-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
16
|Marcos 2:16|
kai oi grammateis a=tôn a=pharisaiôn tsb=kai tsb=oi tsb=pharisaioi idontes a=oti tsb=auton a=esthiei tsb=esthionta meta tôn tsb=telônôn tsb=kai amartôlôn a=kai a=telônôn elegon tois mathêtais autou tsb=ti oti meta tôn telônôn kai amartôlôn esthiei tsb=kai
-
17
|Marcos 2:17|
kai akousas o iêsous legei autois a=[oti] ou chreian echousin oi ischuontes iatrou all oi kakôs echontes ouk êlthon kalesai dikaious alla amartôlous tsb=eis tsb=metanoian
-
18
|Marcos 2:18|
kai êsan oi mathêtai iôannou kai oi a=pharisaioi tsb=tôn tsb=pharisaiôn nêsteuontes kai erchontai kai legousin autô ab=dia ab=ti ts=diati oi mathêtai iôannou kai oi a=mathêtai tôn pharisaiôn nêsteuousin oi de soi mathêtai ou nêsteuousin
-
19
|Marcos 2:19|
kai eipen autois o iêsous mê dunantai oi uioi tou numphônos en ô o numphios met autôn estin nêsteuein oson chronon tsb=meth tsb=eautôn echousin ton numphion a=met a=autôn ou dunantai nêsteuein
-
20
|Marcos 2:20|
eleusontai de êmerai otan aparthê ap autôn o numphios kai tote nêsteusousin en a=ekeinê tsb=ekeinais a=tê tsb=tais a=êmera tsb=êmerais
-
21
|Marcos 2:21|
tsb=kai oudeis epiblêma rakous agnaphou a=epiraptei tsb=epirraptei epi a=imation tsb=imatiô a=palaion tsb=palaiô ei de mê airei to plêrôma a=ap autou to kainon tou palaiou kai cheiron schisma ginetai
-
22
|Marcos 2:22|
kai oudeis ballei oinon neon eis askous palaious ei de mê a=rêxei tsb=rêssei o oinos tsb=o tsb=neos tous askous kai o oinos a=apollutai tsb=ekcheitai kai oi askoi tsb=apolountai alla oinon neon eis askous kainous tsb=blêteon
-
23
|Marcos 2:23|
kai egeneto tsb=paraporeuesthai auton en tois sabbasin a=paraporeuesthai dia tôn sporimôn kai tsb=êrxanto oi mathêtai autou a=êrxanto odon poiein tillontes tous stachuas
-
24
|Marcos 2:24|
kai oi pharisaioi elegon autô ide ti poiousin tsb=en tois sabbasin o ouk exestin
-
25
|Marcos 2:25|
kai a=legei tsb=autos tsb=elegen autois oudepote anegnôte ti epoiêsen ab=dauid ts=dabid ote chreian eschen kai epeinasen autos kai oi met autou
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva