-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|1 Tessalonicenses 1:1|
paulos kai silouanos kai timotheos tê ekklêsia thessalonikeôn en theô patri kai kuriô iêsou christô charis umin kai eirênê tsb=apo tsb=theou tsb=patros tsb=êmôn tsb=kai tsb=kuriou tsb=iêsou tsb=christou
-
2
|1 Tessalonicenses 1:2|
eucharistoumen tô theô pantote peri pantôn umôn mneian tsb=umôn poioumenoi epi tôn proseuchôn êmôn
-
3
|1 Tessalonicenses 1:3|
adialeiptôs mnêmoneuontes umôn tou ergou tês pisteôs kai tou kopou tês agapês kai tês upomonês tês elpidos tou kuriou êmôn iêsou christou emprosthen tou theou kai patros êmôn
-
4
|1 Tessalonicenses 1:4|
eidotes adelphoi êgapêmenoi upo a=[tou] theou tên eklogên umôn
-
5
|1 Tessalonicenses 1:5|
oti to euaggelion êmôn ouk egenêthê eis umas en logô monon alla kai en dunamei kai en pneumati agiô kai a=[en] tsb=en plêrophoria pollê kathôs oidate oioi egenêthêmen a=[en] tsb=en umin di umas
-
6
|1 Tessalonicenses 1:6|
kai umeis mimêtai êmôn egenêthête kai tou kuriou dexamenoi ton logon en thlipsei pollê meta charas pneumatos agiou
-
7
|1 Tessalonicenses 1:7|
ôste genesthai umas a=tupon tsb=tupous pasin tois pisteuousin en tê makedonia kai a=en tê achaia
-
8
|1 Tessalonicenses 1:8|
aph umôn gar exêchêtai o logos tou kuriou ou monon en tê makedonia kai a=[en b=en a=tê] b=tê achaia a=all tsb=alla tsb=kai en panti topô ê pistis umôn ê pros ton theon exelêluthen ôste mê chreian tsb=êmas echein a=êmas lalein ti
-
9
|1 Tessalonicenses 1:9|
autoi gar peri êmôn apaggellousin opoian eisodon abs=eschomen t=echomen pros umas kai pôs epestrepsate pros ton theon apo tôn eidôlôn douleuein theô zônti kai alêthinô
-
10
|1 Tessalonicenses 1:10|
kai anamenein ton uion autou ek tôn ouranôn on êgeiren ek a=[tôn] b=tôn nekrôn iêsoun ton ruomenon êmas a=ek tsb=apo tês orgês tês erchomenês
-
-
Sugestões
Clique para ler Daniel 4-6
13 de setembro LAB 257
PRIORIDADE É IMPORTANTE?
Daniel 04-06
O que é prioridade?
Daniel já estava com quase 90 anos. Dario, o rei de Babilônia, que na realidade era um “medo”, promoveu o profeta à mais alta posição que poderia ser ocupada por um cidadão daquele império. Mas é interessante que Daniel não deixou que o “status” do seu cargo lhe subisse para a cabeça, fazendo com que ele alterasse a regularidade dos hábitos de sua vida devocional. Com isso, Deus o fez prosperar na sua importante função pública.
Mas, devido ao seu êxito, os colegas de trabalho invejosos de Daniel fizeram uma conspiração contra ele. Eles induziram a Dario a assinar um decreto de que qualquer pessoa que, naqueles próximos trinta dias, orasse a outro Deus, que não fosse o rei da Babilônia, deveria ser lançada na cova dos leões. Essa era uma lei que, além de pôr a vida de Daniel em risco, ainda colocava o relacionamento de Daniel, também, em perigo. E agora? O que ele iria fazer? Se fosse você, o que faria?
Sabe o que Daniel fez? Colocou os seus períodos de oração na frente de tudo e de todos. Prioridade é prioridade; princípio é princípio; e isso não se negocia. Daniel “foi para casa, para o seu quarto, no andar de cima, onde as janelas davam para Jerusalém e ali fez o que costumava fazer: três vezes por dia ele se ajoelhava e orava, agradecendo ao seu Deus”. Tem gente, hoje em dia, que ao deparar-se com a prova que foi colocada para Daniel, vai dizer que agir como Daniel seria fanatismo. Isso é um raciocínio lógico: “certamente, Deus compreenderia se fosse preciso omitir os períodos pessoais de oração durante um mês, com a ‘nobre’ finalidade da preservação da vida”, pensariam. Outros tentariam dar um jeitinho, orando secretamente, levando uma vida dúbia. Mas Daniel não; quando ele considerou essas alternativas, ele percebeu que, naquelas circunstâncias, se ele fizesse isso, estaria dando uma impressão errada sobre o que era prioridade para ele e levaria outros a pensarem que ele consentia com a idéia de que a oração era prejudicial. Isso seria um falso testemunho, através do qual estaria negando o seu Deus.
Você tem o privilégio de poder elevar os seus pensamentos a Deus a qualquer momento durante o dia, em oração. Aproveite esse privilégio. Mas tenha também, diariamente, o hábito de ter um lugar especial e uma hora marcada para, sozinho, se encontrar com o seu Deus, através da oração.
Os muçulmanos são pontuais: param pra fazer uma oração para Alá, diariamente, cinco vezes. E você, cristão, tem sido fiel em adorar a Deus? Experimente isso na sua vida!
Valdeci Júnior
Fátima Silva