-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
11
|Judas 1:11|
ouai autois oti tê odô tou kain eporeuthêsan kai tê planê tou balaam misthou exechuthêsan kai tê antilogia tou kore apôlonto
-
12
|Judas 1:12|
outoi eisin a=oi en tais agapais umôn spilades suneuôchoumenoi s=umin aphobôs eautous poimainontes nephelai anudroi upo anemôn ab=parapheromenai ts=peripheromenai dendra phthinopôrina akarpa dis apothanonta ekrizôthenta
-
13
|Judas 1:13|
kumata agria thalassês epaphrizonta tas eautôn aischunas asteres planêtai ois o zophos tou skotous eis ts=ton aiôna tetêrêtai
-
14
|Judas 1:14|
proephêteusen de kai toutois ebdomos apo adam enôch legôn idou êlthen kurios en ts=muriasin agiais ab=muriasin autou
-
15
|Judas 1:15|
poiêsai krisin kata pantôn kai ab=elegxai ts=exelegxai tsb=pantas tsb=tous tsb=asebeis tsb=autôn a=pasan a=psuchên peri pantôn tôn ergôn asebeias autôn ôn êsebêsan kai peri pantôn tôn sklêrôn ôn elalêsan kat autou amartôloi asebeis
-
16
|Judas 1:16|
outoi eisin goggustai mempsimoiroi kata tas epithumias a=eautôn tsb=autôn poreuomenoi kai to stoma autôn lalei uperogka thaumazontes prosôpa ôpheleias charin
-
17
|Judas 1:17|
umeis de agapêtoi mnêsthête tôn rêmatôn tôn proeirêmenôn upo tôn apostolôn tou kuriou êmôn iêsou christou
-
18
|Judas 1:18|
oti elegon umin a=[oti] a=ep a=eschatou a=[tou] a=chronou tsb=oti tsb=en tsb=eschatô tsb=chronô esontai empaiktai kata tas eautôn epithumias poreuomenoi tôn asebeiôn
-
19
|Judas 1:19|
outoi eisin oi apodiorizontes s=eautous psuchikoi pneuma mê echontes
-
20
|Judas 1:20|
umeis de agapêtoi a=epoikodomountes a=eautous tê agiôtatê umôn pistei tsb=epoikodomountes tsb=eautous en pneumati agiô proseuchomenoi
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva