-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|Marcos 1:1|
archê tou euaggeliou iêsou christou a=[uiou a=theou] tsb=uiou tsb=tou tsb=theou
-
2
|Marcos 1:2|
a=kathôs tsb=ôs gegraptai en a=tô a=êsaia a=tô a=prophêtê tsb=tois tsb=prophêtais idou tsb=egô apostellô ton aggelon mou pro prosôpou sou os kataskeuasei tên odon tsb=sou tsb=emprosthen sou
-
3
|Marcos 1:3|
phônê boôntos en tê erêmô etoimasate tên odon kuriou eutheias poieite tas tribous autou
-
4
|Marcos 1:4|
egeneto iôannês a=[o] baptizôn en tê erêmô kai kêrussôn baptisma metanoias eis aphesin amartiôn
-
5
|Marcos 1:5|
kai exeporeueto pros auton pasa ê ioudaia chôra kai oi ierosolumitai a=pantes kai ebaptizonto a=up a=autou tsb=pantes en tô iordanê potamô tsb=up tsb=autou exomologoumenoi tas amartias autôn
-
6
|Marcos 1:6|
a=kai ên tsb=de ab=o iôannês endedumenos trichas kamêlou kai zônên dermatinên peri tên osphun autou kai esthiôn akridas kai meli agrion
-
7
|Marcos 1:7|
kai ekêrussen legôn erchetai o ischuroteros mou opisô mou ou ouk eimi ikanos kupsas lusai ton imanta tôn upodêmatôn autou
-
8
|Marcos 1:8|
egô tsb=men ebaptisa umas tsb=en udati autos de baptisei umas en pneumati agiô
-
9
|Marcos 1:9|
kai egeneto en ekeinais tais êmerais êlthen iêsous apo s=nazareth abt=nazaret tês galilaias kai ebaptisthê tsb=upo tsb=iôannou eis ton iordanên a=upo a=iôannou
-
10
|Marcos 1:10|
kai a=euthus tsb=eutheôs anabainôn a=ek tsb=apo tou udatos eiden schizomenous tous ouranous kai to pneuma a=ôs tsb=ôsei peristeran katabainon a=eis tsb=ep auton
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva