-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated
-
-
21
|Romanos 1:21|
dioti gnontes ton theon ouch ôs theon edoxasan ê a=êucharistêsan tsb=eucharistêsan all emataiôthêsan en tois dialogismois autôn kai eskotisthê ê asunetos autôn kardia
-
22
|Romanos 1:22|
phaskontes einai sophoi emôranthêsan
-
23
|Romanos 1:23|
kai êllaxan tên doxan tou aphthartou theou en omoiômati eikonos phthartou anthrôpou kai peteinôn kai tetrapodôn kai erpetôn
-
24
|Romanos 1:24|
dio tsb=kai paredôken autous o theos en tais epithumiais tôn kardiôn autôn eis akatharsian tou atimazesthai ta sômata autôn en a=autois tsb=eautois
-
25
|Romanos 1:25|
oitines metêllaxan tên alêtheian tou theou en tô pseudei kai esebasthêsan kai elatreusan tê ktisei para ton ktisanta os estin eulogêtos eis tous aiônas amên
-
26
|Romanos 1:26|
dia touto paredôken autous o theos eis pathê atimias ai te gar thêleiai autôn metêllaxan tên phusikên chrêsin eis tên para phusin
-
27
|Romanos 1:27|
omoiôs te kai oi as=arsenes bt=arrenes aphentes tên phusikên chrêsin tês thêleias exekauthêsan en tê orexei autôn eis allêlous arsenes en arsesin tên aschêmosunên katergazomenoi kai tên antimisthian ên edei tês planês autôn en eautois apolambanontes
-
28
|Romanos 1:28|
kai kathôs ouk edokimasan ton theon echein en epignôsei paredôken autous o theos eis adokimon noun poiein ta mê kathêkonta
-
29
|Romanos 1:29|
peplêrômenous pasê adikia tsb=porneia ponêria pleonexia kakia mestous phthonou phonou eridos dolou kakoêtheias psithuristas
-
30
|Romanos 1:30|
katalalous theostugeis ubristas uperêphanous alazonas epheuretas kakôn goneusin apeitheis
-
-
Sugestões
Clique para ler Isaías 11-14
26 de julho LAB 573
O QUEBRADOR DE PEDRAS
Isaías 11-14
Quando li Isaías 14, na minha leitura, tive uma sensação que, para traduzi-la, é necessário contar uma história que encontrei no site www.pregador.com.br, com o título “O QUEBRADOR DE PEDRAS”. Ela estava catalogada sobre o assunto da inveja. Então, imagine a sensação que tive ao ler esse capítulo.
Segundo a lenda (que é apenas para ilustrar), diz que havia um sujeito muito simples, que ganhava a vida quebrando pedras. Era o quebrador de pedras. Apesar do fato de ter saúde, emprego e família, ele vivia permanentemente insatisfeito.
Certo dia, ele passou em frente à casa de um homem muito rico e importante. Ele sentiu uma terrível inveja, quando viu aquele homem cercado de bens valiosos e pessoas importantes. Do mais profundo do seu ser, pensou: “Ah... como eu queria ser aquele homem!” Então, inexplicavelmente, como num passe de mágica... plim! Foi colocado no lugar do rico.
Mas quando ia começar a usufruir o luxo e o poder, passou em frente daquela casa um importante general, montado num magnífico cavalo, e todos se curvavam diante dele. O quebrador de pedras novamente sentiu inveja e desejou ser aquele general e, mais uma vez, plim! Lá estava ele, em cima do cavalo.
Quando ia começar a desfrutar o prestígio do general, caiu do cavalo, devido ao forte calor do Sol do meio-dia. Então, ele invejou o Sol e... plim!
Ao começar a experimentar todo o poder de seus raios, uma nuvem escura veio e tapou-lhe a visão. Invejou a nuvem escura e... plim!
Quando ia tapar os raios do Sol, passou um forte vento e jogou a nuvem para longe. Invejou o vento e... plim!
E quando ia jogar as nuvens escuras para bem longe, uma montanha quebrou o vento. Invejou a montanha e... plim! Tornou-se a montanha.
Ah... Agora, finalmente, parece que ficou satisfeito, pois, parecia-lhe que, em todo o mundo, nada era mais poderoso que uma grande e inabalável montanha.
Mas foi neste pequeno e único momento de satisfação que ele ouviu um som que lhe era bastante familiar, o som de uma pesada marreta de ferro manejada com habilidade por um musculoso quebrador de pedras, quebrando a montanha devagarzinho.
Interessante! A inveja só pode levar a uma coisa: autodestruição.
Houve um tempo em que tudo era perfeito e ninguém sofria. Mas um anjo infeliz resolveu experimentar algo que não seria bom: ter inveja. A tentação não é pecado, o pecado é alimentá-la. Hoje, arcamos com as consequências dessa inveja: a existência do diabo e o inferno no qual nós precisamos viver.
Não compensa invejar nada de ninguém. Cultive o contentamento e você será muito feliz!
Valdeci Júnior
Fátima Silva