-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Ageu 2:1|
bashebhiy`iy be`esriym ve'echâdh lachodhesh hâyâh debhar-Adonay beyadh-chaggay hannâbhiy' lê'mor
-
2
|Ageu 2:2|
'emâr-nâ' 'el-zerubbâbhel ben-shaltiy'êl pachath yehudhâh ve'el-yehoshua` ben-yehotsâdhâq hakkohên haggâdhol ve'el-she'êriyth hâ`âm lê'mor
-
3
|Ageu 2:3|
miybhâkhem hannish'âr 'asher râ'âh 'eth-habbayith hazzeh bikhbhodho hâri'shonumâh 'attem ro'iym 'otho `attâh halo' khâmohu ke'ayin be`êynêykhem
-
4
|Ageu 2:4|
ve`attâh chazaq zerubbâbhel ne'um-Adonay vachazaq yehoshua`ben-yehotsâdhâq hakkohên haggâdhol vachazaq kol-`am hâ'âretsne'um-Adonay va`asu kiy-'aniy 'ittekhem ne'um Adonaytsebhâ'oth
-
5
|Ageu 2:5|
'eth-haddâbhâr 'asher-kârattiy 'ittekhem betsê'thkhemmimmitsrayim veruchiy `omedheth bethokhekhem 'al-tiyrâ'u s
-
6
|Ageu 2:6|
kiy khoh'âmar Adonay tsebhâ'oth `odh 'achath me`ath hiy' va'aniy mar`iysh'eth-hashâmayim ve'eth-hâ'ârets ve'eth-hayyâm ve'eth-hechârâbhâh
-
7
|Ageu 2:7|
vehir`ashtiy 'eth-kâl-haggoyim ubhâ'u chemdath kol-haggoyimumillê'thiy 'eth-habbayith hazzeh kâbhodh 'âmar Adonay tsebhâ'oth
-
8
|Ageu 2:8|
liy hakkeseph veliy hazzâhâbh ne'um Adonay tsebhâ'oth
-
9
|Ageu 2:9|
gâdholyihyeh kebhodh habbayith hazzeh hâ'acharon min-hâri'shon 'âmarAdonay tsebhâ'oth ubhammâqom hazzeh 'ettên shâlom ne'umAdonay tsebhâ'oth ph
-
10
|Ageu 2:10|
be`esriym ve'arbâ`âh latteshiy`iy bishnathshetayim ledhâryâvesh hâyâh debhar-Adonay 'el-chaggay hannâbhiy'lê'mor
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 CorÃntios 5-7
26 de novembro LAB 696
SEJA UM POTE DE JESUS
2CorÃntios 01-04
Certo carregador de água tinha 2 grandes potes, cada um pendurado numa ponta de um cabo, o qual ele carregava sobre seus ombros. Um dos potes tinha uma rachadura, enquanto o outro pote era perfeito e sempre levava a porção completa de água até o final da longa caminhada.
O pote rachado chegava só com a metade.
Por 2 anos isto se repetiu diariamente, com o carregador trazendo apenas um pote e meio de água.
Naturalmente, o pote perfeito estava orgulhoso de seu desempenho, perfeito para o propósito a que tinha sido feito.
Mas o pobre pote rachado estava envergonhado de sua própria imperfeição, e miserável por ser capaz de alcançar apenas metade daquilo a que tinha sido feito para fazer.
Depois de 2 anos do que sentia ser uma falha insuportável, ele um dia falou ao carregador perto de um riacho:
-Estou envergonhado de mim mesmo, disse o pote, e eu quero me desculpar com você.
- Por quê? - perguntou o carregador.
- Do que você está envergonhado?
- Tenho conseguido, nestes últimos 2 anos, entregar apenas metade de meu carregamento porque esta rachadura faz com que a água vaze por todo o caminho.
Por minha causa, você tem que realizar todo este trabalho, e você não recebe todo o valor de seus esforços, disse o pote.
O carregador sentiu pena do velho pote rachado, e em sua compaixão ele disse:
- Enquanto nós voltarmos à casa, eu quero que você note as flores lindas que há ao longo da trilha.
De fato, Ã medida que eles subiram a colina, o velho pote rachado notou o sol que aquecia as lindas flores silvestres ao lado da trilha, e isto o animou um pouco.
Mas ao final da trilha, ele ainda se sentia mal porque tinha vazado metade de seu carregamento, e novamente se desculpou com o carregador por sua falha.
O carregador disse ao pote:
- Você notou que havia flores apenas em seu lado da trilha, mas nenhuma do lado do outro pote?
É porque eu sempre soube da sua rachadura,e eu aproveitei isso para o bem.
- Eu plantei sementes de flores do seu lado da trilha, e a cada dia enquanto eu voltava do riacho, você as regou. Por 2 anos eu tenho sido capaz de colher estas lindas flores para decorar a minha mesa.
Sem você ser do jeito que você é, e com a rachadura que você tem eu nunca teria esta beleza para embelezar a minha casa.
Mesmo sentindo-se imperfeito, descubra, na leitura de hoje, que tipo de pote, vaso, você pode ser para Jesus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva