-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint -
-
11
|Juízes 2:11|
και εποιησαν οι υιοι ισραηλ το πονηρον ενωπιον κυριου και ελατρευσαν τοις βααλιμ
-
12
|Juízes 2:12|
και εγκατελιπον τον κυριον τον θεον των πατερων αυτων τον εξαγαγοντα αυτους εκ γης αιγυπτου και επορευθησαν οπισω θεων ετερων απο των θεων των εθνων των περικυκλω αυτων και προσεκυνησαν αυτοις και παρωργισαν τον κυριον
-
13
|Juízes 2:13|
και εγκατελιπον αυτον και ελατρευσαν τω βααλ και ταις ασταρταις
-
14
|Juízes 2:14|
και ωργισθη θυμω κυριος εν τω ισραηλ και παρεδωκεν αυτους εις χειρας προνομευοντων και κατεπρονομευσαν αυτους και απεδοτο αυτους εν χερσι των εχθρων αυτων κυκλοθεν και ουκ ηδυνηθησαν ετι αντιστηναι κατα προσωπον των εχθρων αυτων
-
15
|Juízes 2:15|
εν πασιν οις εξεπορευοντο και χειρ κυριου ην επ' αυτους εις κακα καθως ελαλησεν κυριος και καθως ωμοσεν κυριος αυτοις και εξεθλιψεν αυτους σφοδρα
-
16
|Juízes 2:16|
και ηγειρεν κυριος κριτας και εσωσεν αυτους κυριος εκ χειρος των προνομευοντων αυτους
-
17
|Juízes 2:17|
και γε των κριτων ουχ υπηκουσαν οτι εξεπορνευσαν οπισω θεων ετερων και προσεκυνησαν αυτοις και εξεκλιναν ταχυ εκ της οδου ης επορευθησαν οι πατερες αυτων του εισακουειν των λογων κυριου ουκ εποιησαν ουτως
-
18
|Juízes 2:18|
και οτι ηγειρεν κυριος κριτας αυτοις και ην κυριος μετα του κριτου και εσωσεν αυτους εκ χειρος εχθρων αυτων πασας τας ημερας του κριτου οτι παρεκληθη κυριος απο του στεναγμου αυτων απο προσωπου των πολιορκουντων αυτους και εκθλιβοντων αυτους
-
19
|Juízes 2:19|
και εγενετο ως απεθνησκεν ο κριτης και απεστρεψαν και παλιν διεφθειραν υπερ τους πατερας αυτων πορευεσθαι οπισω θεων ετερων λατρευειν αυτοις και προσκυνειν αυτοις ουκ απερριψαν τα επιτηδευματα αυτων και τας οδους αυτων τας σκληρας
-
20
|Juízes 2:20|
και ωργισθη θυμω κυριος εν τω ισραηλ και ειπεν ανθ' ων οσα εγκατελιπον το εθνος τουτο την διαθηκην μου ην ενετειλαμην τοις πατρασιν αυτων και ουκ εισηκουσαν της φωνης μου
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Coríntios 5-7
21 de novembro LAB 691
NOSSO SENTIDO EXISTENCIAL
Coríntios 01-04
Quando o cristão se torna consciente de onde está e da razão de estar onde está, sua vida passa a ter sentido. Geralmente, a vida de um cristão não é destruída por grandes assolações, mas sim, por picuinhas. Este poderia ser um outro título dado ao livro de Coríntios: “Picuinhas”. E o grande erudito Paulo amava tanto aqueles cristãos de Corinto, ao ponto de parar para dar-lhes atenção àqueles detalhes que para um doutor não muito altruísta, seriam de somenos importância. Mas quando um pai pára suas atividades complexas de um homem e suja-se na areia do quintal para fazer estradinhas e pontezinhas com seu filho, não está entretendo-se, está dando a um novo ser, à próxima geração, o rumo certo da superação vitoriosa da existência. Cristão, onde você está? Por quê?
“Irmãos, em nome de nosso Senhor Jesus Cristo, suplico a todos vocês que concordem uns com os outros no que falam, para que não haja diversões entre vocês; antes, que todos estejam unidos num só pensamento e num só parecer (1Coríntios 1:10)”. Cristianismo é, acima de tudo, a busca pelo significado da vida, cujas respostas dão direção certa à mesma. Isto acontece apenas quando idéias, conceitos e valores se harmonizam. A semente da união nasce no solo que une todas as mentes em uma só. Portanto, devemos nos entender nas idéias controversas. Mas como?
“Mas Deus o revelou a nós por meio do Espírito. O Espírito sonda todas as coisas, até mesmo as coisas mais profundas de Deus. Pois, quem conhece os pensamentos do homem, a não ser o espírito do homem que nele está? Da mesma forma, ninguém conhece os pensamentos de Deus, a não ser o Espírito de Deus (2:10-11)”. Somente com a ajuda de Deus, é que podemos entender a revelação. Se antes, com humildade, nos dispomos a nos unir, sem querer impor, uns sobre os outros, nossas próprias idéias, em Deus, encontramos a verdade. E isto é possível?
“Vocês não sabem que são santuário de Deus e que o Espírito de Deus habita em vocês? Se alguém destruir o santuário de Deus, Deus o destruirá; pois o santuário de Deus, que são vocês, é sagrado (3:16-17)”. Por nós mesmos, é praticamente impossível sublimarmos harmonicamente em conhecimento, pois nosso coração é mal. O Espírito Santo quer habitar em nós. É Ele quem faz a obra em nós. Para quê?
“Portanto, que todos nos considerem como servos de Cristo e encarregados dos mistérios de Deus. O que se requer destes encarregados é que sejam fiéis (4:1-2)”. O objetivo final é sermos co-participantes do trabalho de Deus.
Isso dá sentido à nossa existência.
Valdeci Júnior
Fátima Silva