-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|1 Tessalonicenses 1:1|
paulos kai silouanos kai timotheos tê ekklêsia thessalonikeôn en theô patri kai kuriô iêsou christô charis umin kai eirênê tsb=apo tsb=theou tsb=patros tsb=êmôn tsb=kai tsb=kuriou tsb=iêsou tsb=christou
-
2
|1 Tessalonicenses 1:2|
eucharistoumen tô theô pantote peri pantôn umôn mneian tsb=umôn poioumenoi epi tôn proseuchôn êmôn
-
3
|1 Tessalonicenses 1:3|
adialeiptôs mnêmoneuontes umôn tou ergou tês pisteôs kai tou kopou tês agapês kai tês upomonês tês elpidos tou kuriou êmôn iêsou christou emprosthen tou theou kai patros êmôn
-
4
|1 Tessalonicenses 1:4|
eidotes adelphoi êgapêmenoi upo a=[tou] theou tên eklogên umôn
-
5
|1 Tessalonicenses 1:5|
oti to euaggelion êmôn ouk egenêthê eis umas en logô monon alla kai en dunamei kai en pneumati agiô kai a=[en] tsb=en plêrophoria pollê kathôs oidate oioi egenêthêmen a=[en] tsb=en umin di umas
-
6
|1 Tessalonicenses 1:6|
kai umeis mimêtai êmôn egenêthête kai tou kuriou dexamenoi ton logon en thlipsei pollê meta charas pneumatos agiou
-
7
|1 Tessalonicenses 1:7|
ôste genesthai umas a=tupon tsb=tupous pasin tois pisteuousin en tê makedonia kai a=en tê achaia
-
8
|1 Tessalonicenses 1:8|
aph umôn gar exêchêtai o logos tou kuriou ou monon en tê makedonia kai a=[en b=en a=tê] b=tê achaia a=all tsb=alla tsb=kai en panti topô ê pistis umôn ê pros ton theon exelêluthen ôste mê chreian tsb=êmas echein a=êmas lalein ti
-
9
|1 Tessalonicenses 1:9|
autoi gar peri êmôn apaggellousin opoian eisodon abs=eschomen t=echomen pros umas kai pôs epestrepsate pros ton theon apo tôn eidôlôn douleuein theô zônti kai alêthinô
-
10
|1 Tessalonicenses 1:10|
kai anamenein ton uion autou ek tôn ouranôn on êgeiren ek a=[tôn] b=tôn nekrôn iêsoun ton ruomenon êmas a=ek tsb=apo tês orgês tês erchomenês
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Coríntios 5-7
21 de novembro LAB 691
NOSSO SENTIDO EXISTENCIAL
Coríntios 01-04
Quando o cristão se torna consciente de onde está e da razão de estar onde está, sua vida passa a ter sentido. Geralmente, a vida de um cristão não é destruída por grandes assolações, mas sim, por picuinhas. Este poderia ser um outro título dado ao livro de Coríntios: “Picuinhas”. E o grande erudito Paulo amava tanto aqueles cristãos de Corinto, ao ponto de parar para dar-lhes atenção àqueles detalhes que para um doutor não muito altruísta, seriam de somenos importância. Mas quando um pai pára suas atividades complexas de um homem e suja-se na areia do quintal para fazer estradinhas e pontezinhas com seu filho, não está entretendo-se, está dando a um novo ser, à próxima geração, o rumo certo da superação vitoriosa da existência. Cristão, onde você está? Por quê?
“Irmãos, em nome de nosso Senhor Jesus Cristo, suplico a todos vocês que concordem uns com os outros no que falam, para que não haja diversões entre vocês; antes, que todos estejam unidos num só pensamento e num só parecer (1Coríntios 1:10)”. Cristianismo é, acima de tudo, a busca pelo significado da vida, cujas respostas dão direção certa à mesma. Isto acontece apenas quando idéias, conceitos e valores se harmonizam. A semente da união nasce no solo que une todas as mentes em uma só. Portanto, devemos nos entender nas idéias controversas. Mas como?
“Mas Deus o revelou a nós por meio do Espírito. O Espírito sonda todas as coisas, até mesmo as coisas mais profundas de Deus. Pois, quem conhece os pensamentos do homem, a não ser o espírito do homem que nele está? Da mesma forma, ninguém conhece os pensamentos de Deus, a não ser o Espírito de Deus (2:10-11)”. Somente com a ajuda de Deus, é que podemos entender a revelação. Se antes, com humildade, nos dispomos a nos unir, sem querer impor, uns sobre os outros, nossas próprias idéias, em Deus, encontramos a verdade. E isto é possível?
“Vocês não sabem que são santuário de Deus e que o Espírito de Deus habita em vocês? Se alguém destruir o santuário de Deus, Deus o destruirá; pois o santuário de Deus, que são vocês, é sagrado (3:16-17)”. Por nós mesmos, é praticamente impossível sublimarmos harmonicamente em conhecimento, pois nosso coração é mal. O Espírito Santo quer habitar em nós. É Ele quem faz a obra em nós. Para quê?
“Portanto, que todos nos considerem como servos de Cristo e encarregados dos mistérios de Deus. O que se requer destes encarregados é que sejam fiéis (4:1-2)”. O objetivo final é sermos co-participantes do trabalho de Deus.
Isso dá sentido à nossa existência.
Valdeci Júnior
Fátima Silva