-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Maori
-
-
1
|Ezequiel 5:1|
¶ Na ko koe, e te tama a te tangata, tikina he hoari koi mau, tikina hei heu mau, ko te heu a te kaiheu, ka whakahaere ai ki runga ki tou mahunga, ki tou pahau ano: katahi ka tiki i etahi pauna hei pauna mau, ka wehe ai i nga makawe.
-
2
|Ezequiel 5:2|
Ko tetahi whakatoru o nga wahi me tahu e koe ki te ahi ki waenganui o te pa, ina rite nga ra o te whakapaenga: na ka mau ki tetahi whakatoru, ka hahau ki te hoari i tetahi taha ona, i tetahi taha: a ko tetahi whakatoru me titari atu ki te hau: ka maunu hoki i ahau te hoari hei whai i a ratou.
-
3
|Ezequiel 5:3|
Me tango ano e koe etahi o aua makawe, kia torutoru, ka takai ki roto ki nga pito o tou.
-
4
|Ezequiel 5:4|
Me tango etahi o aua makawe, ka maka ki waenganui o te ahi, ka tahu ai ki te ahi; ka puta mai i reira he ahi ki te whare katoa o Iharaira.
-
5
|Ezequiel 5:5|
¶ Ko te kupu tenei a te Ariki, a Ihowa, Ko Hiruharama tenei; he mea whakatu ia naku ki waenga o nga iwi, a ko nga whenua e karapoi ana i a ia.
-
6
|Ezequiel 5:6|
A kua whakakeke ia ki aku whakaritenga, nui atu hoki tana mahi kino i ta nga iwi, ki aku tikanga hoki, nui atu i ta nga whenua i tetahi taha ona, i tetahi taha: kua paopao nei hoki ratou ki aku whakaritenga, a kihai i waiho e ratou aku tikanga he i ara mo ratou.
-
7
|Ezequiel 5:7|
No reira ko te kupu tenei a te Ariki, a Ihowa, I te mea kua nui ake to koutou tutu i to nga iwi i tetahi taha o koutou, i tetahi taha, kihai hoki koutou i haere i runga i aku tikanga, kihai i mahi i aku whakaritenga, kihai ano i rite ta koutou ma hi ki nga ritenga a nga iwi i tetahi taha o koutou, i tetahi taha;
-
8
|Ezequiel 5:8|
Mo reira ko te kupu tenei a te Ariki, a Ihowa, Nana ko ahau, ko ahau rawa nei, hei hoariri mou; a ka whakaritea e ahau he whakaritenga i waenganui ou i te tirohanga a nga iwi.
-
9
|Ezequiel 5:9|
Ka mahia ano e ahau i roto i a koe he mea kihai i mahia e ahau i mua, e kore he pena e mahia e ahau a muri; mo au mea whakarihariha katoa hoki.
-
10
|Ezequiel 5:10|
A ka kai nga matua i nga tamariki i roto i a koe, ka kai ano nga tamariki i o ratou matua; ka mahia ano e ahau he whakaritenga i roto i a koe, ka titaria atu ano e ahau ou morehu katoa ki nga hau katoa.
-
-
Sugestões
Clique para ler Números 28-30
21 de fevereiro LAB 418
EM VIGOR
Números 28-30
A leitura de hoje trata do mesmo assunto do inÃcio ao fim: as ofertas. Naquele tempo, o tipo de ofertas era bem diferente, mas é importante entendermos os princÃpios que estão por trás do ato de ofertar atualmente.
A palavra oferta é traduzida como o ato de trazer alguma coisa como oferenda ao Senhor. Nos tempos bÃblicos existiam dois tipos de ofertas:
1º) Ofertas prescritas por lei – eram aquelas que os judeus traziam regularmente para o Senhor, tais como a oferta do holocausto, de manjares, oferta pacÃfica, pelo pecado e pela culpa. É claro que a prática delas não está ordenada para nós, cristãos, no sentido da apresentação literal delas. Mas o significado espiritual ainda é válido, porque quando ofertamos ao Senhor, fazemos isso na convicção de que todas essas bênçãos, que são a paz, comunhão com Deus, ausência de sentimento de culpa, purificação e vida abundante, são realidades presentes em nossas vidas. E é aà que se encaixa o outro tipo de ofertas.
2º) Ofertas voluntárias – eram apresentadas como uma expressão de gratidão a Deus. O povo era convidado a ofertar voluntariamente. Quando se empenharam na construção do tabernáculo no Monte Sinai, trouxeram liberalmente as ofertas com todos os materiais necessários para aquela obra. O povo contribuiu com tanta abundância, que Moisés chegou a pedir que parassem de trazê-las. Em uma reforma espiritual e religiosa promovida pelo sumo sacerdote Joiada, o povo ofertou para custear os reparos que precisavam ser feitos no templo. Todos contribuÃram generosamente, semelhante ao que aconteceu no reinado de Ezequias.
No Novo Testamento, também há várias referências à s ofertas. Muitas delas estão relacionadas ao próprio ministério de Jesus. Lembra da história da viúva pobre que ofertou tudo que tinha? Ela foi louvada pelo Senhor por causa disso. Teve também a mulher do vaso de alabastro, que derramou o unguento carÃssimo nos pés de Cristo. Ela foi criticada por algumas pessoas, mas Jesus valorizou o ato de fé que ela demonstrou.
Mas, com certeza, o maior exemplo de ofertas voluntárias que temos no Novo Testamento está nos atos da Igreja Primitiva. Vemos que os crentes chegaram a vender as propriedades para depositar o dinheiro ao apostolado. Eles ofertavam de um jeito que não mediam esforços. As igrejas da Macedônia, por exemplo, contribuÃam com alegria, até quando eles estavam passando pelas necessidades da pobreza, dando acima do que podiam para poder aumentar a oferta de socorro aos cristãos da Judéia.
Esses exemplos bÃblicos são para nós. Devemos ter a mesma atitude e voluntariedade para com a manutenção da Obra de Deus. O ato de ofertar é uma prática que ainda deve continuar em vigor.
Valdeci Júnior
Fátima Silva