-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew Stuttgart Bible without vowels (OT) / Greek Textus Receptus (NT) -
-
1
|2 Crônicas 7:1|
וככלות שׂלמה להתפלל והאשׂ ירדה מהשׂמים ותאכל העלה והזבחים וכבוד יהוה מלא את הבית
-
2
|2 Crônicas 7:2|
ולא יכלו הכהנים לבוא אל בית יהוה כי מלא כבוד יהוה את בית יהוה
-
3
|2 Crônicas 7:3|
וכל בני ישׁראל ראים ברדת האשׂ וכבוד יהוה על הבית ויכרעו אפים ארצה על הרצפה וישׂתחוו והודות ליהוה כי טוב כי לעולם חסדו
-
4
|2 Crônicas 7:4|
והמלך וכל העם זבחים זבח לפני יהוה
-
5
|2 Crônicas 7:5|
ויזבח המלך שׂלמה את זבח הבקר עשׁרים ושׂנים אלף וצאן מאה ועשׁרים אלף ויחנכו את בית האלהים המלך וכל העם
-
6
|2 Crônicas 7:6|
והכהנים על משׂמרותם עמדים והלוים בכלי שׂיר יהוה אשׂר עשׁה דויד המלך להדות ליהוה כי לעולם חסדו בהלל דויד בידם והכהנים מחצצרים נגדם וכל ישׁראל עמדים
-
7
|2 Crônicas 7:7|
ויקדשׂ שׂלמה את תוך החצר אשׂר לפני בית יהוה כי עשׁה שׂם העלות ואת חלבי השׂלמים כי מזבח הנחשׂת אשׂר עשׁה שׂלמה לא יכול להכיל את העלה ואת המנחה ואת החלבים
-
8
|2 Crônicas 7:8|
ויעשׁ שׂלמה את החג בעת ההיא שׂבעת ימים וכל ישׁראל עמו קהל גדול מאד מלבוא חמת עד נחל מצרים
-
9
|2 Crônicas 7:9|
ויעשׁו ביום השׂמיני עצרת כי חנכת המזבח עשׁו שׂבעת ימים והחג שׂבעת ימים
-
10
|2 Crônicas 7:10|
וביום עשׁרים ושׂלשׂה לחדשׂ השׂביעי שׂלח את העם לאהליהם שׁמחים וטובי לב על הטובה אשׂר עשׁה יהוה לדויד ולשׂלמה ולישׁראל עמו
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva