-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Romanos 13:1|
pasa psuchê exousiais uperechousais upotassesthô ou gar estin exousia ei mê ab=upo ts=apo theou ai de ousai a=upo tsb=exousiai tsb=upo tsb=tou theou tetagmenai eisin
-
2
|Romanos 13:2|
ôste o antitassomenos tê exousia tê tou theou diatagê anthestêken oi de anthestêkotes eautois krima a=lêmpsontai tsb=lêpsontai
-
3
|Romanos 13:3|
oi gar archontes ouk eisin phobos a=tô tsb=tôn a=agathô tsb=agathôn a=ergô tsb=ergôn alla a=tô tsb=tôn a=kakô tsb=kakôn theleis de mê phobeisthai tên exousian to agathon poiei kai exeis epainon ex autês
-
4
|Romanos 13:4|
theou gar diakonos estin soi eis to agathon ean de to kakon poiês phobou ou gar eikê tên machairan phorei theou gar diakonos estin ekdikos eis orgên tô to kakon prassonti
-
5
|Romanos 13:5|
dio anagkê upotassesthai ou monon dia tên orgên alla kai dia tên suneidêsin
-
6
|Romanos 13:6|
dia touto gar kai phorous teleite leitourgoi gar theou eisin eis auto touto proskarterountes
-
7
|Romanos 13:7|
apodote tsb=oun pasin tas opheilas tô ton phoron ton phoron tô to telos to telos tô ton phobon ton phobon tô tên timên tên timên
-
8
|Romanos 13:8|
mêdeni mêden opheilete ei mê to tsb=agapan allêlous a=agapan o gar agapôn ton eteron nomon peplêrôken
-
9
|Romanos 13:9|
to gar ou moicheuseis ou phoneuseis ou klepseis b=[ou ts=ou b=pseudomarturêseis] ts=pseudomarturêseis ouk epithumêseis kai ei tis etera entolê en tsb=toutô tô logô a=toutô anakephalaioutai a=[en tsb=en a=tô] tsb=tô agapêseis ton plêsion sou ôs ab=seauton
-
10
|Romanos 13:10|
ê agapê tô plêsion kakon ouk ergazetai plêrôma oun nomou ê agapê
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva