-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
1
|1 Coríntios 1:1|
paulos klêtos apostolos tsb=iêsou christou a=iêsou dia thelêmatos theou kai sôsthenês o adelphos
-
2
|1 Coríntios 1:2|
tê ekklêsia tou theou tê ousê en korinthô êgiasmenois en christô iêsou klêtois agiois sun pasin tois epikaloumenois to onoma tou kuriou êmôn iêsou christou en panti topô autôn tsb=te kai êmôn
-
3
|1 Coríntios 1:3|
charis umin kai eirênê apo theou patros êmôn kai kuriou iêsou christou
-
4
|1 Coríntios 1:4|
eucharistô tô theô mou pantote peri umôn epi tê chariti tou theou tê dotheisê umin en christô iêsou
-
5
|1 Coríntios 1:5|
oti en panti eploutisthête en autô en panti logô kai pasê gnôsei
-
6
|1 Coríntios 1:6|
kathôs to marturion tou christou ebebaiôthê en umin
-
7
|1 Coríntios 1:7|
ôste umas mê ustereisthai en mêdeni charismati apekdechomenous tên apokalupsin tou kuriou êmôn iêsou christou
-
8
|1 Coríntios 1:8|
os kai bebaiôsei umas eôs telous anegklêtous en tê êmera tou kuriou êmôn iêsou a=[christou] tsb=christou
-
9
|1 Coríntios 1:9|
pistos o theos di ou eklêthête eis koinônian tou uiou autou iêsou christou tou kuriou êmôn
-
10
|1 Coríntios 1:10|
parakalô de umas adelphoi dia tou onomatos tou kuriou êmôn iêsou christou ina to auto legête pantes kai mê ê en umin schismata ête de katêrtismenoi en tô autô noi kai en tê autê gnômê
-
-
Sugestões
Clique para ler Ezequiel 30-32
06 de setembro LAB 615
EM PRATO LIMPO
Ezequiel 30-32
Fim de tarde. O papai chegou cansado em casa, depois de um exaustivo dia de trabalho. Em sua face, carrega a estampa do peso dos dias, semanas e meses, que vão acumulando-se sobre os ombros de um senhor de responsabilidades. Apesar do cansaço que o pai traz consigo, as crianças maiores anunciam a chegada do “velho” às menores, e estas saem ao seu encontro, cortejando a chegada. Mas logo, todas percebem que neste dia o reencontro familiar não será tão festivo. O que terá acontecido lá fora, longe do lar, com papai?
O patriarca desculpa-se por não trazer tanta alegria como de costume. Senta-se solene, e pede que todos também reúnam-se em torno da mesa. E, introdutoriamente, deixa claro que lá fora não há nada de errado, mas que ali mesmo, dentro de casa, eles precisavam lavar algumas roupas sujas. Todos entendiam bem esta expressão. Não significava que iriam fazer o trabalho da máquina lavadora, e nem mesmo queria dizer que havia alguma indumentária precisando ser higienizada. Não. Mas com certeza, eles tinham alguns assuntos pendentes a serem resolvidos, em conversa franca e séria.
Alguns abaixam a cabeça, mas o homem dirigente daquela unidade familiar exige que todos olhem para ele, olho no olho. Ele vai dirigir-se a todos e também a cada um. Quer a verdade. Não quer gracejos, sorrisos, distração, ou qualquer outra coisa que torne a conversa menos séria do que o devido. Chegará o momento da conversa em que será exigido que alguém também fale. Pode ser qualquer um, e terá que falar com propriedade. Nada deverá ser escondido. Não há como esconder-se debaixo da mesa, correr, ou tornar-se invisível. O jeito é soltar o peso na cadeira, cruzar bem os pés, respirar fundo, segurar firme na beirada da mesa e agüentar o tranco.
O deve haver de errado? Quem será o impostor? Haverá punição? O que mais pode haver de errado em situações assim não é o problema em si, mas a falta em tratar do mesmo. E o que pode haver de melhor em ocasiões como esta é o tratamento correto dado ao problema. Provavelmente, tal busca pela resolução seja dolorido, mas é o “mal necessário”. O menos pior é ter a hombridade, a coragem, o caráter, de falar tudo o que é preciso, de forma sincera, educada e aberta, num diálogo que busque a solução. Depois disso, no final, mesmo que restem conseqüências, todos conseguem dar um suspiro de alívio e sentir uma doce paz no coração.
É isso que você vai encontrar na leitura de hoje. Uma reunião ao redor da mesa, pra colocar tudo em prato limpo.
Valdeci Júnior
Fátima Silva