-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|2 Coríntios 9:1|
peri men gar tês diakonias tês eis tous agious perisson moi estin to graphein umin
-
2
|2 Coríntios 9:2|
oida gar tên prothumian umôn ên uper umôn kauchômai makedosin oti achaia pareskeuastai apo perusi kai a=to tsb=o tsb=ex umôn zêlos êrethisen tous pleionas
-
3
|2 Coríntios 9:3|
epempsa de tous adelphous ina mê to kauchêma êmôn to uper umôn kenôthê en tô merei toutô ina kathôs elegon pareskeuasmenoi ête
-
4
|2 Coríntios 9:4|
a=mê a=pôs tsb=mêpôs ean elthôsin sun emoi makedones kai eurôsin umas aparaskeuastous kataischunthômen êmeis ina mê a=legô tsb=legômen umeis en tê upostasei tautê tsb=tês tsb=kauchêseôs
-
5
|2 Coríntios 9:5|
anagkaion oun êgêsamên parakalesai tous adelphous ina proelthôsin eis umas kai prokatartisôsin tên a=proepêggelmenên tsb=prokatêggelmenên eulogian umôn tautên etoimên einai outôs ôs eulogian kai mê ab=ôs ts=ôsper pleonexian
-
6
|2 Coríntios 9:6|
touto de o speirôn pheidomenôs pheidomenôs kai therisei kai o speirôn ep eulogiais ep eulogiais kai therisei
-
7
|2 Coríntios 9:7|
ekastos kathôs a=proêrêtai tsb=proaireitai tê kardia mê ek lupês ê ex anagkês ilaron gar dotên agapa o theos
-
8
|2 Coríntios 9:8|
a=dunatei tsb=dunatos de o theos pasan charin perisseusai eis umas ina en panti pantote pasan autarkeian echontes perisseuête eis pan ergon agathon
-
9
|2 Coríntios 9:9|
kathôs gegraptai eskorpisen edôken tois penêsin ê dikaiosunê autou menei eis ton aiôna
-
10
|2 Coríntios 9:10|
o de epichorêgôn a=sporon tsb=sperma tô speironti kai arton eis brôsin a=chorêgêsei tsb=chorêgêsai kai a=plêthunei tsb=plêthunai ton sporon umôn kai a=auxêsei tsb=auxêsai ta ab=genêmata ts=gennêmata tês dikaiosunês umôn
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva