-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|1 Tessalonicenses 1:1|
paulos kai silouanos kai timotheos tê ekklêsia thessalonikeôn en theô patri kai kuriô iêsou christô charis umin kai eirênê tsb=apo tsb=theou tsb=patros tsb=êmôn tsb=kai tsb=kuriou tsb=iêsou tsb=christou
-
2
|1 Tessalonicenses 1:2|
eucharistoumen tô theô pantote peri pantôn umôn mneian tsb=umôn poioumenoi epi tôn proseuchôn êmôn
-
3
|1 Tessalonicenses 1:3|
adialeiptôs mnêmoneuontes umôn tou ergou tês pisteôs kai tou kopou tês agapês kai tês upomonês tês elpidos tou kuriou êmôn iêsou christou emprosthen tou theou kai patros êmôn
-
4
|1 Tessalonicenses 1:4|
eidotes adelphoi êgapêmenoi upo a=[tou] theou tên eklogên umôn
-
5
|1 Tessalonicenses 1:5|
oti to euaggelion êmôn ouk egenêthê eis umas en logô monon alla kai en dunamei kai en pneumati agiô kai a=[en] tsb=en plêrophoria pollê kathôs oidate oioi egenêthêmen a=[en] tsb=en umin di umas
-
6
|1 Tessalonicenses 1:6|
kai umeis mimêtai êmôn egenêthête kai tou kuriou dexamenoi ton logon en thlipsei pollê meta charas pneumatos agiou
-
7
|1 Tessalonicenses 1:7|
ôste genesthai umas a=tupon tsb=tupous pasin tois pisteuousin en tê makedonia kai a=en tê achaia
-
8
|1 Tessalonicenses 1:8|
aph umôn gar exêchêtai o logos tou kuriou ou monon en tê makedonia kai a=[en b=en a=tê] b=tê achaia a=all tsb=alla tsb=kai en panti topô ê pistis umôn ê pros ton theon exelêluthen ôste mê chreian tsb=êmas echein a=êmas lalein ti
-
9
|1 Tessalonicenses 1:9|
autoi gar peri êmôn apaggellousin opoian eisodon abs=eschomen t=echomen pros umas kai pôs epestrepsate pros ton theon apo tôn eidôlôn douleuein theô zônti kai alêthinô
-
10
|1 Tessalonicenses 1:10|
kai anamenein ton uion autou ek tôn ouranôn on êgeiren ek a=[tôn] b=tôn nekrôn iêsoun ton ruomenon êmas a=ek tsb=apo tês orgês tês erchomenês
-
-
Sugestões

Clique para ler Efésios 1-3
01 de Dezembro LAB 701
OS-TENTAÇÃO
Gálatas 04-06
Nós cristãos ativos freqüentadores de igreja cometemos um erro crasso: o ato da alienação exclusivista. Ostentamos a bandeira da prática religiosa de uma forma tão marcante que chegamos a dar a impressão de que não queremos mais ter contato com a sociedade na qual vivemos. Um dos comportamentos que nos impõe esse fator “cultural” é a maneira como nos vestimos para ir à igreja. Enquanto dizemos que temos que ir a Cristo como estamos, por Ele nos aceitar como somos, damos a impressão de que estamos buscando uma aceitação através da nossa apresentação pessoal em nossas reuniões de culto. É claro que é importante dar o nosso melhor para Deus, inclusive, no vestir-se. Mas, será que o nosso melhor é o mais caro? O mais ostensivo? Ou, até mesmo, o mais esquisito?
Várias vezes, já ouvi moradores comuns de um bairro referirem-se à igreja existente no bairro, à qual eles não freqüentam, como “igreja dos ricos”. Porque vêem todos, sempre, chegando e saindo vestidos de gala. Em plenos 35 graus, de terno e gravata! Isto é muito diferente, para não dizer, ridículo. Coloque-se no lugar de um sem-igreja, que, por iniciativa própria, resolve ir a uma igreja. Ele se arruma da melhor forma possível: calça jeans, sport fino, etc. E quando chega no encontro dos crentes, vê que está muito abaixo do nível. Deve pensar: “nossa, para que Cristo me aceite, vou ter que gastar uma nota mudando meu guarda-roupas”.
A realidade é que muitos não vão à igreja por comunhão, mas por ostentação. E são diferentes, os tipos de ostentação. Nem todas as pessoas ostentam a mesma coisa. Uns ostentam a tradição da família, que, sustentando um sobrenome que lhes dê orgulho, acham-se os donos daquela comunidade de crentes. Outros ostentam o carro, e fazem questão de chegar e sair do estacionamento do templo no momento em que tem mais pessoas o possível espalhadas pelo pátio. Outros ostentam os filhos: que lindo e maravilhoso, ser elogiado por uma família modelo! Ainda há aqueles que querem ostentar idéias, e, depois de muito estudo, vão à reunião dos fiéis para fazer uma exposição de sua intelectualidade. Tem também aqueles que ostentam “poder” ou status, por uma função que exerce no serviço da igreja. Certos jovens ostentam a namorada. Habilidosos ostentam o talento. E assim, podemos nos ver na arquibancada, contemplando a passarela “da(os)tentação”.
Você é tentado a ostentar o quê? Pense. Lembre-se do que Paulo disse: “Quanto a mim, que eu jamais me glorie, a não ser na cruz de nosso Senhor Jesus Cristo, por meio da qual o mundo foi crucificado para mim, e eu para o mundo”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva