-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
11
|1 Tessalonicenses 2:11|
kathaper oidate ôs ena ekaston umôn ôs patêr tekna eautou parakalountes umas kai paramuthoumenoi
-
12
|1 Tessalonicenses 2:12|
kai ab=marturomenoi ts=marturoumenoi eis to a=peripatein tsb=peripatêsai umas axiôs tou theou tou kalountos umas eis tên eautou basileian kai doxan
-
13
|1 Tessalonicenses 2:13|
a=kai dia touto kai êmeis eucharistoumen tô theô adialeiptôs oti paralabontes logon akoês par êmôn tou theou edexasthe ou logon anthrôpôn alla kathôs estin alêthôs logon theou os kai energeitai en umin tois pisteuousin
-
14
|1 Tessalonicenses 2:14|
umeis gar mimêtai egenêthête adelphoi tôn ekklêsiôn tou theou tôn ousôn en tê ioudaia en christô iêsou oti ab=ta ab=auta ts=tauta epathete kai umeis upo tôn idiôn sumphuletôn kathôs kai autoi upo tôn ioudaiôn
-
15
|1 Tessalonicenses 2:15|
tôn kai ton kurion apokteinantôn iêsoun kai tous tsb=idious prophêtas kai abs=êmas t=umas ekdiôxantôn kai theô mê areskontôn kai pasin anthrôpois enantiôn
-
16
|1 Tessalonicenses 2:16|
kôluontôn êmas tois ethnesin lalêsai ina sôthôsin eis to anaplêrôsai autôn tas amartias pantote ephthasen de ep autous ê orgê eis telos
-
17
|1 Tessalonicenses 2:17|
êmeis de adelphoi aporphanisthentes aph umôn pros kairon ôras prosôpô ou kardia perissoterôs espoudasamen to prosôpon umôn idein en pollê epithumia
-
18
|1 Tessalonicenses 2:18|
a=dioti tsb=dio êthelêsamen elthein pros umas egô men paulos kai apax kai dis kai enekopsen êmas o satanas
-
19
|1 Tessalonicenses 2:19|
tis gar êmôn elpis ê chara ê stephanos kauchêseôs ê ouchi kai umeis emprosthen tou kuriou êmôn iêsou ts=christou en tê autou parousia
-
20
|1 Tessalonicenses 2:20|
umeis gar este ê doxa êmôn kai ê chara
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva