-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Maori
-
-
19
|Êxodo 37:19|
E toru nga kapu, he mea rite ki te puawai aramona, te puku, me te puawai, ki tetahi peka; e toru hoki nga kapu, he mea rite ki te puawai aramona ki tetahi atu peka, te puku, me te puawai: he pera tonu i nga peka e ono e puta ake ana i te turanga rama.
-
20
|Êxodo 37:20|
A e wha nga kapu o te turanga rama, he mea rite ki te puawai aramona, me te puku, me te puawai o tetahi, o tetahi:
-
21
|Êxodo 37:21|
A e rua nga peka, kotahi puku, o raro ake, no taua koura ra ano, e rua hoki nga peka, kotahi puku, o raro ake no taua koura ra ano, e rua hoki nga peka, kotahi puku, o raro ake, no taua koura ra ano, rite tonu ki nga peka e ono e puta mai ana i roto i taua mea.
-
22
|Êxodo 37:22|
No te mea kotahi nga puku, nga peka: he koura parakore katoa; kotahi tonu, he mea patu.
-
23
|Êxodo 37:23|
I hanga ano hoki e ia ki te koura parakore nga rama e whitu o taua mea, me ona kuku, me ona oko ngarahu.
-
24
|Êxodo 37:24|
Kotahi ano te taranata koura parakore i hanga ai taua mea, me ona oko katoa.
-
25
|Êxodo 37:25|
¶ I hanga ano e ia te aata hei tahunga mea kakara, he hitimi te rakau: kotahi whatianga te roa, kotahi whatianga te whanui; he tapawha; e rua whatianga te teitei; no taua mea ra ano ona haona.
-
26
|Êxodo 37:26|
A whakakikoruatia iho e ia taua mea ki te koura parakore, a runga, me ona taha, a potae katoa, me ona haona: i hanga ano e ia he niao koura mo taua mea a tawhio noa.
-
27
|Êxodo 37:27|
I hanga ano nga mowhiti koura e rua mo taua mea, mo raro iho i tona niao, ki ona koki e rua, ki ona taha e rua, hei kuhunga mo nga amo, hei amohanga.
-
28
|Êxodo 37:28|
I hanga ano nga amo, he hitimi te rakau, a whakakikoruatia iho ki te koura.
-
-
Sugestões
Clique para ler Daniel 4-6
13 de setembro LAB 257
PRIORIDADE É IMPORTANTE?
Daniel 04-06
O que é prioridade?
Daniel já estava com quase 90 anos. Dario, o rei de Babilônia, que na realidade era um “medo”, promoveu o profeta à mais alta posição que poderia ser ocupada por um cidadão daquele império. Mas é interessante que Daniel não deixou que o “status” do seu cargo lhe subisse para a cabeça, fazendo com que ele alterasse a regularidade dos hábitos de sua vida devocional. Com isso, Deus o fez prosperar na sua importante função pública.
Mas, devido ao seu êxito, os colegas de trabalho invejosos de Daniel fizeram uma conspiração contra ele. Eles induziram a Dario a assinar um decreto de que qualquer pessoa que, naqueles próximos trinta dias, orasse a outro Deus, que não fosse o rei da Babilônia, deveria ser lançada na cova dos leões. Essa era uma lei que, além de pôr a vida de Daniel em risco, ainda colocava o relacionamento de Daniel, também, em perigo. E agora? O que ele iria fazer? Se fosse você, o que faria?
Sabe o que Daniel fez? Colocou os seus períodos de oração na frente de tudo e de todos. Prioridade é prioridade; princípio é princípio; e isso não se negocia. Daniel “foi para casa, para o seu quarto, no andar de cima, onde as janelas davam para Jerusalém e ali fez o que costumava fazer: três vezes por dia ele se ajoelhava e orava, agradecendo ao seu Deus”. Tem gente, hoje em dia, que ao deparar-se com a prova que foi colocada para Daniel, vai dizer que agir como Daniel seria fanatismo. Isso é um raciocínio lógico: “certamente, Deus compreenderia se fosse preciso omitir os períodos pessoais de oração durante um mês, com a ‘nobre’ finalidade da preservação da vida”, pensariam. Outros tentariam dar um jeitinho, orando secretamente, levando uma vida dúbia. Mas Daniel não; quando ele considerou essas alternativas, ele percebeu que, naquelas circunstâncias, se ele fizesse isso, estaria dando uma impressão errada sobre o que era prioridade para ele e levaria outros a pensarem que ele consentia com a idéia de que a oração era prejudicial. Isso seria um falso testemunho, através do qual estaria negando o seu Deus.
Você tem o privilégio de poder elevar os seus pensamentos a Deus a qualquer momento durante o dia, em oração. Aproveite esse privilégio. Mas tenha também, diariamente, o hábito de ter um lugar especial e uma hora marcada para, sozinho, se encontrar com o seu Deus, através da oração.
Os muçulmanos são pontuais: param pra fazer uma oração para Alá, diariamente, cinco vezes. E você, cristão, tem sido fiel em adorar a Deus? Experimente isso na sua vida!
Valdeci Júnior
Fátima Silva