-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint -
-
11
|Juízes 7:11|
και ακουση τι λαλησουσιν και μετα τουτο ισχυσουσιν αι χειρες σου και καταβηση εν τη παρεμβολη και κατεβη αυτος και φαρα το παιδαριον αυτου προς αρχην των πεντηκοντα οι ησαν εν τη παρεμβολη
-
12
|Juízes 7:12|
και μαδιαμ και αμαληκ και παντες υιοι ανατολων βεβλημενοι εν τη κοιλαδι ωσει ακρις εις πληθος και ταις καμηλοις αυτων ουκ ην αριθμος αλλα ησαν ως η αμμος η επι χειλους της θαλασσης εις πληθος
-
13
|Juízes 7:13|
και ηλθεν γεδεων και ιδου ανηρ εξηγουμενος τω πλησιον αυτου ενυπνιον και ειπεν ενυπνιον ιδου ενυπνιασαμην και ιδου μαγις αρτου κριθινου στρεφομενη εν τη παρεμβολη μαδιαμ και ηλθεν εως της σκηνης και επαταξεν αυτην και επεσεν και ανεστρεψεν αυτην ανω και επεσεν η σκηνη
-
14
|Juízes 7:14|
και απεκριθη ο πλησιον αυτου και ειπεν ουκ εστιν αυτη ει μη ρομφαια γεδεων υιου ιωας ανδρος ισραηλ παρεδωκεν ο θεος εν χειρι αυτου την μαδιαμ και πασαν την παρεμβολην
-
15
|Juízes 7:15|
και εγενετο ως ηκουσεν γεδεων την εξηγησιν του ενυπνιου και την συγκρισιν αυτου και προσεκυνησεν κυριω και υπεστρεψεν εις την παρεμβολην ισραηλ και ειπεν αναστητε οτι παρεδωκεν κυριος εν χειρι ημων την παρεμβολην μαδιαμ
-
16
|Juízes 7:16|
και διειλεν τους τριακοσιους ανδρας εις τρεις αρχας και εδωκεν κερατινας εν χειρι παντων και υδριας κενας και λαμπαδας εν ταις υδριαις
-
17
|Juízes 7:17|
και ειπεν προς αυτους απ' εμου οψεσθε και ουτως ποιησετε και ιδου εγω εισπορευομαι εν αρχη της παρεμβολης και εσται καθως αν ποιησω ουτως ποιησετε
-
18
|Juízes 7:18|
και σαλπιω εν τη κερατινη εγω και παντες μετ' εμου σαλπιειτε εν ταις κερατιναις κυκλω ολης της παρεμβολης και ερειτε τω κυριω και τω γεδεων
-
19
|Juízes 7:19|
και εισηλθεν γεδεων και οι εκατον ανδρες οι μετ' αυτου εν αρχη της παρεμβολης εν αρχη της φυλακης μεσης και εγειροντες ηγειραν τους φυλασσοντας και εσαλπισαν εν ταις κερατιναις και εξετιναξαν τας υδριας τας εν ταις χερσιν αυτων
-
20
|Juízes 7:20|
και εσαλπισαν αι τρεις αρχαι εν ταις κερατιναις και συνετριψαν τας υδριας και εκρατησαν εν χερσιν αριστεραις αυτων τας λαμπαδας και εν χερσιν δεξιαις αυτων τας κερατινας του σαλπιζειν και ανεκραξαν ρομφαια τω κυριω και τω γεδεων
-
-
Sugestões

Clique para ler Romanos 11-13
18 de novembro LAB 688
VENCER É POUCO
Romanos 08-10
Falando de futebol, o Brasil sempre foi o melhor do mundo. Sempre esteve no topo do ranking. Sempre teve a maior quantidade de títulos mundiais. Nenhum país já exportou tantos jogadores. Mas a quantidade de estrelas que a camisa verde e amarela sustentava parecia não fazer justiça aos méritos futebolísticos deste país. As pessoas não ficam olhando o currículo; só o resultado final; e como extrato que parecesse representar tudo para o mundo, o Brasil era apenas mais um, entre os três tri-campeões mundiais. Os 150 milhões de torcedores da terra do Pelé não se contentavam em saber que os outros dois concorrentes que ostentavam o mesmo título, com sua menoridade neste esporte, ofuscavam o brilho de quem sempre foi o melhor. O brasileiro almejava muito, ver o seu país segurar a taça de 1994; nem para o penta, nem para o hexa, houve tanta expectativa. A cada jogo, o país, as pessoas e até os corações paralisavam, no limite da goela.
A intensidade desta ansiedade coletiva aumentou no último jogo. Não porque os brasileiros temessem o adversário, mas porque se ele ganhasse, a injustiça se transformaria em sentença final: seria a Itália que, embora mais fraca, seguraria um título à frente do real dono da arte. Durante os 90 minutos, tudo parecia luto. O silêncio predominante, as pessoas reunidas e as mãos unidas, descreviam para o mundo o peso de importância que aquela finalização trazia para cada coração. Mas a duração da angústia prorrogou-se no fim das duas horas, com o resultado de empate. Quem era o campeão? Durante os 30 minutos de acréscimo os jogadores pareciam arrastar-se. “Parece que a cabeça manda, mas o corpo não vai”. “Não dá mais”, “Haja coração”. Lembra dessas frases?
Haja coração para ver um título, um campeonato, uma espera de 24 anos, irem de ralo abaixo numa tremida de pênalti; para alegrar-se com o gosto de ver a tarefa bem concluída; desfrutar do gosto de obter o melhor do mundo. Disparado na frente, muito mais que vencedor.
Mas é possível ir além da vitória, e ser mais que um vencedor? Este conceito é bíblico. Se Deus nos concedesse apenas títulos de vitoriosos, ficaria frustrado. O pódium é pequeno demais para o tamanho do sonho que Ele tem para o nosso sucesso, pois só cabe um de cada vez. Mas como ser um vencedor singular e destacado dividindo, ao mesmo tempo, este espaço com os concorrentes? Apenas no plano divino, é que “sabemos que Deus age em todas as coisas para o bem daqueles que o amam, dos que foram chamados de acordo com o seu propósito (Romanos 8:28)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva