-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|2 Coríntios 11:1|
ophelon aneichesthe mou mikron a=ti tsb=tê a=aphrosunês tsb=aphrosunê alla kai anechesthe mou
-
2
|2 Coríntios 11:2|
zêlô gar umas theou zêlô êrmosamên gar umas eni andri parthenon agnên parastêsai tô christô
-
3
|2 Coríntios 11:3|
phoboumai de a=mê a=pôs tsb=mêpôs ôs o ophis tsb=euan exêpatêsen a=euan en tê panourgia autou tsb=outôs phtharê ta noêmata umôn apo tês aplotêtos a=[kai a=tês a=agnotêtos] tês eis ton christon
-
4
|2 Coríntios 11:4|
ei men gar o erchomenos allon iêsoun kêrussei on ouk ekêruxamen ê pneuma eteron lambanete o ouk elabete ê euaggelion eteron o ouk edexasthe kalôs a=anechesthe tsb=êneichesthe
-
5
|2 Coríntios 11:5|
logizomai gar mêden usterêkenai tôn a=uperlian tsb=uper tsb=lian apostolôn
-
6
|2 Coríntios 11:6|
ei de kai idiôtês tô logô all ou tê gnôsei all en panti a=phanerôsantes tsb=phanerôthentes en pasin eis umas
-
7
|2 Coríntios 11:7|
ê amartian epoiêsa emauton tapeinôn ina umeis upsôthête oti dôrean to tou theou euaggelion euêggelisamên umin
-
8
|2 Coríntios 11:8|
allas ekklêsias esulêsa labôn opsônion pros tên umôn diakonian
-
9
|2 Coríntios 11:9|
kai parôn pros umas kai usterêtheis ou katenarkêsa a=outhenos tsb=oudenos to gar usterêma mou prosaneplêrôsan oi adelphoi elthontes apo makedonias kai en panti abarê tsb=umin emauton a=umin etêrêsa kai têrêsô
-
10
|2 Coríntios 11:10|
estin alêtheia christou en emoi oti ê kauchêsis autê ou abs=phragêsetai t=sphragisetai eis eme en tois klimasin tês achaias
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva