-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint
-
-
31
|Juízes 8:31|
και παλλακη αυτου ην εν συχεμ και ετεκεν αυτω και γε αυτη υιον και εθηκεν το ονομα αυτου αβιμελεχ
-
32
|Juízes 8:32|
και απεθανεν γεδεων υιος ιωας εν πολει αυτου και εταφη εν τω ταφω ιωας του πατρος αυτου εν εφραθα αβιεσδρι
-
33
|Juízes 8:33|
και εγενετο καθως απεθανεν γεδεων και επεστρεψαν οι υιοι ισραηλ και εξεπορνευσαν οπισω των βααλιμ και εθηκαν εαυτοις τω βααλ διαθηκην του ειναι αυτοις αυτον εις θεον
-
34
|Juízes 8:34|
και ουκ εμνησθησαν οι υιοι ισραηλ κυριου του θεου του ρυσαμενου αυτους εκ χειρος παντων των θλιβοντων αυτους κυκλοθεν
-
35
|Juízes 8:35|
και ουκ εποιησαν ελεος μετα του οικου ιεροβααλ αυτος εστιν γεδεων κατα παντα τα αγαθα α εποιησεν μετα ισραηλ
-
1
|Juízes 9:1|
και επορευθη αβιμελεχ υιος ιεροβααλ εις συχεμ προς αδελφους μητρος αυτου και ελαλησεν προς αυτους και προς πασαν συγγενειαν οικου πατρος μητρος αυτου λεγων
-
2
|Juízes 9:2|
λαλησατε δη εν τοις ωσιν παντων των ανδρων συχεμ τι το αγαθον υμιν κυριευσαι υμων εβδομηκοντα ανδρας παντας υιους ιεροβααλ η κυριευειν υμων ανδρα ενα και μνησθητε οτι οστουν υμων και σαρξ υμων ειμι
-
3
|Juízes 9:3|
και ελαλησαν περι αυτου οι αδελφοι της μητρος αυτου εν τοις ωσιν παντων των ανδρων συχεμ παντας τους λογους τουτους και εκλινεν η καρδια αυτων οπισω αβιμελεχ οτι ειπαν αδελφος ημων εστιν
-
4
|Juízes 9:4|
και εδωκαν αυτω εβδομηκοντα αργυριου εξ οικου βααλβεριθ και εμισθωσατο εαυτω αβιμελεχ ανδρας κενους και δειλους και επορευθησαν οπισω αυτου
-
5
|Juízes 9:5|
και εισηλθεν εις τον οικον του πατρος αυτου εις εφραθα και απεκτεινεν τους αδελφους αυτου υιους ιεροβααλ εβδομηκοντα ανδρας επι λιθον ενα και κατελειφθη ιωαθαν υιος ιεροβααλ ο νεωτερος οτι εκρυβη
-
-
Sugestões
Clique para ler Eclesiastes 1-4
18 de julho LAB 565
COMO ENTENDER ECLESIASTES?
Eclesiastes 01-04
Hoje, quero apresentar uma explicação de James W. Zackrison (CPB, LES, jan-mar 2007, 2) sobre como entendermos o livro de Eclesiastes.
Esse teólogo explica que, ao contrário de outros livros da Bíblia, que frequentemente começam com uma forte afirmação sobre Deus, Eclesiastes começa com um grito sobre a falta de sentido para a vida. “Vaidade de vaidades, tudo é vaidade”. Essa introdução se parece mais com os modernos escritores seculares que com um profeta de Yahweh. Não obstante, como cristãos, cremos que Eclesiastes foi colocado no cânon das Escrituras porque Deus tem nele uma mensagem para nós.
Muitos estudiosos afirmam que o autor não foi o rei Salomão. Mas mantemos a posição de que Salomão foi o escritor fundamentados na tradição cristã e judaica e nas evidências internas do livro. Ao nos dedicarmos ao estudo deste livro, alguns simples princípios de interpretação nos serão de muita ajuda.
Para começar, Salomão estava escrevendo no fim de uma vida cheia de amargura e ira contra si mesmo por sua apostasia. O que é singular nesse livro é que, em alguns lugares, Salomão escreveu sob a perspectiva de alguém alienado de Deus. Como alguns autores modernos, ele nos dá pensamentos que saem diretamente de sua cabeça. Vemos o mundo como aparece através desses olhos.
Essas porções de Eclesiastes que mencionam a experiência e o raciocínio dos anos de apostasia [de Salomão] não devem ser considerados como se representassem a mente e a vontade do Espírito. Não obstante, são um registro inspirado do que ele realmente pensava e fazia naquele tempo, e esse registro constitui uma grave advertência contra o tipo errado de pensamento e ação. Passagens como essas não devem ser tiradas de seu contexto e usadas para ensinar alguma suposta verdade que a Inspiração nunca pretendeu que ensinassem.
Finalmente, é esta a mensagem desse livro: Deus nos mostra como a vida é cruel e vazia quando Ele não está presente. E esse é o livro que começaremos a ler hoje: Eclesiastes, capítulos 1-4, onde o autor inicia, melancolicamente, tecendo um texto reflexivo de que, para ele, nada tem sentido, chegando a dizer que nem os prazeres, nem a própria sabedoria têm sentido. O sabor dessa melancolia é tão grande que Salomão chega a comparar a sabedoria com a insensatez. Para ele, até mesmo o trabalho árduo é inútil. Ele não poupa o leitor de conhecer as injustiças e os absurdos da vida. “Bem vindos ao mundo real”, seria o slogan.
Mas como de qualquer caos é possível sacar um proveito, o capítulo três nos ensina a sabermos aproveitar bem o nosso tempo.
Eu também digo: lendo a Bíblia.
Valdeci Júnior
Fátima Silva