senhor, o nosso Deus, mas as reveladas pertencem a nós, e aos nossos filhos, para sempre, para que sigamos todas as palavras desta lei.” Ou seja, o que não está encoberto, a nós pertence, mas o que está encoberto, ao Senhor pertence. E ponto final. Isso queria dizer que, se não tinha explicação para alguma coisa, era porque Deus não queria dizer, e isso era um segredo dEle, o qual a gente não devia perscrutar. Então, eu pensava: Está bem. Se Deus quer assim, vou discutir o quê?
Com o passar do tempo, à medida que fui crescendo, estudando e ampliando minha visão de mundo e meu acervo de informações, descobri algo que não sabia se era muito triste ou muito bom: tinha muita coisa que antes eu não pensava que estaria revelada, mas que na realidade estava sim. Na prática, já tinha perguntado sobre tal assunto e tinha recebido a resposta “Deuteronômio 29:29”, isto é, só Deus sabe, não temos como saber. Mas descobri que tinha como saber. O que eu não sabia antes era por pura ignorância.
Então, Deuteronômio 29:29 estava com problemas? Não! O problema era usá-lo de maneira errada. Não devemos nos conformar com a ignorância. Aprendi que esse verso não pode servir como uma desculpa esfarrapada para a ociosidade da pesquisa. Não escudemos nossa ignorância!
Valdeci Júnior
Fátima Silva