-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Levítico 1:1|
vayyiqrâ' 'el-mosheh vaydhabbêr Adonay 'êlâyvmê'ohel mo`êdh lê'mor
-
2
|Levítico 1:2|
dabbêr 'el-benêy yisrâ'êl ve'âmartâ'alêhem 'âdhâm kiy-yaqriybh mikkem qorbân layhvh min-habbehêmâh min-habbâqâr umin-hatso'n taqriybhu 'eth-qorbankhem
-
3
|Levítico 1:3|
'im-`olâh qorbâno min-habbâqâr zâkhâr tâmiym yaqriybhennu'el-pethach 'ohel mo`êdh yaqriybh 'otho lirtsono liphnêy Adonay
-
4
|Levítico 1:4|
vesâmakh yâdho `al ro'sh hâ`olâh venirtsâh lo lekhappêr `âlâyv
-
5
|Levítico 1:5|
veshâchath'eth-ben habbâqâr liphnêy Adonay vehiqriybhu benêy 'aharonhakkohaniym 'eth-haddâm vezârqu 'eth-haddâm `al-hammizbêachsâbhiybh 'asher-pethach 'ohel mo`êdh
-
6
|Levítico 1:6|
vehiphshiyth 'eth-hâ`olâh venittach'othâh linthâcheyhâ
-
7
|Levítico 1:7|
venâthnu benêy 'aharon hakkohên 'êsh `al-hammizbêach ve`ârkhu `êtsiym `al-hâ'êsh
-
8
|Levítico 1:8|
ve`ârkhu benêy 'aharonhakkohaniym 'êth hannethâchiym 'eth-hâro'sh ve'eth-happâdher `al-hâ`êtsiym 'asher `al-hâ'êsh 'asher `al-hammizbêach
-
9
|Levítico 1:9|
veqirbo ukherâ`âyvyirchats bammâyim vehiqthiyr hakkohên 'eth-hakkol hammizbêchâh`olâh 'ishêh rêyach-niychoach layhvh s
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva