-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Lamentações 1:1|
'êykhâh yâshebhâh bhâdhâdh hâ`iyr rabbâthiy `âm hâyethâhke'almânâh rabbâthiy bhaggoyim sârâthiy bammedhiynoth hâyethâh lâmass
-
2
|Lamentações 1:2|
bâkho thibhkeh ballaylâh vedhim`âthâh `al lecheyâh 'êyn-lâh menachêmmikkol-'ohabheyhâ kol-rê`eyhâ bâghdhu bhâh hâyu lâh le'oyebhiym s
-
3
|Lamentações 1:3|
gâlthâh yehudhâh mê`oniy umêrobh `abhodhâh hiy' yâshbhâh bhaggoyimlo' mâts'âh mânoach kol-rodhepheyhâ hisiyghuhâ bêyn hammetsâriyms
-
4
|Lamentações 1:4|
darkhêy tsiyyon 'abhêloth mibbeliy bâ'êy mo`êdh kol-she`âreyhâshomêmiyn kohaneyhâ ne'enâchiym bethulotheyhâ nughoth vehiy' mar-lâh s
-
5
|Lamentações 1:5|
hâyu tsâreyhâ lero'sh 'oyebheyhâ shâlu kiy-Adonay hoghâh`al robh-peshâ`eyhâ `olâleyhâ hâlkhu shebhiy liphnêy-tsâr s
-
6
|Lamentações 1:6|
vayyêtsê'min-bhath-[mi][bath]-tsiyyon kol-hadhârâh hâyu sâreyhâ ke'ayyâliymlo'-mâts'u mir`eh vayyêlekhu bhelo'-khoach liphnêy rodhêph s
-
7
|Lamentações 1:7|
zâkhrâhyerushâlaim yemêy `ânyâh umerudheyhâ kol machamudheyhâ 'asherhâyu miymêy qedhem binphol `ammâh beyadh-tsâr ve'êyn `ozêr lâhrâ'uhâ tsâriym sâchaqu `al mishbattehâ s
-
8
|Lamentações 1:8|
chêthe' châth'âh yerushâlaim`al-kên leniydhâh hâyâthâh kol-mekhabbedheyhâ hizziyluhâ kiy-râ'u`ervâthâh gam-hiy' ne'enchâh vattâshâbh 'âchor s
-
9
|Lamentações 1:9|
thum'âthâh beshuleyhâlo' zâkhrâh 'achariythâh vattêredh pelâ'iym 'êyn menachêm lâh re'êhAdonay 'eth-`ânyiy kiy highdiyl 'oyêbh s
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva