-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
9
|2 Coríntios 8:9|
ginôskete gar tên charin tou kuriou êmôn iêsou christou oti di umas eptôcheusen plousios ôn ina umeis tê ekeinou ptôcheia ploutêsête
-
10
|2 Coríntios 8:10|
kai gnômên en toutô didômi touto gar umin sumpherei oitines ou monon to poiêsai alla kai to thelein proenêrxasthe apo perusi
-
11
|2 Coríntios 8:11|
nuni de kai to poiêsai epitelesate opôs kathaper ê prothumia tou thelein outôs kai to epitelesai ek tou echein
-
12
|2 Coríntios 8:12|
ei gar ê prothumia prokeitai katho ean echê tsb=tis euprosdektos ou katho ouk echei
-
13
|2 Coríntios 8:13|
ou gar ina allois anesis umin tsb=de thlipsis all ex isotêtos en tô nun kairô to umôn perisseuma eis to ekeinôn usterêma
-
14
|2 Coríntios 8:14|
ina kai to ekeinôn perisseuma genêtai eis to umôn usterêma opôs genêtai isotês
-
15
|2 Coríntios 8:15|
kathôs gegraptai o to polu ouk epleonasen kai o to oligon ouk êlattonêsen
-
16
|2 Coríntios 8:16|
charis de tô theô tô a=donti tsb=didonti tên autên spoudên uper umôn en tê kardia titou
-
17
|2 Coríntios 8:17|
oti tên men paraklêsin edexato spoudaioteros de uparchôn authairetos exêlthen pros umas
-
18
|2 Coríntios 8:18|
sunepempsamen de met autou ton adelphon ou o epainos en tô euaggeliô dia pasôn tôn ekklêsiôn
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva