-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Marcos 14:1|
ên de to pascha kai ta azuma meta duo êmeras kai ezêtoun oi archiereis kai oi grammateis pôs auton en dolô kratêsantes apokteinôsin
-
2
|Marcos 14:2|
elegon a=gar tsb=de mê en tê eortê mêpote tsb=thorubos estai a=thorubos tou laou
-
3
|Marcos 14:3|
kai ontos autou en bêthania en tê oikia simônos tou leprou katakeimenou autou êlthen gunê echousa alabastron murou nardou pistikês polutelous tsb=kai suntripsasa a=tên tsb=to alabastron katecheen autou tsb=kata tês kephalês
-
4
|Marcos 14:4|
êsan de tines aganaktountes pros eautous tsb=kai tsb=legontes eis ti ê apôleia autê tou murou gegonen
-
5
|Marcos 14:5|
êdunato gar touto a=to a=muron prathênai epanô tsb=triakosiôn dênariôn a=triakosiôn kai dothênai tois ptôchois kai enebrimônto autê
-
6
|Marcos 14:6|
o de iêsous eipen aphete autên ti autê kopous parechete kalon ergon a=êrgasato tsb=eirgasato ab=en ts=eis ab=emoi ts=eme
-
7
|Marcos 14:7|
pantote gar tous ptôchous echete meth eautôn kai otan thelête dunasthe a=autois tsb=autous eu poiêsai eme de ou pantote echete
-
8
|Marcos 14:8|
o ab=eschen ts=eichen tsb=autê epoiêsen proelaben murisai tsb=mou to sôma a=mou eis ton entaphiasmon
-
9
|Marcos 14:9|
amên a=de b=[de] legô umin opou ab=ean ts=an kêruchthê to euaggelion tsb=touto eis olon ton kosmon kai o epoiêsen autê lalêthêsetai eis mnêmosunon autês
-
10
|Marcos 14:10|
kai tsb=o ioudas a=iskariôth o tsb=iskariôtês eis tôn dôdeka apêlthen pros tous archiereis ina tsb=paradô auton a=paradoi autois
-
-
Sugestões

Clique para ler Hebreus 7-9
13 de Dezembro LAB 713
HEBREUS 6:4-6
Hebreus 04-06
Hebreus 6:4-6, aparentemente, parece ensinar que não há esperança de arrependimento ou de re-aceitação divina para aqueles que aceitaram a Cristo e depois o rejeitaram. As afirmações aqui consignadas pelo apóstolo trouxeram sérios problemas para a igreja cristã, especialmente durante as perseguições, quando alguns fraquejaram e posteriormente arrependidos de terem sido tíbios na fé quiseram voltar, muitas comunidades cristãs não queriam aceitá-los escudados em Hebreus 6:6.
Mas isso parece contraditório ao próprio cristianismo, pois os evangelhos ensinam que Cristo está sempre de braços abertos para receber o mais indigno pecador, que reconhece o erro e apela pelo perdão, como nos relata Mateus 18:22 e se comprova na triste experiência de Pedro. Em contrapartida, outra verdade escriturística deve ser lembrada: não há esperança para quem consciente e deliberadamente rejeita os ensinamentos de Cristo e o seu sacrifício vicário em nosso favor.
Portanto, esta passagem deve ser estudada em paralelo a 10:26-31 e 12:15-17; 25-29. Da leitura de Hebreus 6:4-6 juntamente com as outras passagens correlatas, deduzimos que Paulo fala de pessoas que propositadamente rejeitaram a Cristo e os princípios do evangelho.
Algumas pessoas ficam perturbadas com estes textos, pensando que é possível que eles se refiram ao apostatado comum, que em seu coração jamais rejeitou ao Senhor, e que está constantemente pensando que algum dia voltará a servi-lo novamente. E muitas vezes, quando ele começa a penar seriamente em fazer isto o mais depressa possível, o Diabo o confronta com estes textos, da mesma forma que confrontou o próprio Cristo com textos da Escritura, procurando dar-lhes uma aplicação errônea.
O texto fala de indivíduos que verdadeiramente iluminados. Verdadeiramente provaram o dom celestial, e sabem por experiência o que ele significa. Tornaram-se participantes do Espírito Santo. Provaram a Palavra de Deus e os poderes do mundo vindouro. Sua experiência alcançou as profundezas de um conhecimento definido, de forma que conheceram os explícitos fundamentos do divino dom. E então esses indivíduos se afastam de tudo isto, e, segundo o texto citado do décimo capítulo de Hebreus, consideram o sangue da aliança, pelo qual foram sacrificados, como coisa profana, comum. Desprezaram o Espírito da graça. Trata-se de uma deserção real que leva um homem a renunciar as coisas que ele realmente sabe serem a verdade, desrespeitando e desprezando Espírito Santo.
Logo, a maioria dos teólogos aceita que a apostasia aqui referida é o ato de cometer o pecado imperdoável (Mat. 12:31-32), uma vez que esta é a única forma de apostasia que é sem esperança. Para John Cotton: “nada pode existir nesta passagem que nos leve a duvidar da total misericórdia de Deus, pois do contrário, esta passagem destruiria o evangelho”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva