-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
12
|2 Coríntios 11:12|
o de poiô kai poiêsô ina ekkopsô tên aphormên tôn thelontôn aphormên ina en ô kauchôntai eurethôsin kathôs kai êmeis
-
13
|2 Coríntios 11:13|
oi gar toioutoi pseudapostoloi ergatai dolioi metaschêmatizomenoi eis apostolous christou
-
14
|2 Coríntios 11:14|
kai ou a=thauma tsb=thaumaston autos gar o satanas metaschêmatizetai eis aggelon phôtos
-
15
|2 Coríntios 11:15|
ou mega oun ei kai oi diakonoi autou metaschêmatizontai ôs diakonoi dikaiosunês ôn to telos estai kata ta erga autôn
-
16
|2 Coríntios 11:16|
palin legô mê tis me doxê aphrona einai ei de a=mê a=ge tsb=mêge kan ôs aphrona dexasthe me ina ab=kagô mikron ti ts=kagô kauchêsômai
-
17
|2 Coríntios 11:17|
o lalô ou tsb=lalô kata kurion a=lalô all ôs en aphrosunê en tautê tê upostasei tês kauchêseôs
-
18
|2 Coríntios 11:18|
epei polloi kauchôntai kata tsb=tên sarka kagô kauchêsomai
-
19
|2 Coríntios 11:19|
êdeôs gar anechesthe tôn aphronôn phronimoi ontes
-
20
|2 Coríntios 11:20|
anechesthe gar ei tis umas katadouloi ei tis katesthiei ei tis lambanei ei tis epairetai ei tis tsb=umas eis prosôpon a=umas derei
-
21
|2 Coríntios 11:21|
kata atimian legô ôs oti êmeis a=êsthenêkamen tsb=êsthenêsamen en ô d an tis tolma en aphrosunê legô tolmô kagô
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva