-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint
-
-
1
|Juízes 7:1|
και ωρθρισεν ιαρβαλ αυτος εστιν γεδεων και πας ο λαος μετ' αυτου και παρενεβαλον επι πηγην αραδ και παρεμβολη μαδιαμ ην αυτω απο βορρα απο γαβααθ αμωρα εν κοιλαδι
-
2
|Juízes 7:2|
και ειπεν κυριος προς γεδεων πολυς ο λαος ο μετα σου ωστε μη παραδουναι με την μαδιαμ εν χειρι αυτων μηποτε καυχησηται ισραηλ επ' εμε λεγων η χειρ μου εσωσεν με
-
3
|Juízes 7:3|
και νυν λαλησον δη εν ωσιν του λαου λεγων τις ο φοβουμενος και δειλος επιστρεφετω και εκχωρειτω απο ορους γαλααδ και επεστρεψεν απο του λαου εικοσι και δυο χιλιαδες και δεκα χιλιαδες υπελειφθησαν
-
4
|Juízes 7:4|
και ειπεν κυριος προς γεδεων ετι ο λαος πολυς κατενεγκον αυτους προς το υδωρ και εκκαθαρω σοι αυτον εκει και εσται ον εαν ειπω προς σε ουτος πορευσεται συν σοι αυτος πορευσεται συν σοι και παν ον εαν ειπω προς σε ουτος ου πορευσεται μετα σου αυτος ου πορευσεται μετα σου
-
5
|Juízes 7:5|
και κατηνεγκεν τον λαον προς το υδωρ και ειπεν κυριος προς γεδεων πας ος αν λαψη τη γλωσση αυτου απο του υδατος ως εαν λαψη ο κυων στησεις αυτον κατα μονας και πας ος εαν κλινη επι τα γονατα αυτου πιειν
-
6
|Juízes 7:6|
και εγενετο ο αριθμος των λαψαντων εν χειρι αυτων προς το στομα αυτων τριακοσιοι ανδρες και παν το καταλοιπον του λαου εκλιναν επι τα γονατα αυτων πιειν υδωρ
-
7
|Juízes 7:7|
και ειπεν κυριος προς γεδεων εν τοις τριακοσιοις ανδρασιν τοις λαψασιν σωσω υμας και δωσω την μαδιαμ εν χειρι σου και πας ο λαος πορευσονται ανηρ εις τον τοπον αυτου
-
8
|Juízes 7:8|
και ελαβον τον επισιτισμον του λαου εν χειρι αυτων και τας κερατινας αυτων και τον παντα ανδρα ισραηλ εξαπεστειλεν ανδρα εις σκηνην αυτου και τους τριακοσιους ανδρας κατισχυσεν και η παρεμβολη μαδιαμ ησαν αυτου υποκατω εν τη κοιλαδι
-
9
|Juízes 7:9|
και εγενηθη εν τη νυκτι εκεινη και ειπεν προς αυτον κυριος αναστας καταβηθι εν τη παρεμβολη οτι παρεδωκα αυτην εν τη χειρι σου
-
10
|Juízes 7:10|
και ει φοβη συ καταβηναι καταβηθι συ και φαρα το παιδαριον σου εις την παρεμβολην
-
-
Sugestões
Clique para ler Marcos 10-12
16 de outubro LAB 655
AS DUAS TRANSFORMAÇÕES
Marcos 07-09
A leitura de hoje me fez lembrar de uma das mais belas obras de arte guardadas na Itália. Estou falando do famoso quadro “Transfiguração”, de Rafael Sanzio, que, embora não intencionalmente, resumiu o espírito da Reforma.
A pintura mostra Cristo em pé sobre o monte, com os endemoninhados olhando esperançosamente para Ele desde o vale (Marcos 9:2-29). Os dois grupos de discípulos – um na montanha, o outro no vale – retratam dois tipos de cristãos. Os discípulos da montanha desejavam permanecer com Cristo, mais ou menos indiferentes às necessidades que ocorriam no vale. Ao longo dos séculos, muitos têm construído no alto da “montanha”, muito afastados das necessidades do mundo. Sua experiência é a das orações desacompanhadas de obras. Por outro lado, os discípulos do vale trabalhavam sem oração – e seus esforços em desalojar os demônios provaram-se um fracasso. Multidões têm sido vencidas tanto pela tentação de trabalhar em favor dos outros sem o poder da oração, quanto pela tentação de muito orar sem trabalhar pelos outros. Ambos os tipos de cristãos necessitam que a imagem de Deus seja neles restaurada.
Deus espera converter seres caídos em imagens Suas, através da transformação de sua vontade, mente, desejos e caracteres. O Espírito Santo traz aos crentes uma decisiva mudança de aparência. Seus frutos: “amor, alegria, paz, longanimidade, benignidade, bondade, fidelidade, mansidão, domínio próprio” (Gálatas 5:22-23) constituem agora o estilo de vida destes cristãos – mesmo tendo em vista que eles continuarão sendo mortais corruptíveis até o retorno de Cristo. Se não Lhe resistirmos, Cristo poderá efetuar em nós a obra da transformação santificadora.
A transfiguração de Cristo revela outro marcante contraste. Cristo foi transfigurado mas, em certo sentido, também o foi o garoto no vale. O menino foi transfigurado numa imagem demoníaca (Marcos 9:1-29). Aqui podemos ver claramente dois planos opostos – o plano divino de restaurar-nos e o plano satânico de arruinar-nos. As Escrituras dizem que Deus é capaz de nos guardar “de tropeços” (Judas 24). Satanás, por sua vez, faz tudo o que a seu alcance está para manter-nos no estado decaído.
A vida envolve constantes mudanças. Não existe terreno neutro. Ou estaremos sendo enobrecidos, ou degradados. Ou seremos “escravos do pecado”, ou “da justiça” (Romanos 6:17-18). Quem quer que ocupe nossa mente, estará ocupando todo o nosso ser. Se, através do Espírito Santo, Cristo ocupar nossa mente, tornar-nos-emos pessoas semelhantes a Cristo – pois uma vida cheia do Espírito apresenta “cativo todo pensamento à obediência de Cristo” (2Coríntios 10:5). Mas se estivermos sem Cristo, vamos terminar nos separando da fonte de vida, e então, nossa destruição última será inevitável.
Que sua transformação seja santificadora!
Fonte: “Nisto Cremos”, 179-180.
Valdeci Júnior
Fátima Silva