-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
6
|Marcos 2:6|
êsan de tines tôn grammateôn ekei kathêmenoi kai dialogizomenoi en tais kardiais autôn
-
7
|Marcos 2:7|
ti outos outôs lalei a=blasphêmei tsb=blasphêmias tis dunatai aphienai amartias ei mê eis o theos
-
8
|Marcos 2:8|
kai a=euthus tsb=eutheôs epignous o iêsous tô pneumati autou oti outôs b=autoi dialogizontai en eautois a=legei tsb=eipen autois ti tauta dialogizesthe en tais kardiais umôn
-
9
|Marcos 2:9|
ti estin eukopôteron eipein tô paralutikô a=aphientai tsb=apheôntai ab=sou ts=soi ai amartiai ê eipein a=egeire tsb=egeirai kai aron tsb=sou ton a=krabatton a=sou tsb=krabbaton kai peripatei
-
10
|Marcos 2:10|
ina de eidête oti exousian echei o uios tou anthrôpou aphienai a=amartias epi tês gês tsb=amartias legei tô paralutikô
-
11
|Marcos 2:11|
soi legô a=egeire tsb=egeirai tsb=kai aron ton a=krabatton tsb=krabbaton sou kai upage eis ton oikon sou
-
12
|Marcos 2:12|
kai êgerthê tsb=eutheôs kai a=euthus aras ton a=krabatton tsb=krabbaton exêlthen a=emprosthen tsb=enantion pantôn ôste existasthai pantas kai doxazein ton theon legontas oti tsb=oudepote outôs a=oudepote eidomen
-
13
|Marcos 2:13|
kai exêlthen palin para tên thalassan kai pas o ochlos êrcheto pros auton kai edidasken autous
-
14
|Marcos 2:14|
kai paragôn eiden leuin ton tou alphaiou kathêmenon epi to telônion kai legei autô akolouthei moi kai anastas êkolouthêsen autô
-
15
|Marcos 2:15|
kai a=ginetai tsb=egeneto tsb=en tsb=tô katakeisthai auton en tê oikia autou kai polloi telônai kai amartôloi sunanekeinto tô iêsou kai tois mathêtais autou êsan gar polloi kai a=êkolouthoun tsb=êkolouthêsan autô
-
-
Sugestões

Clique para ler Gálatas 4-6
30 de novembro LAB 700
SEM IDIOTICES!
Gálatas 01-03
“Assim, a lei foi o nosso tutor até Cristo, para que fôssemos justificados pela fé (Gálatas 3:24)”. Como entender este verso? Imagine a cena.
Bem vestida, adornada, maquiada e com o cabelo preparado. A mulher entra na sala de espera, de um ambiente, embora coletivo, altamente requintado. Várias outras estão no recinto, sentadas ou em pé, conversando, lendo ou sem fazer nada, mas todas atentas a tudo que se passa ao redor. Aquela que acaba de chegar passa pelo meio da sala tentando firmar a melhor postura possível, senta-se numa poltrona bem posicionada, cruza as pernas, dá um sorriso para todas.
Incrível! Todas sorriem para ela! E mais incrível ainda, é que os sorrisos continuam. Agora não para ela, mas para baixo, para trás de uma mão que tenta disfarçar e esconder o rosto, para o sorriso de outra amiga que esteja perto, menos para ela... Logo ela percebe: os sorrisos não são para ela, mas sobre ela. “Estão rindo de mim!”, é o apavorante pensamento que lhe sobe à espinha. Puxa o mini vestido em direção ao joelho, olha o busto, arruma o bracelete, joga o cabelo... E os olhares esquisitos em sua direção continuam. “O que será?”. Que perturbador!
A descoberta se lhe sobrevêm de um espelho arrancado da bolsa apressadamente. Ao mirar sua ferramenta do kit de embelezamento, a pecinha de vidro metalizado lhe mostra uma inesperada e incrível mancha no rosto. O nítido, grande e espalhafatoso borrão negro lhe assusta. Enquanto arregala os olhos, dá um suspiro, empina o tórax, e começa a entrar em pânico. “Algo precisa ser feito!”, é o que ela pensa!
Pensa e faz. Rapidamente começa a friccionar o espelho na mancha do rosto, na tentativa de limpá-la. A mancha se espalha ainda mais, passando agora para o espelho, e conseqüentemente para as mãos. Afastando um pouco o espelho, ao mirá-lo, vê mais borrões do que anteriormente. E mais risos, também, podem ser ouvidos. Que desespero! Ela então insiste em esfregar o espelho no rosto, de forma mais forte ainda, com mais velocidade! Mas não consegue entender por quê o espelho não limpa a mancha. Afinal, o espelho não lhe mostrara a mancha?
É assim que fazemos, a cada vez que, ao identificarmos o nosso pecado através do que a lei nos mostra, tentamos usar a lei para nos “redimir”. A Lei de Deus é o espelho (Romanos 3:20; 7:7; Tiago 1:22-25) que nos faz ir até à fonte da Água da Vida (1Coríntios 10:14), que é Jesus. Só Ele, pode lavar-nos, com Seu sangue, e nos deixar totalmente isentos das nossas manchas de pecado. Não sejamos idiotas! Busquemo-Lo!
Valdeci Júnior
Fátima Silva