-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint
-
-
16
|Juízes 9:16|
και νυν ει εν αληθεια και τελειοτητι εποιησατε και εβασιλευσατε τον αβιμελεχ και ει αγαθωσυνην εποιησατε μετα ιεροβααλ και μετα του οικου αυτου και ει ως ανταποδοσις χειρος αυτου εποιησατε αυτω
-
17
|Juízes 9:17|
ως παρεταξατο ο πατηρ μου υπερ υμων και εξερριψεν την ψυχην αυτου εξ εναντιας και ερρυσατο υμας εκ χειρος μαδιαμ
-
18
|Juízes 9:18|
και υμεις επανεστητε επι τον οικον του πατρος μου σημερον και απεκτεινατε τους υιους αυτου εβδομηκοντα ανδρας επι λιθον ενα και εβασιλευσατε τον αβιμελεχ υιον παιδισκης αυτου επι τους ανδρας σικιμων οτι αδελφος υμων εστιν
-
19
|Juízes 9:19|
και ει εν αληθεια και τελειοτητι εποιησατε μετα ιεροβααλ και μετα του οικου αυτου εν τη ημερα ταυτη ευφρανθειητε εν αβιμελεχ και ευφρανθειη και γε αυτος εφ' υμιν
-
20
|Juízes 9:20|
ει δε ου εξελθοι πυρ απο αβιμελεχ και φαγοι τους ανδρας σικιμων και τον οικον βηθμααλλων και εξελθοι πυρ απο ανδρων σικιμων και εκ του οικου βηθμααλλων και καταφαγοι τον αβιμελεχ
-
21
|Juízes 9:21|
και εφυγεν ιωαθαν και απεδρα και επορευθη εως βαιηρ και ωκησεν εκει απο προσωπου αβιμελεχ αδελφου αυτου
-
22
|Juízes 9:22|
και ηρξεν αβιμελεχ επι ισραηλ τρια ετη
-
23
|Juízes 9:23|
και εξαπεστειλεν ο θεος πνευμα πονηρον ανα μεσον αβιμελεχ και ανα μεσον των ανδρων σικιμων και ηθετησαν ανδρες σικιμων εν τω οικω αβιμελεχ
-
24
|Juízes 9:24|
του επαγαγειν την αδικιαν των εβδομηκοντα υιων ιεροβααλ και τα αιματα αυτων του θειναι επι αβιμελεχ τον αδελφον αυτων ος απεκτεινεν αυτους και επι ανδρας σικιμων οτι ενισχυσαν τας χειρας αυτου αποκτειναι τους αδελφους αυτου
-
25
|Juízes 9:25|
και εθηκαν αυτω οι ανδρες σικιμων ενεδρευοντας επι τας κεφαλας των ορεων και διηρπαζον παντα ος παρεπορευετο επ' αυτους εν τη οδω και απηγγελη τω βασιλει αβιμελεχ
-
-
Sugestões
Clique para ler Eclesiastes 1-4
18 de julho LAB 565
COMO ENTENDER ECLESIASTES?
Eclesiastes 01-04
Hoje, quero apresentar uma explicação de James W. Zackrison (CPB, LES, jan-mar 2007, 2) sobre como entendermos o livro de Eclesiastes.
Esse teólogo explica que, ao contrário de outros livros da Bíblia, que frequentemente começam com uma forte afirmação sobre Deus, Eclesiastes começa com um grito sobre a falta de sentido para a vida. “Vaidade de vaidades, tudo é vaidade”. Essa introdução se parece mais com os modernos escritores seculares que com um profeta de Yahweh. Não obstante, como cristãos, cremos que Eclesiastes foi colocado no cânon das Escrituras porque Deus tem nele uma mensagem para nós.
Muitos estudiosos afirmam que o autor não foi o rei Salomão. Mas mantemos a posição de que Salomão foi o escritor fundamentados na tradição cristã e judaica e nas evidências internas do livro. Ao nos dedicarmos ao estudo deste livro, alguns simples princípios de interpretação nos serão de muita ajuda.
Para começar, Salomão estava escrevendo no fim de uma vida cheia de amargura e ira contra si mesmo por sua apostasia. O que é singular nesse livro é que, em alguns lugares, Salomão escreveu sob a perspectiva de alguém alienado de Deus. Como alguns autores modernos, ele nos dá pensamentos que saem diretamente de sua cabeça. Vemos o mundo como aparece através desses olhos.
Essas porções de Eclesiastes que mencionam a experiência e o raciocínio dos anos de apostasia [de Salomão] não devem ser considerados como se representassem a mente e a vontade do Espírito. Não obstante, são um registro inspirado do que ele realmente pensava e fazia naquele tempo, e esse registro constitui uma grave advertência contra o tipo errado de pensamento e ação. Passagens como essas não devem ser tiradas de seu contexto e usadas para ensinar alguma suposta verdade que a Inspiração nunca pretendeu que ensinassem.
Finalmente, é esta a mensagem desse livro: Deus nos mostra como a vida é cruel e vazia quando Ele não está presente. E esse é o livro que começaremos a ler hoje: Eclesiastes, capítulos 1-4, onde o autor inicia, melancolicamente, tecendo um texto reflexivo de que, para ele, nada tem sentido, chegando a dizer que nem os prazeres, nem a própria sabedoria têm sentido. O sabor dessa melancolia é tão grande que Salomão chega a comparar a sabedoria com a insensatez. Para ele, até mesmo o trabalho árduo é inútil. Ele não poupa o leitor de conhecer as injustiças e os absurdos da vida. “Bem vindos ao mundo real”, seria o slogan.
Mas como de qualquer caos é possível sacar um proveito, o capítulo três nos ensina a sabermos aproveitar bem o nosso tempo.
Eu também digo: lendo a Bíblia.
Valdeci Júnior
Fátima Silva