-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Zacarías 9:1|
masâ' dhebhar-Adonay be'erets chadhrâkh vedhammeseqmenuchâtho kiy layhvh `êyn 'âdhâm vekhol shibhthêy yisrâ'êl
-
2
|Zacarías 9:2|
vegham-chamâth tighbâl-bâh tsor vetsiydhon kiy châkhemâh me'odh
-
3
|Zacarías 9:3|
vattibhen tsormâtsor lâh vattitsbâr-keseph ke`âphâr vechâruts kethiyth chutsoth
-
4
|Zacarías 9:4|
hinnêh'adhonây yorishennâh vehikkâh bhayyâm chêylâh vehiy' bâ'êsh tê'âkhêl
-
5
|Zacarías 9:5|
têre' 'ashqelon vethiyrâ' ve`azzâh vethâchiyl me'odh ve`eqron kiy-hobhiyshmebbâthâh ve'âbhadh melekh mê`azzâh ve'ashqelon lo' thêshêbh
-
6
|Zacarías 9:6|
veyâshabhmamzêr be'ashdodh vehikhrattiy ge'on pelishtiym
-
7
|Zacarías 9:7|
vahasirothiy dhâmâyvmippiyv veshiqqutsâyv mibbêyn shinnâyv venish'ar gam-hu'lê'lohêynu vehâyâh ke'alluph biyhudhâh ve`eqron kiybhusiy
-
8
|Zacarías 9:8|
vechâniythiy lebhêythiy mitsâbhâh mê`obhêr umishâbh velo'-ya`abhor`alêyhem `odh noghês kiy `attâh râ'iythiy bhe`êynây s
-
9
|Zacarías 9:9|
giyliy me'odhbath-tsiyyon hâriy`iy bath yerushâlaim hinnêh malkêkh yâbho' lâkhtsaddiyq venoshâ` hu' `âniy verokhêbh `al-chamor ve`al-`ayirben-'athonoth
-
10
|Zacarías 9:10|
vehikhrattiy-rekhebh mê'ephrayim vesus miyrushâlaimvenikhrethâh qesheth milchâmâh vedhibber shâlom laggoyim umoshlomiyyâm `adh-yâm uminnâhâr `adh-'aphsêy-'ârets
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva