-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Hebreus 6:1|
dio aphentes ton tês archês tou christou logon epi tên teleiotêta pherômetha mê palin themelion kataballomenoi metanoias apo nekrôn ergôn kai pisteôs epi theon
-
2
|Hebreus 6:2|
baptismôn didachês epitheseôs te cheirôn anastaseôs te nekrôn kai krimatos aiôniou
-
3
|Hebreus 6:3|
kai touto b=poiêsômen ats=poiêsomen eanper epitrepê o theos
-
4
|Hebreus 6:4|
adunaton gar tous apax phôtisthentas geusamenous te tês dôreas tês epouraniou kai metochous genêthentas pneumatos agiou
-
5
|Hebreus 6:5|
kai kalon geusamenous theou rêma dunameis te mellontos aiônos
-
6
|Hebreus 6:6|
kai parapesontas palin anakainizein eis metanoian anastaurountas eautois ton uion tou theou kai paradeigmatizontas
-
7
|Hebreus 6:7|
gê gar ê piousa ton ep autês tsb=pollakis erchomenon a=pollakis ueton kai tiktousa botanên eutheton ekeinois di ous kai geôrgeitai metalambanei eulogias apo tou theou
-
8
|Hebreus 6:8|
ekpherousa de akanthas kai tribolous adokimos kai kataras eggus ês to telos eis kausin
-
9
|Hebreus 6:9|
pepeismetha de peri umôn agapêtoi ta ab=kreissona ts=kreittona kai echomena sôtêrias ei kai outôs laloumen
-
10
|Hebreus 6:10|
ou gar adikos o theos epilathesthai tou ergou umôn kai tsb=tou tsb=kopou tês agapês ês s=endeixasthe abt=enedeixasthe eis to onoma autou diakonêsantes tois agiois kai diakonountes
-
-
Sugestões

Clique para ler Apocalipse 10-11
24 de Dezembro LAB 724
CULTURA MUSICAL
Apocalipse 07-09
A leitura de hoje é toda recheada de louvores cantados a Deus, pelos seres humanos, mas, no Céu. Por enquanto, costumamos louvar a Deus, mas não ainda num contexto celeste. A música de adoração usada na igreja é uma questão de gosto, cultura e legenda. E a música do Céu.
Quando perguntam-me: “qual é a melhor música para ser cantada na igreja?” costumo responder que a música na igreja deve louvar e adorar, pois a casa de Deus é lugar para adorá-Lo. “Tal cântico serve de instrumento de prestação de culto, de adoração?”. Se a música não puder conduzir os adoradores à veneração ao sagrado, não é apropriada para a igreja. Mas isto não quer dizer que, se não serve para ser usada na igreja, então é pecaminosa. Porque em toda adoração deve haver louvor, mas nem sempre há adoração em todo louvor. Diante de tanta diferença de gostos e formações culturais geradas pela tranculturação interna dentro da nossa sociedade brasileira, nossos músicos precisam ter uma flexibilidade e bom senso muito grandes para produzir musicas que se adéqüem a diferentes contextos de adoração. Como este leque é bem extenso, poderá haver músicas que sirvam para adoração em um contexto, e em outro não. Precisamos musicar seguindo o conselho de Paulo em 1Tessalonicenses 5:51, analisando o contexto e as pessoas que participarão. Se a música levar a maior parte das pessoas a Jesus, num espírito de adoração e louvor, sem ruído de comunicação, ela é adequada; caso contrário, deve ser substituída (mas tal substituição não quer dizer que em outro contexto a música não seja adequada), a despeito dos gostos particulares.
Quase tudo que cantamos aqui, não servirá para ser cantado na eternidade. Mas até onde vai o equilíbrio de sermos cultos cidadãos da Terra e do Céu ao mesmo tempo? Se quisermos esquecer-nos das coisas que para trás ficam e prosseguir para o alvo, devemos estabelecer como padrão, o alvo. Deus aprova nossos costumes uma vez que sigamos o conselho dado através de Paulo em Filipenses 4:8. Uma vez que observarmos os diferentes aspectos das canções que usamos, como ritmo, harmonia, melodia, instrumentos, maneira de interpretação, acordes, etc., e deixarmos que suas influências seculares sejam moldadas e substituídas pelas celestes, estaremos em conformidade com o padrão de 1Coríntios 10:31.
Se a música espelha o padrão cultural, nossa expressão do Reino dos Céus através do canto se dará à proporção da adoção dos fatores culturais do Céu em nossa vida. Se não os temos, sejamos receptores da transculturação entre a nossa cultura e a do Céu ao selecionarmos músicas que consigam inserir em nós os seus atributos culturais.
Valdeci Júnior
Fátima Silva