-
-
Hebrew (OT) and Greek (NT) - Transliterated -
-
1
|Hebreus 9:1|
a=eiche tsb=eichen men oun a=[kai] tsb=kai ê prôtê t=skênê dikaiômata latreias to te agion kosmikon
-
2
|Hebreus 9:2|
skênê gar kateskeuasthê ê prôtê en ê ê te luchnia kai ê trapeza kai ê prothesis tôn artôn êtis legetai agia
-
3
|Hebreus 9:3|
meta de to deuteron katapetasma skênê ê legomenê agia agiôn
-
4
|Hebreus 9:4|
chrusoun echousa thumiatêrion kai tên kibôton tês diathêkês perikekalummenên pantothen chrusiô en ê stamnos chrusê echousa to manna kai ê rabdos aarôn ê blastêsasa kai ai plakes tês diathêkês
-
5
|Hebreus 9:5|
uperanô de autês a=cheroubin tsb=cheroubim doxês kataskiazonta to ilastêrion peri ôn ouk estin nun legein kata meros
-
6
|Hebreus 9:6|
toutôn de outôs kateskeuasmenôn eis men tên prôtên skênên ab=dia ab=pantos ts=diapantos eisiasin oi iereis tas latreias epitelountes
-
7
|Hebreus 9:7|
eis de tên deuteran apax tou eniautou monos o archiereus ou chôris aimatos o prospherei uper eautou kai tôn tou laou agnoêmatôn
-
8
|Hebreus 9:8|
touto dêlountos tou pneumatos tou agiou mêpô pephanerôsthai tên tôn agiôn odon eti tês prôtês skênês echousês stasin
-
9
|Hebreus 9:9|
êtis parabolê eis ton kairon ton enestêkota kath a=ên tsb=on dôra te kai thusiai prospherontai mê dunamenai kata suneidêsin teleiôsai ton latreuonta
-
10
|Hebreus 9:10|
monon epi brômasin kai pomasin kai diaphorois baptismois a=dikaiômata tsb=kai tsb=dikaiômasin sarkos mechri kairou diorthôseôs epikeimena
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva