-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|1 João 1:1|
o ên ap archês o akêkoamen o eôrakamen tois ophthalmois êmôn o etheasametha kai ai cheires êmôn epsêlaphêsan peri tou logou tês zôês
-
2
|1 João 1:2|
kai ê zôê ephanerôthê kai eôrakamen kai marturoumen kai apaggellomen umin tên zôên tên aiônion êtis ên pros ton patera kai ephanerôthê êmin
-
3
|1 João 1:3|
o eôrakamen kai akêkoamen apaggellomen a=kai umin ina kai umeis koinônian echête meth êmôn kai ê koinônia de ê êmetera meta tou patros kai meta tou uiou autou iêsou christou
-
4
|1 João 1:4|
kai tauta graphomen a=êmeis tsb=umin ina ê chara s=umôn abt=êmôn ê peplêrômenê
-
5
|1 João 1:5|
kai ts=autê estin ab=autê ê abs=aggelia t=epaggelia ên akêkoamen ap autou kai anaggellomen umin oti o theos phôs estin kai skotia en autô ouk estin oudemia
-
6
|1 João 1:6|
ean eipômen oti koinônian echomen met autou kai en tô skotei peripatômen pseudometha kai ou poioumen tên alêtheian
-
7
|1 João 1:7|
ean de en tô phôti peripatômen ôs autos estin en tô phôti koinônian echomen met allêlôn kai to aima iêsou tsb=christou tou uiou autou katharizei êmas apo pasês amartias
-
8
|1 João 1:8|
ean eipômen oti amartian ouk echomen eautous planômen kai ê alêtheia ouk estin en êmin
-
9
|1 João 1:9|
ean omologômen tas amartias êmôn pistos estin kai dikaios ina aphê êmin tas amartias kai katharisê êmas apo pasês adikias
-
10
|1 João 1:10|
ean eipômen oti ouch êmartêkamen pseustên poioumen auton kai o logos autou ouk estin en êmin
-
-
Sugestões

Clique para ler João 1-3
28 de outubro LAB 667
RESSURREIÇÃO PROFUNDA
Lucas 23-24
Donald Grey Barnhouse estava dirigindo seus filhos até o velório da mãe deles. Num cruzamento da estrada um enorme caminhão passou pela frente deles, temporariamente passando uma grande sombra pelo carro em que estavam. Barnhouse perguntou aos filhos, "Você preferia que a sombra do caminhão ou o próprio caminhão passasse por cima de vocês?" "É claro, a sombra," eles responderam. "É isso que aconteceu conosco," falou Barnhouse. "O falecimento de mamãe é apenas a sombra da morte. O pecador perdido é atropelado pelo próprio caminhão." (Larson, Craig Brian, editor em "Illustrations for Preaching and Teaching from Leadership Journal," Grand Rapids: Baker Book House, 1993, p. 55).
Que garantia temos para dizer isto? Ela está no ponto alto dos dois capítulos que você lê hoje, na sua Bíblia: a ressurreição de Cristo. Don Emmitte, em “Living Illustrations for Effective Preaching” faz lembrar que “se a Páscoa disser qualquer coisa para nós, é que Jesus estará sempre conosco. As pirâmides do Egito são famosas porque abrigaram os corpos mumificados dos antigos reis do Egito. A Catedral de Westminster em Londres é reverenciada porque lá jazem os corpos da nobreza e de Britânicos famosos. O mausoléu de Maomé é notável pelo caixão de pedra e os ossos que contém. O cemitério de Arlington em Washington nos EUA é venerado como o lugar de descanso de muitos Americanos famosos. Mas, o sepulcro de Jesus é famoso, justamente porque está vazio.” Aleluia! Glória a Deus por isso! Esta é a nossa garantia, de que a nossa fé não é vã.
Nos primeiros séculos da era cristã, a borboleta era usada como símbolo da ressurreição. Mas sabemos que isto não é o que melhor simboliza a ressurreição. A marca da ressurreição está nas mãos de Cristo. Percebeu aí na leitura de hoje? As cicatrizes continuam lá, em Suas mãos. Mas... por que?
Se Deus ressuscitou Jesus da morte, por que Ele não restaurou seu corpo? Por que feridas? Por que a marca dos pregos que dava para sentir com as mãos? Será que a palavra do Evangelho está dizendo a nós na nossa espera: "Você não verá a Jesus até enxergar suas feridas"? Para John Vannorsdall, “de alguma forma ou outra, precisamos entender que o Cristo ressuscitado é sempre o Cristo ferido. Vivo, mas, nunca sarado. Livre da morte, mas, marcado para eternidade. Os surdos tem um sinal para Jesus. O dedo do meio de cada mão é colocado na centro da palma da outra mão. Jesus, eles sinalizam, é aquele com as mãos feridas. E quando eles tocam aquele lugar, eles lembram. Eles escutam o nome dEle na sua própria pele”.
Profundo!
Valdeci Júnior
Fátima Silva