-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Hebreus 6:1|
dio aphentes ton tês archês tou christou logon epi tên teleiotêta pherômetha mê palin themelion kataballomenoi metanoias apo nekrôn ergôn kai pisteôs epi theon
-
2
|Hebreus 6:2|
baptismôn didachês epitheseôs te cheirôn anastaseôs te nekrôn kai krimatos aiôniou
-
3
|Hebreus 6:3|
kai touto b=poiêsômen ats=poiêsomen eanper epitrepê o theos
-
4
|Hebreus 6:4|
adunaton gar tous apax phôtisthentas geusamenous te tês dôreas tês epouraniou kai metochous genêthentas pneumatos agiou
-
5
|Hebreus 6:5|
kai kalon geusamenous theou rêma dunameis te mellontos aiônos
-
6
|Hebreus 6:6|
kai parapesontas palin anakainizein eis metanoian anastaurountas eautois ton uion tou theou kai paradeigmatizontas
-
7
|Hebreus 6:7|
gê gar ê piousa ton ep autês tsb=pollakis erchomenon a=pollakis ueton kai tiktousa botanên eutheton ekeinois di ous kai geôrgeitai metalambanei eulogias apo tou theou
-
8
|Hebreus 6:8|
ekpherousa de akanthas kai tribolous adokimos kai kataras eggus ês to telos eis kausin
-
9
|Hebreus 6:9|
pepeismetha de peri umôn agapêtoi ta ab=kreissona ts=kreittona kai echomena sôtêrias ei kai outôs laloumen
-
10
|Hebreus 6:10|
ou gar adikos o theos epilathesthai tou ergou umôn kai tsb=tou tsb=kopou tês agapês ês s=endeixasthe abt=enedeixasthe eis to onoma autou diakonêsantes tois agiois kai diakonountes
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva