-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
9
|2 Coríntios 12:9|
kai eirêken moi arkei soi ê charis mou ê gar dunamis tsb=mou en astheneia a=teleitai tsb=teleioutai êdista oun mallon kauchêsomai en tais astheneiais mou ina episkênôsê ep eme ê dunamis tou christou
-
10
|2 Coríntios 12:10|
dio eudokô en astheneiais en ubresin en anagkais en diôgmois a=kai tsb=en stenochôriais uper christou otan gar asthenô tote dunatos eimi
-
11
|2 Coríntios 12:11|
gegona aphrôn tsb=kauchômenos umeis me ênagkasate egô gar ôpheilon uph umôn sunistasthai ouden gar usterêsa tôn uper lian apostolôn ei kai ouden eimi
-
12
|2 Coríntios 12:12|
ta men sêmeia tou apostolou kateirgasthê en umin en pasê upomonê tsb=en sêmeiois a=te kai terasin kai dunamesin
-
13
|2 Coríntios 12:13|
ti gar estin o a=êssôthête tsb=êttêthête uper tas loipas ekklêsias ei mê oti autos egô ou katenarkêsa umôn charisasthe moi tên adikian tautên
-
14
|2 Coríntios 12:14|
idou triton a=touto etoimôs echô elthein pros umas kai ou katanarkêsô tsb=umôn ou gar zêtô ta umôn ab=alla ts=all umas ou gar opheilei ta tekna tois goneusin thêsaurizein a=alla tsb=all oi goneis tois teknois
-
15
|2 Coríntios 12:15|
egô de êdista dapanêsô kai ekdapanêthêsomai uper tôn psuchôn umôn ei tsb=kai perissoterôs umas a=
tsb=agapôn a=êsson tsb=êtton agapômai
-
16
|2 Coríntios 12:16|
estô de egô ou katebarêsa umas a=alla tsb=all uparchôn panourgos dolô umas elabon
-
17
|2 Coríntios 12:17|
mê tina ôn apestalka pros umas di autou epleonektêsa umas
-
18
|2 Coríntios 12:18|
parekalesa titon kai sunapesteila ton adelphon a=mêti tsb=mê tsb=ti epleonektêsen umas titos ou tô autô pneumati periepatêsamen ou tois autois ichnesin
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva