-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|1 Tessalonicenses 1:1|
paulos kai silouanos kai timotheos tê ekklêsia thessalonikeôn en theô patri kai kuriô iêsou christô charis umin kai eirênê tsb=apo tsb=theou tsb=patros tsb=êmôn tsb=kai tsb=kuriou tsb=iêsou tsb=christou
-
2
|1 Tessalonicenses 1:2|
eucharistoumen tô theô pantote peri pantôn umôn mneian tsb=umôn poioumenoi epi tôn proseuchôn êmôn
-
3
|1 Tessalonicenses 1:3|
adialeiptôs mnêmoneuontes umôn tou ergou tês pisteôs kai tou kopou tês agapês kai tês upomonês tês elpidos tou kuriou êmôn iêsou christou emprosthen tou theou kai patros êmôn
-
4
|1 Tessalonicenses 1:4|
eidotes adelphoi êgapêmenoi upo a=[tou] theou tên eklogên umôn
-
5
|1 Tessalonicenses 1:5|
oti to euaggelion êmôn ouk egenêthê eis umas en logô monon alla kai en dunamei kai en pneumati agiô kai a=[en] tsb=en plêrophoria pollê kathôs oidate oioi egenêthêmen a=[en] tsb=en umin di umas
-
6
|1 Tessalonicenses 1:6|
kai umeis mimêtai êmôn egenêthête kai tou kuriou dexamenoi ton logon en thlipsei pollê meta charas pneumatos agiou
-
7
|1 Tessalonicenses 1:7|
ôste genesthai umas a=tupon tsb=tupous pasin tois pisteuousin en tê makedonia kai a=en tê achaia
-
8
|1 Tessalonicenses 1:8|
aph umôn gar exêchêtai o logos tou kuriou ou monon en tê makedonia kai a=[en b=en a=tê] b=tê achaia a=all tsb=alla tsb=kai en panti topô ê pistis umôn ê pros ton theon exelêluthen ôste mê chreian tsb=êmas echein a=êmas lalein ti
-
9
|1 Tessalonicenses 1:9|
autoi gar peri êmôn apaggellousin opoian eisodon abs=eschomen t=echomen pros umas kai pôs epestrepsate pros ton theon apo tôn eidôlôn douleuein theô zônti kai alêthinô
-
10
|1 Tessalonicenses 1:10|
kai anamenein ton uion autou ek tôn ouranôn on êgeiren ek a=[tôn] b=tôn nekrôn iêsoun ton ruomenon êmas a=ek tsb=apo tês orgês tês erchomenês
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva