-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
11
|Gálatas 1:11|
gnôrizô a=gar tsb=de umin adelphoi to euaggelion to euaggelisthen up emou oti ouk estin kata anthrôpon
-
12
|Gálatas 1:12|
oude gar egô para anthrôpou parelabon auto oute edidachthên alla di apokalupseôs iêsou christou
-
13
|Gálatas 1:13|
êkousate gar tên emên anastrophên pote en tô ioudaismô oti kath uperbolên ediôkon tên ekklêsian tou theou kai eporthoun autên
-
14
|Gálatas 1:14|
kai proekopton en tô ioudaismô uper pollous sunêlikiôtas en tô genei mou perissoterôs zêlôtês uparchôn tôn patrikôn mou paradoseôn
-
15
|Gálatas 1:15|
ote de eudokêsen a=[o tsb=o a=theos] tsb=theos o aphorisas me ek koilias mêtros mou kai kalesas dia tês charitos autou
-
16
|Gálatas 1:16|
apokalupsai ton uion autou en emoi ina euaggelizômai auton en tois ethnesin eutheôs ou prosanethemên sarki kai aimati
-
17
|Gálatas 1:17|
oude anêlthon eis ierosoluma pros tous pro emou apostolous ab=alla ts=all apêlthon eis arabian kai palin upestrepsa eis damaskon
-
18
|Gálatas 1:18|
epeita meta etê tria anêlthon eis ierosoluma istorêsai a=kêphan tsb=petron kai epemeina pros auton êmeras dekapente
-
19
|Gálatas 1:19|
eteron de tôn apostolôn ouk eidon ei mê iakôbon ton adelphon tou kuriou
-
20
|Gálatas 1:20|
a de graphô umin idou enôpion tou theou oti ou pseudomai
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva