-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint -
-
1
|Juízes 13:1|
και προσεθηκαν οι υιοι ισραηλ ποιησαι το πονηρον ενωπιον κυριου και παρεδωκεν αυτους κυριος εν χειρι φυλιστιιμ τεσσαρακοντα ετη
-
2
|Juízes 13:2|
και ην ανηρ εις απο σαραα απο δημου συγγενειας του δανι και ονομα αυτω μανωε και γυνη αυτω στειρα και ουκ ετεκεν
-
3
|Juízes 13:3|
και ωφθη αγγελος κυριου προς την γυναικα και ειπεν προς αυτην ιδου συ στειρα και ου τετοκας και συλλημψη υιον
-
4
|Juízes 13:4|
και νυν φυλαξαι δη και μη πιης οινον και μεθυσμα και μη φαγης παν ακαθαρτον
-
5
|Juízes 13:5|
οτι ιδου συ εν γαστρι εχεις και τεξη υιον και σιδηρος ουκ αναβησεται επι την κεφαλην αυτου οτι ναζιρ θεου εσται το παιδαριον απο της κοιλιας και αυτος αρξεται του σωσαι τον ισραηλ εκ χειρος φυλιστιιμ
-
6
|Juízes 13:6|
και εισηλθεν η γυνη και ειπεν τω ανδρι αυτης λεγουσα ανθρωπος θεου ηλθεν προς με και ειδος αυτου ως ειδος αγγελου θεου φοβερον σφοδρα και ουκ ηρωτησα αυτον ποθεν εστιν και το ονομα αυτου ουκ απηγγειλεν μοι
-
7
|Juízes 13:7|
και ειπεν μοι ιδου συ εν γαστρι εχεις και τεξη υιον και νυν μη πιης οινον και μεθυσμα και μη φαγης παν ακαθαρτον οτι αγιον θεου εσται το παιδαριον απο γαστρος εως ημερας θανατου αυτου
-
8
|Juízes 13:8|
και προσηυξατο μανωε προς κυριον και ειπεν εν εμοι κυριε αδωναιε τον ανθρωπον του θεου ον απεστειλας ελθετω δη ετι προς ημας και συμβιβασατω ημας τι ποιησωμεν τω παιδιω τω τικτομενω
-
9
|Juízes 13:9|
και εισηκουσεν ο θεος της φωνης μανωε και ηλθεν ο αγγελος του θεου ετι προς την γυναικα και αυτη εκαθητο εν αγρω και μανωε ο ανηρ αυτης ουκ ην μετ' αυτης
-
10
|Juízes 13:10|
και εταχυνεν η γυνη και εδραμεν και ανηγγειλεν τω ανδρι αυτης και ειπεν προς αυτον ιδου ωπται προς με ο ανηρ ος ηλθεν εν ημερα προς με
-
-
Sugestões

Clique para ler Colossenses 1-4
04 de Dezembro LAB 704
OS GRANDES E HUMILDES FILIPENSES
Filipenses
Filipos. Na internet, você pode ver as fotos das ruínas da antiga cidade de Filipos. Era uma cidade importante no Império Romano por causa de sua localização geográfica na região montanhosa entre a Ásia e Europa. O nome vem de Filipe II, rei da Macedônia, fundada por ele em 356 a.C. Antes, existia nesse lugar um vilarejo traciano conhecido pelo nome grego Krenides ("fontes"), que em 361 a.C. foi tomado por colonos da ilha de Tasos, comandados por um exilado ateniense chamado Calistrato.
O maior atrativo desse lugar era o fato de localizar-se nas proximidades das minas de ouro do monte Pangéus, que Filipe fez questão de controlar ao fundar de novo a cidade. Filipos tinha também importância estratégica por constituir a rota terrestre para o Helesponto (Dardanelos) e Bósforo, e portanto, para o interior da Ásia. Lucas descreve Filipos como "a primeira cidade dessa região da Macedônia" — isto é, o primeiro entre quatro distritos em que a Macedônia fora dividida pelos romanos, em 167 a.C. — e acrescenta que se tratava de uma colônia romana (At 16:12).
A cidade foi transformada em colônia em 42 a.C, pelos líderes romanos Antônio e Otaviano, após obterem vitória ali sobre Bruto e Cássio, os assassinos de Júlio César. Os comandantes vitoriosos estabeleceram um batalhão de soldados veteranos em Filipos. Doze anos mais tarde Otaviano, havendo por sua vez derrotado ali as tropas de Antônio na batalha de Actium, instalou na área parte das tropas desbaratadas de Antônio, bem como algumas famílias, às quais despojou a fim de estabelecer também seus próprios soldados veteranos, dando à cidade seu próprio nome: Colônia Júlia Filipense. Três anos depois, quando Otaviano assumiu o título de Augusto, o nome da cidade foi ampliado: Colônia Júlia Augusta Filipense.
Em Filipos, ocorreram as primeiras conversões na Europa e, por isso, Filipos tem sido chamada de berço do cristianismo europeu. A igreja em Filipos cresceu e se fortaleceu e trouxe muitas alegrias ao coração do apóstolo.
Paulo escreveu esta carta, muitos anos depois de a igreja ter ali se formado. Ele estava na prisão em Roma, em condições subumanas, mas que não puderam tirar o gozo do servo de Deus. A igreja de Filipos amava muito a seu pai na fé, e mostrou-lhe muito afeto, enviando-lhe uma carta viva na pessoa de seu representante Epafrodito. Não esqueceu, também, de enviar-lhe algum dinheiro para alguma necessidade temporal.
E nesta carta podemos aprender que a unidade depende da humildade (2:3-4). O orgulho e o egoísmo trazem divisão. Para demonstrar o valor da humildade, Paulo usou a pessoa de Cristo como exemplo (2:5-11). Afinal, concordamos: não haveria exemplo melhor.
Valdeci Júnior
Fátima Silva