-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Malaquias 1:1|
masâ' dhebhar-Adonay 'el-yisrâ'êl beyadh mal'âkhiy
-
2
|Malaquias 1:2|
'âhabhtiy 'ethkhem 'âmar Adonay va'amartem bammâh 'ahabhtânuhalo'-'âch `êsâv leya`aqobh ne'um-Adonay vâ'ohabh 'eth-ya`aqobh
-
3
|Malaquias 1:3|
ve'eth-`êsâv sânê'thiy vâ'âsiym 'eth-hârâyv shemâmâh ve'eth-nachalâtholethannoth midhbâr
-
4
|Malaquias 1:4|
kiy-tho'mar 'edhom rushashnu venâshubh venibhnehchorâbhoth koh 'âmar Adonay tsebhâ'oth hêmmâh yibhnu va'aniy'eheros veqâre'u lâhem gebhul rish`âh vehâ`âm 'asher-zâ`am.Adonay `adh-`olâm
-
5
|Malaquias 1:5|
ve`êynêykhem tir'eynâh ve'attem to'mruyighdal Adonay mê`al lighbhul yisrâ'êl
-
6
|Malaquias 1:6|
bên yekhabbêdh 'âbh ve`ebhedh'adhonâyv ve'im-'âbh 'âniy 'ayyêh khebhodhiy ve'im-'adhoniym 'âniy'ayyêh morâ'iy 'âmar Adonay tsebhâ'oth lâkhem hakkohaniymbozêy shemiy va'amartem bammeh bhâziynu 'eth-shemekha
-
7
|Malaquias 1:7|
maggiyshiym `al-mizbechiy lechem megho'âl va'amartem bammehghê'alnukha be'emârekhem shulchan Adonay nibhzeh hu'
-
8
|Malaquias 1:8|
vekhiy-thaggishun `ivvêr lizboach 'êyn râ` vekhiy thaggiyshu pissêach vecholeh'êyn râ` haqriybhêhu nâ' lephechâthekha hayirtsekha 'o hayisâ' phâneykha'âmar Adonay tsebhâ'oth
-
9
|Malaquias 1:9|
ve`attâh challu-nâ' phenêy-'êl viychânênumiyyedhkhem hâyethâh zo'th hayisâ' mikkem pâniym 'âmar Adonaytsebhâ'oth
-
10
|Malaquias 1:10|
miy gham-bâkhem veyisgor delâthayim velo'-thâ'iyrumizbechiy chinnâm 'êyn-liy chêphets bâkhem 'âmar Adonay tsebhâ'othuminchâh lo'-'ertseh miyyedhkhem
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 CorÃntios 5-7
26 de novembro LAB 696
SEJA UM POTE DE JESUS
2CorÃntios 01-04
Certo carregador de água tinha 2 grandes potes, cada um pendurado numa ponta de um cabo, o qual ele carregava sobre seus ombros. Um dos potes tinha uma rachadura, enquanto o outro pote era perfeito e sempre levava a porção completa de água até o final da longa caminhada.
O pote rachado chegava só com a metade.
Por 2 anos isto se repetiu diariamente, com o carregador trazendo apenas um pote e meio de água.
Naturalmente, o pote perfeito estava orgulhoso de seu desempenho, perfeito para o propósito a que tinha sido feito.
Mas o pobre pote rachado estava envergonhado de sua própria imperfeição, e miserável por ser capaz de alcançar apenas metade daquilo a que tinha sido feito para fazer.
Depois de 2 anos do que sentia ser uma falha insuportável, ele um dia falou ao carregador perto de um riacho:
-Estou envergonhado de mim mesmo, disse o pote, e eu quero me desculpar com você.
- Por quê? - perguntou o carregador.
- Do que você está envergonhado?
- Tenho conseguido, nestes últimos 2 anos, entregar apenas metade de meu carregamento porque esta rachadura faz com que a água vaze por todo o caminho.
Por minha causa, você tem que realizar todo este trabalho, e você não recebe todo o valor de seus esforços, disse o pote.
O carregador sentiu pena do velho pote rachado, e em sua compaixão ele disse:
- Enquanto nós voltarmos à casa, eu quero que você note as flores lindas que há ao longo da trilha.
De fato, Ã medida que eles subiram a colina, o velho pote rachado notou o sol que aquecia as lindas flores silvestres ao lado da trilha, e isto o animou um pouco.
Mas ao final da trilha, ele ainda se sentia mal porque tinha vazado metade de seu carregamento, e novamente se desculpou com o carregador por sua falha.
O carregador disse ao pote:
- Você notou que havia flores apenas em seu lado da trilha, mas nenhuma do lado do outro pote?
É porque eu sempre soube da sua rachadura,e eu aproveitei isso para o bem.
- Eu plantei sementes de flores do seu lado da trilha, e a cada dia enquanto eu voltava do riacho, você as regou. Por 2 anos eu tenho sido capaz de colher estas lindas flores para decorar a minha mesa.
Sem você ser do jeito que você é, e com a rachadura que você tem eu nunca teria esta beleza para embelezar a minha casa.
Mesmo sentindo-se imperfeito, descubra, na leitura de hoje, que tipo de pote, vaso, você pode ser para Jesus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva