-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|2 Tessalonicenses 1:1|
paulos kai silouanos kai timotheos tê ekklêsia thessalonikeôn en theô patri êmôn kai kuriô iêsou christô
-
2
|2 Tessalonicenses 1:2|
charis umin kai eirênê apo theou patros a=[êmôn] tsb=êmôn kai kuriou iêsou christou
-
3
|2 Tessalonicenses 1:3|
eucharistein opheilomen tô theô pantote peri umôn adelphoi kathôs axion estin oti uperauxanei ê pistis umôn kai pleonazei ê agapê enos ekastou pantôn umôn eis allêlous
-
4
|2 Tessalonicenses 1:4|
ôste tsb=êmas autous a=êmas en umin a=egkauchasthai tsb=kauchasthai en tais ekklêsiais tou theou uper tês upomonês umôn kai pisteôs en pasin tois diôgmois umôn kai tais thlipsesin ais anechesthe
-
5
|2 Tessalonicenses 1:5|
endeigma tês dikaias kriseôs tou theou eis to kataxiôthênai umas tês basileias tou theou uper ês kai paschete
-
6
|2 Tessalonicenses 1:6|
eiper dikaion para theô antapodounai tois thlibousin umas thlipsin
-
7
|2 Tessalonicenses 1:7|
kai umin tois thlibomenois anesin meth êmôn en tê apokalupsei tou kuriou iêsou ap ouranou met aggelôn dunameôs autou
-
8
|2 Tessalonicenses 1:8|
en puri phlogos didontos ekdikêsin tois mê eidosin theon kai tois mê upakouousin tô euaggeliô tou kuriou êmôn iêsou b=[christou] ts=christou
-
9
|2 Tessalonicenses 1:9|
oitines dikên tisousin olethron aiônion apo prosôpou tou kuriou kai apo tês doxês tês ischuos autou
-
10
|2 Tessalonicenses 1:10|
otan elthê endoxasthênai en tois agiois autou kai thaumasthênai en pasin tois ab=pisteusasin ts=pisteuousin oti episteuthê to marturion êmôn eph umas en tê êmera ekeinê
-
-
Sugestões
Clique para ler Jó 35-37
13 de junho LAB 530
O SOFRIMENTO PODE SER UMA DISCIPLINA
JÓ 35-37
Você está lendo direitinho o livro de Jó? Tem sido perseverante em ler os discursos dos quatro amigos e, principalmente ontem e hoje, o discurso do “amigo” Eliú? Porque se não formos perseverantes para, pelo menos, ler a história, é uma vergonha, não é mesmo? Pense na perseverança que Jó teve, ao suportar o sofrimento dele. Ele foi o homem que mais sofreu no mundo, mas que também se tornou símbolo da paciência, pela perseverança que teve em suportar tudo.
Os amigos dele, apesar de ficarem falando muita besteira, também foram perseverantes, coitados! Eles não merecem só a nossa critica, mas merecem também a nossa atenção, porque, apesar dos pesares, eles estavam tentando acertar. Pelo menos, eles estavam ao redor do sorumbático sofredor. Isso já foi uma virtude: aguentar ficar ao lado de Jó.
E nós estamos lendo, especificamente, sobre a última fala de Eliú, que foi o último dos quatro a falar, antes de Deus chegar e se pronunciar naquela discussão. E como as leituras de ontem e de hoje são um discurso só, quero retomar um trecho, que está em Jó 33:14-19, para contextualizar o que quero dizer aqui sobre a leitura de hoje. Assim, faríamos um fechamento sobre essa discussão do sofrimento de Jó.
“Pois a verdade é que Deus fala, ora de um modo, ora de outro, mesmo que o homem não o perceba. Em sonho ou em visão durante a noite, quando o sono profundo cai sobre os homens e eles dormem em suas camas, ele pode falar aos ouvidos deles e aterrorizá-los com advertências, para prevenir o homem das suas más ações e livrá-lo do orgulho, para preservar da cova a sua alma, e a sua vida da espada. Ou o homem pode ser castigado no leito de dor, com os seus ossos em constante agonia.”
Comentando sobre isso, veja o que encontrei no periódico “Jó, sofrimento e restauração”, 3º trimestre de 1980, pág. 75: “Eliú era um jovem insatisfeito tanto com os discursos de Jó como os de seus três amigos. Talvez a maior contribuição de Eliú ao debate é a nova ênfase à ideia de que o sofrimento pode ser disciplina, em vez de punição... O conceito de Eliú sobre o sofrimento considerando-o como disciplina não é novo na história de Jó. É a ênfase que ele dá ao conceito que é nova... [Jó] ...deixou que Eliú realçasse a ideia de que o sofrimento pode ser uma disciplina, antes que uma punição”.
Essa é a grande lição. O sofrimento que nos assola não é de todo mal. O lado bom é que ele nos disciplina.
Valdeci Júnior
Fátima Silva