-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
8
|1 Tessalonicenses 4:8|
toigaroun o athetôn ouk anthrôpon athetei alla ton theon ton a=[kai] tsb=kai a=didonta tsb=donta to pneuma autou to agion eis ab=umas ts=êmas
-
9
|1 Tessalonicenses 4:9|
peri de tês philadelphias ou chreian echete graphein umin autoi gar umeis theodidaktoi este eis to agapan allêlous
-
10
|1 Tessalonicenses 4:10|
kai gar poieite auto eis pantas tous adelphous a=[tous] tsb=tous en olê tê makedonia parakaloumen de umas adelphoi perisseuein mallon
-
11
|1 Tessalonicenses 4:11|
kai philotimeisthai êsuchazein kai prassein ta idia kai ergazesthai tais a=[idiais] tsb=idiais chersin umôn kathôs umin parêggeilamen
-
12
|1 Tessalonicenses 4:12|
ina peripatête euschêmonôs pros tous exô kai mêdenos chreian echête
-
13
|1 Tessalonicenses 4:13|
ou ab=thelomen ts=thelô de umas agnoein adelphoi peri tôn a=koimômenôn tsb=kekoimêmenôn ina mê lupêsthe kathôs kai oi loipoi oi mê echontes elpida
-
14
|1 Tessalonicenses 4:14|
ei gar pisteuomen oti iêsous apethanen kai anestê outôs kai o theos tous koimêthentas dia tou iêsou axei sun autô
-
15
|1 Tessalonicenses 4:15|
touto gar umin legomen en logô kuriou oti êmeis oi zôntes oi perileipomenoi eis tên parousian tou kuriou ou mê phthasômen tous koimêthentas
-
16
|1 Tessalonicenses 4:16|
oti autos o kurios en keleusmati en phônê archaggelou kai en salpiggi theou katabêsetai ap ouranou kai oi nekroi en christô anastêsontai prôton
-
17
|1 Tessalonicenses 4:17|
epeita êmeis oi zôntes oi perileipomenoi ama sun autois arpagêsometha en nephelais eis apantêsin tou kuriou eis aera kai outôs pantote sun kuriô esometha
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Coríntios 5-7
21 de novembro LAB 691
NOSSO SENTIDO EXISTENCIAL
Coríntios 01-04
Quando o cristão se torna consciente de onde está e da razão de estar onde está, sua vida passa a ter sentido. Geralmente, a vida de um cristão não é destruída por grandes assolações, mas sim, por picuinhas. Este poderia ser um outro título dado ao livro de Coríntios: “Picuinhas”. E o grande erudito Paulo amava tanto aqueles cristãos de Corinto, ao ponto de parar para dar-lhes atenção àqueles detalhes que para um doutor não muito altruísta, seriam de somenos importância. Mas quando um pai pára suas atividades complexas de um homem e suja-se na areia do quintal para fazer estradinhas e pontezinhas com seu filho, não está entretendo-se, está dando a um novo ser, à próxima geração, o rumo certo da superação vitoriosa da existência. Cristão, onde você está? Por quê?
“Irmãos, em nome de nosso Senhor Jesus Cristo, suplico a todos vocês que concordem uns com os outros no que falam, para que não haja diversões entre vocês; antes, que todos estejam unidos num só pensamento e num só parecer (1Coríntios 1:10)”. Cristianismo é, acima de tudo, a busca pelo significado da vida, cujas respostas dão direção certa à mesma. Isto acontece apenas quando idéias, conceitos e valores se harmonizam. A semente da união nasce no solo que une todas as mentes em uma só. Portanto, devemos nos entender nas idéias controversas. Mas como?
“Mas Deus o revelou a nós por meio do Espírito. O Espírito sonda todas as coisas, até mesmo as coisas mais profundas de Deus. Pois, quem conhece os pensamentos do homem, a não ser o espírito do homem que nele está? Da mesma forma, ninguém conhece os pensamentos de Deus, a não ser o Espírito de Deus (2:10-11)”. Somente com a ajuda de Deus, é que podemos entender a revelação. Se antes, com humildade, nos dispomos a nos unir, sem querer impor, uns sobre os outros, nossas próprias idéias, em Deus, encontramos a verdade. E isto é possível?
“Vocês não sabem que são santuário de Deus e que o Espírito de Deus habita em vocês? Se alguém destruir o santuário de Deus, Deus o destruirá; pois o santuário de Deus, que são vocês, é sagrado (3:16-17)”. Por nós mesmos, é praticamente impossível sublimarmos harmonicamente em conhecimento, pois nosso coração é mal. O Espírito Santo quer habitar em nós. É Ele quem faz a obra em nós. Para quê?
“Portanto, que todos nos considerem como servos de Cristo e encarregados dos mistérios de Deus. O que se requer destes encarregados é que sejam fiéis (4:1-2)”. O objetivo final é sermos co-participantes do trabalho de Deus.
Isso dá sentido à nossa existência.
Valdeci Júnior
Fátima Silva