-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
8
|Marcos 3:8|
kai apo ierosolumôn kai apo tês idoumaias kai peran tou iordanou kai tsb=oi peri turon kai sidôna plêthos polu a=akouontes tsb=akousantes osa epoiei êlthon pros auton
-
9
|Marcos 3:9|
kai eipen tois mathêtais autou ina ploiarion proskarterê autô dia ton ochlon ina mê thlibôsin auton
-
10
|Marcos 3:10|
pollous gar etherapeusen ôste epipiptein autô ina autou apsôntai osoi eichon mastigas
-
11
|Marcos 3:11|
kai ta pneumata ta akatharta otan auton a=etheôroun tsb=etheôrei a=prosepipton tsb=prosepipten autô kai a=ekrazon tsb=ekrazen a=legontes tsb=legonta oti su ei o uios tou theou
-
12
|Marcos 3:12|
kai polla epetima autois ina mê ats=auton phaneron b=auton poiêsôsin
-
13
|Marcos 3:13|
kai anabainei eis to oros kai proskaleitai ous êthelen autos kai apêlthon pros auton
-
14
|Marcos 3:14|
kai epoiêsen dôdeka a=[ous a=kai a=apostolous a=ônomasen] ina ôsin met autou kai ina apostellê autous kêrussein
-
15
|Marcos 3:15|
kai echein exousian tsb=therapeuein tsb=tas tsb=nosous tsb=kai ekballein ta daimonia
-
16
|Marcos 3:16|
a=[kai a=epoiêsen a=tous a=dôdeka] kai epethêken a=onoma tô simôni tsb=onoma petron
-
17
|Marcos 3:17|
kai iakôbon ton tou zebedaiou kai iôannên ton adelphon tou iakôbou kai epethêken autois a=
tsb=onomata a=boanêrges tsb=boanerges o estin uioi brontês
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva