-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
16
|Marcos 2:16|
kai oi grammateis a=tôn a=pharisaiôn tsb=kai tsb=oi tsb=pharisaioi idontes a=oti tsb=auton a=esthiei tsb=esthionta meta tôn tsb=telônôn tsb=kai amartôlôn a=kai a=telônôn elegon tois mathêtais autou tsb=ti oti meta tôn telônôn kai amartôlôn esthiei tsb=kai
-
17
|Marcos 2:17|
kai akousas o iêsous legei autois a=[oti] ou chreian echousin oi ischuontes iatrou all oi kakôs echontes ouk êlthon kalesai dikaious alla amartôlous tsb=eis tsb=metanoian
-
18
|Marcos 2:18|
kai êsan oi mathêtai iôannou kai oi a=pharisaioi tsb=tôn tsb=pharisaiôn nêsteuontes kai erchontai kai legousin autô ab=dia ab=ti ts=diati oi mathêtai iôannou kai oi a=mathêtai tôn pharisaiôn nêsteuousin oi de soi mathêtai ou nêsteuousin
-
19
|Marcos 2:19|
kai eipen autois o iêsous mê dunantai oi uioi tou numphônos en ô o numphios met autôn estin nêsteuein oson chronon tsb=meth tsb=eautôn echousin ton numphion a=met a=autôn ou dunantai nêsteuein
-
20
|Marcos 2:20|
eleusontai de êmerai otan aparthê ap autôn o numphios kai tote nêsteusousin en a=ekeinê tsb=ekeinais a=tê tsb=tais a=êmera tsb=êmerais
-
21
|Marcos 2:21|
tsb=kai oudeis epiblêma rakous agnaphou a=epiraptei tsb=epirraptei epi a=imation tsb=imatiô a=palaion tsb=palaiô ei de mê airei to plêrôma a=ap autou to kainon tou palaiou kai cheiron schisma ginetai
-
22
|Marcos 2:22|
kai oudeis ballei oinon neon eis askous palaious ei de mê a=rêxei tsb=rêssei o oinos tsb=o tsb=neos tous askous kai o oinos a=apollutai tsb=ekcheitai kai oi askoi tsb=apolountai alla oinon neon eis askous kainous tsb=blêteon
-
23
|Marcos 2:23|
kai egeneto tsb=paraporeuesthai auton en tois sabbasin a=paraporeuesthai dia tôn sporimôn kai tsb=êrxanto oi mathêtai autou a=êrxanto odon poiein tillontes tous stachuas
-
24
|Marcos 2:24|
kai oi pharisaioi elegon autô ide ti poiousin tsb=en tois sabbasin o ouk exestin
-
25
|Marcos 2:25|
kai a=legei tsb=autos tsb=elegen autois oudepote anegnôte ti epoiêsen ab=dauid ts=dabid ote chreian eschen kai epeinasen autos kai oi met autou
-
-
Sugestões

Clique para ler Romanos 11-13
18 de novembro LAB 688
VENCER É POUCO
Romanos 08-10
Falando de futebol, o Brasil sempre foi o melhor do mundo. Sempre esteve no topo do ranking. Sempre teve a maior quantidade de títulos mundiais. Nenhum país já exportou tantos jogadores. Mas a quantidade de estrelas que a camisa verde e amarela sustentava parecia não fazer justiça aos méritos futebolísticos deste país. As pessoas não ficam olhando o currículo; só o resultado final; e como extrato que parecesse representar tudo para o mundo, o Brasil era apenas mais um, entre os três tri-campeões mundiais. Os 150 milhões de torcedores da terra do Pelé não se contentavam em saber que os outros dois concorrentes que ostentavam o mesmo título, com sua menoridade neste esporte, ofuscavam o brilho de quem sempre foi o melhor. O brasileiro almejava muito, ver o seu país segurar a taça de 1994; nem para o penta, nem para o hexa, houve tanta expectativa. A cada jogo, o país, as pessoas e até os corações paralisavam, no limite da goela.
A intensidade desta ansiedade coletiva aumentou no último jogo. Não porque os brasileiros temessem o adversário, mas porque se ele ganhasse, a injustiça se transformaria em sentença final: seria a Itália que, embora mais fraca, seguraria um título à frente do real dono da arte. Durante os 90 minutos, tudo parecia luto. O silêncio predominante, as pessoas reunidas e as mãos unidas, descreviam para o mundo o peso de importância que aquela finalização trazia para cada coração. Mas a duração da angústia prorrogou-se no fim das duas horas, com o resultado de empate. Quem era o campeão? Durante os 30 minutos de acréscimo os jogadores pareciam arrastar-se. “Parece que a cabeça manda, mas o corpo não vai”. “Não dá mais”, “Haja coração”. Lembra dessas frases?
Haja coração para ver um título, um campeonato, uma espera de 24 anos, irem de ralo abaixo numa tremida de pênalti; para alegrar-se com o gosto de ver a tarefa bem concluída; desfrutar do gosto de obter o melhor do mundo. Disparado na frente, muito mais que vencedor.
Mas é possível ir além da vitória, e ser mais que um vencedor? Este conceito é bíblico. Se Deus nos concedesse apenas títulos de vitoriosos, ficaria frustrado. O pódium é pequeno demais para o tamanho do sonho que Ele tem para o nosso sucesso, pois só cabe um de cada vez. Mas como ser um vencedor singular e destacado dividindo, ao mesmo tempo, este espaço com os concorrentes? Apenas no plano divino, é que “sabemos que Deus age em todas as coisas para o bem daqueles que o amam, dos que foram chamados de acordo com o seu propósito (Romanos 8:28)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva