-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|3 João 1:1|
o presbuteros eklektê kuria kai tois teknois autês ous egô agapô en alêtheia kai ouk egô monos alla kai pantes oi egnôkotes tên alêtheian
-
2
|3 João 1:2|
dia tên alêtheian tên menousan en êmin kai meth êmôn estai eis ton aiôna
-
3
|3 João 1:3|
estai meth s=umôn abt=êmôn charis eleos eirênê para theou patros kai para tsb=kuriou iêsou christou tou uiou tou patros en alêtheia kai agapê
-
4
|3 João 1:4|
echarên lian oti eurêka ek tôn teknôn sou peripatountas en alêtheia kathôs entolên elabomen para tou patros
-
5
|3 João 1:5|
kai nun erôtô se kuria ouch ôs entolên bs=graphôn t=graphô tsb=soi kainên a=graphôn a=soi alla ên eichomen ap archês ina agapômen allêlous
-
6
|3 João 1:6|
kai autê estin ê agapê ina peripatômen kata tas entolas autou autê tsb=estin ê entolê a=estin kathôs êkousate ap archês ina en autê peripatête
-
7
|3 João 1:7|
oti polloi planoi a=exêlthon tsb=eisêlthon eis ton kosmon oi mê omologountes iêsoun christon erchomenon en sarki outos estin o planos kai o antichristos
-
8
|3 João 1:8|
blepete eautous ina mê a=apolesête tsb=apolesômen a eirgasametha alla misthon plêrê a=apolabête tsb=apolabômen
-
9
|3 João 1:9|
pas o a=proagôn tsb=parabainôn kai mê menôn en tê didachê tou christou theon ouk echei o menôn en tê didachê tsb=tou tsb=christou outos kai ton patera kai ton uion echei
-
10
|3 João 1:10|
ei tis erchetai pros umas kai tautên tên didachên ou pherei mê lambanete auton eis oikian kai chairein autô mê legete
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva